นิยายครอบครัว อ่านนิยาย นิยายจีน นิยายแปล นิยายออนไลน์
เธอแต่งงานกับเขามาได้สามปีแล้ว เมื่อเธอประสบความสำเร็จ เธอไม่ชอบเขาที่ขี้เกียจและไร้ประโยชน์ และในที่สุดก็ฟ้องหย่า เธอไม่รู้เลยว่าทุกสิ่งที่เธอมีเป็นของเขามอบให้
ลมแรงพัดพาอนุภาคหิมะราวกับกรวดแหลมคม กระแทกใบหน้าของหลี่กวงหลงอย่างแรง เขาจับแขนทหารที่อยู่ข้างๆ ไว้แน่น ข้อนิ้วของเขาซีดเผือดเพราะแรงปะทะ เสื้อคลุมสีดำของนักรบเปียกโชกไปด้วยหิมะมาเนิ่นนาน ผืนผ้าเย็นแนบติดผิวกาย และความหนาวเย็นแทรกซึมผ่านรูพรุนเข้าสู่กระดูก เขาเงยหน้าขึ้นมองและมองเห็นเพียงเลือนรางว่ามีคนเพียงไม่กี่คนอยู่รอบๆ ตัวเขาท่ามกลางหิมะสีขาวโพลน …
ทันใดนั้นนัยน์ตาของหลี่กวงหลงก็หดเล็กลง เขากดมือขวาลงบนด้ามดาบอย่างแรง พลังที่แท้จริงไหลเวียนไปทั่วร่างกายในทันที แม้แต่ลมหายใจก็เบาลงอย่างไม่รู้ตัว หวันจงและกลุ่มทหารก็ตั้งรับทันที โดยชักดาบยาวออกมา แสงเย็นทำให้แสงจ้าเป็นพิเศษภายใต้แสงจันทร์ ที่ทางออกถนน ลมหนาวพัดเอาเศษหิมะมาข่วนใบหน้าของผู้คนอย่างเจ็บปวด แต่ไม่มีใครสนใจในขณะนี้ …
นิ้วของกวงหลงลูบกล่องผ้าไหมอย่างเบามือ สัมผัสเย็นสบายของผ้าไหมผ่านปลายนิ้ว แต่ไม่อาจระงับเหงื่อบนฝ่ามือได้ เขาเหลือบมองมู่หรงเสว่ที่กำลังแข่งดื่มกับปาตู อีกคนเอียงศีรษะไปด้านหลังเพื่อดื่มเหล้าอำพันในชามใหญ่ ลูกกระเดือกของเขากลิ้งไปมา ขณะที่สายตาเหลือบมองไปยังกาน้ำทองแดงที่มุมห้องน้ำแข็ง พวกเขาซ่อนยาสลบที่เตรียมไว้ไว้ที่นั่น ยานี้ทำโดยการต้มสมุนไพรมีพิษที่มีกลิ่นหอมหวานบนน้ำแข็ง แล้วผสมลงในเหล้าแรงๆ …
ชุมชนอิกลูแผ่ขยายไปทั่วหุบเขาเหมือนรังผึ้งสีทอง และควันจากไฟในการปรุงอาหารทอเป็นใยหนาแน่นภายใต้ท้องฟ้าสีเทาตะกั่ว กวงหลงติดตามบาตูไปจนถึงเผ่าสโนว์แมน กลุ่มคนเหล่านี้นำโดยบาตู เดินผ่านถนนที่พลุกพล่าน น้ำแข็งใต้ฝ่าเท้าของพวกเขาถูกกัดกร่อนจนเรียบราวกับกระจกจากเท้านับหมื่น สะท้อนภาพเหยี่ยวหิมะที่บินวนอยู่เหนือศีรษะ เหล่าตุ๊กตาหิมะทั้งสองข้างหยุดยืนเพื่อแสดงความเคารพ และเด็ก ๆ …
หลี่ กวงหลงกำดาบแน่น ข้อนิ้วของเขาซีดจากการออกแรง เสียงฝีเท้านอกถ้ำเริ่มใกล้เข้ามาเรื่อยๆ พร้อมกับเสียงหายใจหนักๆ และเสียงน้ำแข็งแตกดังกรอบแกรบ ราวกับว่ามีสัตว์ร้ายขนาดยักษ์กลุ่มหนึ่งกำลังกลิ้งไปบนหิมะ เขาส่งสัญญาณให้ทหารดับคบเพลิง โดยเหลือไว้เพียงแสงสีฟ้าจางๆ ของแร่ธาตุบนผนังถ้ำ …
