บทที่ 1056 ฆ่าและเงียบงัน
“แขก…แขก…ผมไม่รู้ว่าคุณกำลังพูดถึงเรื่องอะไร? ไปเร็วๆ สิ ผมหายใจไม่ออก” เท้าของหญิงวัยกลางคนลอยขึ้นจากพื้น ใบหน้าของเธอแดงก่ำ และร่างกายของเธอก็ดิ้นรน แต่ก็ไม่เกิดประโยชน์ ในมือของลู่เฉิน เธอเป็นเหมือนไก่ตัวน้อยที่เปราะบางซึ่งสามารถตายได้ทุกเมื่อ …