สามีของฉันเป็นมหาเศรษฐี

บทที่ 147 สามีของฉันเป็นมหาเศรษฐี

พี่สาวทั้งสองต้องพึ่งพาอาศัยกันมานานหลายปี Hai Ling รู้จักพี่สาวของเธอเป็นอย่างดีและรู้ว่าพี่สาวของเธอยังต้องการช่วยเธอระบายความโกรธ ดังนั้นเธอจึงจงใจเก็บน้องสาวไว้ที่นี่ และหยิบขวดไวน์ออกมาดื่มกับน้องสาว อยู่จนดึกดื่นก่อนจะปล่อยให้คู่หนุ่มสาวออกไป

ความสามารถในการดื่มของ Haitong นั้นอยู่ในระดับปานกลาง และสิ่งที่น้องสาวของเธอนำออกมาคือสุราที่มีความเข้มข้น หลังจากดื่มไวน์สักแก้วเธอก็เมา เมื่อเธอออกจากบ้านน้องสาวของเธอ เธอก็รู้สึกเวียนหัวเล็กน้อยและเธอ เสียงฝีเท้าของเธอรู้สึกหนักหน่วงเมื่อเธอเดิน ไร้สาระ

ไห่หลิงส่งคู่หนุ่มสาวออกไป

เมื่อเธอเคยทำงาน เธอมักจะเข้าสังคมกับเจ้านายของเธอและพัฒนาความสามารถในการดื่ม เครื่องดื่มแรง ๆ หนึ่งแก้วไม่สามารถหยุดเธอได้

    “จ้านหยิน ตงตงเมาแล้ว โปรดดูแลเธอมากกว่านี้ด้วย”

    ไห่หลิงเตือนพี่เขยของเธอ

    ทำให้น้องสาวของเธอเมา เพื่อที่ Haitong จะไม่สามารถไปที่ Zhou Honglin เพื่อชำระบัญชีได้อีกต่อไป

    ไห่หลิงกลัวว่าถ้าน้องสาวของเธอไปตระกูลโจว เธอจะถูกตระกูลโจวรังแก

    กลุ่มผู้แสดงอันดับต้นๆ สามารถแข่งขันกับญาติๆ ที่บ้านได้

    “พี่สาว ฉันจะดูแลไห่ตงอย่างดี”

    Zhan Yin ช่วย Haitong ลงไปชั้นล่างอย่างง่ายดาย Haitong เกือบจะล้มลงหลายครั้ง Zhan Yin จึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากอุ้มเธอขึ้น

    “คุณมีความสามารถในการดื่มมากแต่คุณยังอยากดื่มอยู่ พี่สาวของฉันเอาขวดไวน์ออกมาโดยมีจุดประสงค์ แต่คุณดื่มมันอย่างโง่เขลา”

    ไห่ตงโอบแขนรอบคอของ Zhan Yin และเรอ กลิ่นแอลกอฮอล์กระทบจมูกของเธอ Zhan Yin หันหลังกลับด้วยความรังเกียจและพูดกับเธอว่า: “อย่าเป่าฉันนะ แก๊สมัน เต็มไปด้วยแอลกอฮอล์และมีกลิ่นเหม็นจนตาย”

    “ใช่!”

    ไห่ตงจงใจติดมันบนใบหน้าของเขา “คุณเหม็นตาย คุณสามารถมองทะลุจิตใจน้องสาวของฉันได้ และคุณจะไม่หยุดฉัน”

    Zhan Yin ไม่คุ้นเคยกับการที่เธอเกาะติดเขาแบบนี้และเกือบจะโยนเธอลงไปที่พื้น

    “ไห่ตง!”

    เขาตะโกนด้วยใบหน้าเข้ม: “ฉันรู้ว่าคุณยังสบายดี อย่าเอาเปรียบฉันนะ!”