กวางวิญญาณไม่สนใจเต่าน้ำแข็งเลย เดินตรงไปหาหลี่กวงหลง เขาหยุด หันกลับมามองด้วยดวงตาสีฟ้าอ่อน ก่อนจะส่ายหัวราวกับส่งสัญญาณให้ตามไป “กวางวิญญาณตัวนี้… มันกำลังพยายามช่วยฉันอยู่เหรอ?” หลี่กวงหลงรู้สึกประหลาดใจและสงสัย แม้ว่ามันจะไม่ใช่เรื่องแปลก เมื่อเห็นเต่าน้ำแข็งยืนอยู่ข้างๆ …
เมื่อร่างขนาดใหญ่ของเต่าน้ำแข็งโผล่ออกมาจากทะเลสาบ เสียงน้ำแข็งแตกก็ดังเหมือนเสียงฟ้าร้องที่ระเบิดลงบนทุ่งหิมะ น้ำในทะเลสาบขุ่นพุ่งออกมาพร้อมเศษน้ำแข็งที่แตกกระจายและแข็งตัวเป็นเนินน้ำแข็งที่ลาดชันบนชายฝั่ง น้ำแข็งบนกระดองเรืองแสงสีเทาอมฟ้าอันเย็นยะเยือก และเกล็ดที่นูนขึ้นมาแต่ละเกล็ดดูเหมือนหินน้ำแข็งที่แกะสลักอย่างประณีต มีขอบที่แหลมคมพอที่จะตัดผ่านอากาศได้ ดวงตาสีแดงเข้มทั้งสองข้างขยับไปมา กวาดสายตามองฝูงชนที่ตื่นตระหนกบนฝั่ง เมื่อสายตาเย็นชาจ้องมองไปที่กวงหลง แท้จริงแล้วมีมนุษย์จ้องมองอยู่เล็กน้อย …
ประติมากรรมน้ำแข็งเปล่งประกายเย็นยะเยือกในสายลมเย็น และใบหน้าของทหารที่ถูกแช่แข็งอยู่ในผลึกน้ำแข็งดูน่าเกลียดน่ากลัว ราวกับว่าพวกเขายังคงบอกเล่าถึงความเจ็บปวดแสนสาหัสที่พวกเขารู้สึกก่อนที่จะถูกแช่แข็ง หลี่ กวงหลงจ้องมองประติมากรรมน้ำแข็ง ลูกกระเดือกของเขากลิ้งไปมาสองสามครั้ง และเขาบังคับตัวเองให้ระงับความสั่นไหวในหัวใจเอาไว้ เขายกมือขึ้นลูบแขนที่ยังแข็งอยู่ ผิวบริเวณที่หมอกเพิ่งผ่านไปยังคงเป็นสีม่วงอมฟ้าอ่อนๆ และความหนาวเย็นดูเหมือนจะซึมซาบเข้าสู่กระดูก …
ก่อนที่เมฆสีเทาตะกั่วจะจางหายไปจากใบเรือของ Jingtao น้ำแข็งที่แตกบนผิวน้ำทะเลก็กระแทกตัวเรือพร้อมกับคลื่น ทำให้เกิดเสียงดังกรอบแกรบ หลี่ กวงหลงเอนตัวพิงข้างเรือซึ่งเย็นสบายด้วยลมทะเล และมองดูโครงร่างของเกาะที่ปรากฏขึ้นตรงหน้าเขาอย่างกะทันหัน โดยมีร่องรอยของความสุขฉายวาบผ่านดวงตาของเขา หลังจากเผชิญกับการโจมตีจากสัตว์ประหลาดปูขนาดยักษ์และต้องรับมือกับเข็มขัดหมอก ในที่สุดพวกเขาก็พบร่องรอยของเกาะเผิงไหล …
การรอคอยนี้กินเวลานานถึงสามวันสามคืน การสลับกลางวันและกลางคืนบนเกาะนี้รวดเร็วอย่างน่าขนลุก ตอนกลางวันแดดจ้าราวกับกลางฤดูร้อน แต่พอเที่ยงคืนจะเห็นหิมะตกเต็มท้องฟ้า ทหารผลัดกันเฝ้าอยู่นอกสนาม มองดูดอกผักบุ้งที่รั้วบานและเหี่ยวเฉา และตะกร้าห่านป่าในสนามว่างเปล่าและเต็มไปหมด แต่พวกเขาไม่เคยเห็นเด็กน้อยอีกเลย และไม่ได้รอสิ่งที่เรียกว่าอมตะด้วย บางคนเริ่มกระซิบกันว่าที่จริงแล้วนี่คือเกาะร้างและเด็กๆ …
by