by “พรุ่งนี้ตงหมิงชวนเราไปกินข้าวที่เก่าของเขา ทุกครั้งที่ผู้ชายคนนั้นชวนเราไปทานอาหารเย็นเขาจะไปที่ร้านชิชิฟุเสมอ ฉันยอมรับว่าอาหารที่นั่นอร่อยมาก ถ้าไม่ใช่เพราะคุณย่า Youyi Cafe ของ Zhan อยู่ข้างๆ กัน คุณไปที่นั่นเพื่อนั่งพักผ่อนก็ได้ ฉันขี้เกียจไปที่นั่น”
” นั่นคือสถานที่ที่เราเคยไปบ่อยๆ ตงหมิงเป็นคนคิดถึงและซาบซึ้ง”
ก่อน พวกเขาไม่ได้นั่งในตำแหน่งที่เป็นอยู่ตอนนี้ Zhan Yin ยังคงฝึกซ้อมอยู่ เขายังไม่ได้เป็นผู้จัดการทั่วไปด้วยซ้ำและเขาไม่ชอบที่จะเปิดเผยสถานะอันสูงส่งของเขา สถานที่ที่เพื่อนทั้งสามมักจะกินอยู่ในช่วงกลาง -ร้านอาหารหลากหลาย
Youyi Cafe เป็นร้านกาแฟที่ใหญ่ที่สุดและระดับไฮเอนด์ที่สุดใน Guancheng รอบ ๆ ไม่ว่าจะเป็นร้านเสื้อผ้าหรือร้านอาหารคุณภาพก็ไม่ต่ำเกินไป
คุณภาพต่ำเกินไปที่จะดึงดูดลูกค้าที่มาจาก Youyi Cafe
คนที่ไปร้านกาแฟเพื่อใช้เงินมักจะเป็นชนชั้นสูงมืออาชีพ ชนชั้นสูงเหล่านี้ ไม่เคยปฏิบัติต่อตัวเองแย่ๆ หลังจากออกจากร้านกาแฟก็มักจะไปลองชิมอาหารอื่นๆ หรือซื้อเสื้อผ้าหรืออะไรสักอย่าง ดังนั้นในถนนที่คึกคักแห่งนี้ Youyi Cafe เป็นศูนย์กลางที่สร้างห่วงโซ่การบริโภคระดับกลางถึงระดับสูง
“คุณจะไปไหม?”
“ถ้ามีใครชวนคุณไปทานอาหารเย็น แน่นอนฉันจะไป”
Zhan Yin ไม่ค่อยยิ้ม เขามีมิตรภาพที่แน่นแฟ้นที่สุดกับ Su Nan และ Lu Dongming
เป็นเรื่องหนึ่งสำหรับ Lu Dongming ที่จะเลี้ยงอาหารค่ำเขา แต่สิ่งสำคัญคือการหลีกเลี่ยงการเขินอายเกินไปเมื่อจ้องมอง Haitong ที่บ้าน
“ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะไปเหมือนกัน มันเป็นสุดสัปดาห์ที่หายากและฉันอยากพักผ่อนอยู่เสมอ หลังอาหารเย็น ฉันจะไปร้านกาแฟของคุณยาย แล้วตอนเย็นจะไปชายหาดเพื่อทานบาร์บีคิวล่ะ?”
Zhan Yin ปฏิเสธ
การไปบาร์บีคิวอาจเป็นการเล่นกอล์ฟด้วยเช่นกัน
สุนันท์บ่นอยู่นานก่อนจะจากไป
หลังจากที่เขาจากไป Zhan Yin ก็โทรหาคุณย่า
“อายิน ไห่ตงบอกคุณหรือเปล่า”
“ฉันบอกคุณแล้ว”
เสียงของ Zhan Yin ต่ำ “คุณยายแก่แล้วและความทรงจำของเธอไม่ค่อยดี ฉันขอเตือนคุณย่าอีกครั้งว่าฉันได้ทำตามความปรารถนาของคุณแล้วและแต่งงานกับ Haitong ยายไม่ควรยุ่งเกี่ยวกับเรื่องอื่น!”
ผู้เฒ่า นาง : “…”
เจ้าเด็กเวรนี่เจ้าอารมณ์ร้ายและเจ้าอารมณ์!
ถ้าเธอไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปยุ่งเมื่อไหร่เธอจะได้อุ้มหลานชายของเธอ?
อนิจจาเธอกังวลมาก!
ไม่ว่าคุณยายจะโต้ตอบอย่างไร Zhan Yin ก็วางสายโทรศัพท์หลังจากพูดจบ
หลังจากดื่มกาแฟไปครึ่งแก้วฉันก็เริ่มทุ่มเทให้กับงานหนัก
เขายุ่งจนดึกก่อนจะกลับบ้าน
เมื่อเรากลับถึงบ้านก็เลยบ่ายโมงแล้วและ Haitong ก็ผล็อยหลับไปแล้ว หากบ้านหลังใหญ่เงียบ ๆ ตามคำพูดของ Haitong ก็รู้สึกเหมือนไม่เป็นที่นิยม
เธออยากได้สุนัขเลี้ยง…
แต่เขาไม่ชอบสัตว์เลี้ยงเลย
เขาเลี้ยงเธอก็พอแล้ว
หลังจากนั่งเงียบ ๆ ในห้องโถงสักพัก Zhan Yin ก็กลับไปที่ห้องของเขา
คืนแห่งความเงียบงัน
วันรุ่งขึ้นเมื่อ Zhan Yin ตื่นขึ้นมาก็เป็นเวลาตีสามแล้ว
ไห่ตงไม่อยู่บ้านอีกต่อไปแล้ว แต่เขาเก็บอาหารเช้ามาอย่างดีและวางไว้บนโต๊ะอาหารเพื่อที่เขาจะได้เห็นทันทีที่ออกมา
Zhan Yin เดินไปและเห็นโน้ตบนโต๊ะ เขาหยิบโน้ตขึ้นมาแล้วพูดว่า “ฉันไปบ้านพี่สาว ถ้าฉันไม่กลับมากินข้าวเที่ยง คุณจัดการเองได้” Zhan Yin ขยำ
กระดาษ จดไว้เป็นชิ้น ๆ แล้วโยนลงถังขยะ
มันบังเอิญว่าเขาจะไปกินข้าวเย็นกับเพื่อนตอนเที่ยง และทุกคนก็ไปตามทางของตัวเอง
ไห่ทงเก็บอาหารเช้าให้เขา Zhan Yin เปิดฝากล่องอาหารกลางวันแบบใช้แล้วทิ้งแล้วเห็นว่าเป็นข้าวปั้นเขาไม่อยากกิน ปิดฝาแล้วเขาก็หยิบมันขึ้นมาอยากโยนลงถังขยะ แต่หยุด..