    ไห่ตงตะคอกสองครั้งแล้วเอาหัวพิงไหล่เขา “โจว หงหลินทำร้ายน้องสาวฉันในบ้าน ฉันอยากจะไปหาเขาเพื่อชำระคะแนน ถ้าฉันไม่ไปคืนนี้ฉันจะไป” พรุ่งนี้ด้วย” ไปเถอะ ไปหาเขาที่บริษัทของเขา!”

    “ฉันไม่ชอบคำพูดเหม็นๆ ของฉัน ครั้งสุดท้ายที่เธอเมา ฉันเลยไม่ได้เกลียดคำพูดเหม็นๆ ของเธอด้วยซ้ำ”

    Zhan Yin พูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา: “ฉันไม่ได้ขอให้คุณดูแลฉันตอนที่ฉันเมา และตอนนี้คุณยังต้องการให้ฉันอุ้มคุณขณะเดิน”

    ไห่ตงพึมพำ: “ฉันไม่อยากให้คุณจับฉันขณะเดิน”

    จ้านหยิน: “…”

    เป็นเรื่องจริงที่ความตั้งใจดีไม่ได้รับการตอบแทนที่ดี

    หลังจากลงไปชั้นล่าง Zhan Yin ก็นำภรรยาที่เมาของเขาขึ้นรถ เนื่องจากเธอมีแนวโน้มที่จะเอาเปรียบเขาเมื่อเธอเมา เขาจึงวาง Haitong ไว้ที่เบาะหลังของรถเพื่อป้องกันไม่ให้ เธอไม่ให้เมา เอาเปรียบเขาและมีอิทธิพลต่อการขับรถของเขา

    ไห่ตงไม่สนใจ หลังจากขึ้นรถแล้ว เขาก็นอนลงบนเก้าอี้แล้วหลับไป

    Zhan Yin หันไปมองเธอและเห็นว่าเธอกำลังนอนหลับอย่างไม่ระมัดระวัง ดวงตาของเขาลึก และเขาไม่ได้พูดอะไรเลย

    เขาขับรถอย่างเงียบๆ และพาภรรยากลับบ้าน

    ผ่านไปได้ครึ่งทาง จู่ๆ ผู้หญิงที่นั่งเบาะหลังของรถก็ลุกขึ้นนั่งและสาปแช่ง: “ถ้าผู้ชายไว้ใจได้ แม่หมูก็จะปีนต้นไม้”

    หลังจากสาปแช่งแล้วเขาก็ล้มลงอีกครั้งและนอนหลับสนิทต่อไป

    Zhan Yin หันไปมองเธออีกครั้ง

    หลังจากนิ่งเงียบไปนาน เสียงทุ้มก็ดังขึ้นในรถว่า “อย่าคว่ำเรือของคนด้วยเสาไม้ไผ่อันเดียว ข้าวชนิดเดียวกันนี้เลี้ยงคนได้หลายร้อยคน ผู้ชายบางคนเชื่อถือไม่ได้จริงๆ และบางอันก็น่าเชื่อถือมาก “เพื่อน”

    ถ้าเขาหลงรักเธอเขาจะเป็นผู้ชายที่ไว้ใจได้แน่นอน

    แม้ว่าจะไม่มีความรัก แต่ภายในหกเดือนนี้ เขาจะทำหน้าที่ในฐานะสามีให้สำเร็จ

    ผู้หญิงที่นั่งเบาะหลังของรถไม่ตอบสนองต่อคำพูดของเขา

    Zhan Yin ไม่ได้คาดหวังให้เธอตอบ

    หลังจากนั้นไม่นาน ฉันก็กลับมาที่สวนหมิงหยวน

    หลังจากจอดรถแล้ว จ้านหยินก็ลงจากรถ เปิดประตูเบาะหลัง โน้มตัวเข้าไปแล้วเรียกไห่ตง: “ไห่ตง เราถึงบ้านแล้ว ลงจากรถเลย ”

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *


error: Content is protected !!