by 
นักโภชนาการหันไปมองป้าของเธอ และเมื่อเห็นว่าป้าของเธอไม่ได้พูดอะไร เธอจึงไม่พูดอะไรอีก
อย่างไรก็ตามเธอคือลูกสะใภ้ของป้าของเธอ
ทารกในท้องของเธอคือรุ่นต่อไปของตระกูลซู เธอเพียงแต่ให้คำแนะนำเรื่องโภชนาการเท่านั้น
คุณนายซูไม่ได้พูดอะไรมากนัก มันเป็นกะหล่ำปลีดองที่พ่อแม่สามีทำ และลูกสะใภ้ก็ไม่ยอมกลับไปกินที่บ้านพ่อแม่ทุกวัน กินแค่ครั้งสองครั้งเป็นครั้งคราวก็ไม่มีปัญหาอะไร
“ฉันต้องใช้ห้องน้ำ”
เฉินเสี่ยวจุนพูดบางอย่างแล้วรีบไปที่ห้องน้ำ
หลังจากที่เธอออกไป นักโภชนาการก็พูดเบาๆ ว่า “คุณป้า เสี่ยวจวินจะเสียใจไหมที่ฉันยุ่งเรื่องชาวบ้าน? อาหารดองไม่ควรกินเยอะ แม้แต่คนปกติก็ควรกินแต่น้อยๆ ของแบบนี้ไม่เคยปรากฏบนโต๊ะอาหารของครอบครัวเรา แต่เสี่ยวจวินชอบกินมาก”
“เธอกลับไปกินข้าวที่บ้านพ่อแม่ด้วยซ้ำ เป็นเพราะเธอไม่ชอบเมนูที่ฉันทำให้งั้นเหรอ? ที่ฉันมาก็เพราะป้าชวนไปดูนี่แหละ เพื่อแสดงความเคารพต่อป้าและซูหนาน”
คุณนายซูพูดกับหลานสาวอย่างอ่อนโยนว่า “ผู้หญิงตั้งครรภ์มีความอยากอาหารที่แตกต่างกันไป บางครั้งพวกเธอก็อยากกินอะไรเป็นพิเศษและอดใจรอไม่ไหว เมนูที่คุณทำให้เสี่ยวจวินอร่อยมาก มีประโยชน์ต่อสุขภาพ มีเนื้อสัตว์และผักที่สมดุลกันดี เสี่ยวจวินดูอ้วนขึ้นมากและมีผิวพรรณที่ดีขึ้น”
“นั่นบ้านพ่อแม่เธอ เธออาศัยอยู่ที่นั่นมากว่ายี่สิบปีแล้ว และคุ้นเคยกับอาหารฝีมือแม่ของเธอ บางครั้งก็อยากกินอาหารสไตล์ชนบทบ้างก็เป็นเรื่องปกติ อย่าไปใส่ใจเลย เสี่ยวจวินไม่ใช่คนแบบนั้น เธอคงไม่ว่าอะไรหรอก เราบอกเธอว่าอย่ากลับไปกินข้าวบ้านพ่อแม่เธอไม่ได้หรอก จริงไหม”
“เธอกินน้อยมาก แค่ครั้งหรือสองครั้งเท่านั้น ก็น่าจะโอเค ตอนตรวจครรภ์ คุณหมอบอกว่าพัฒนาการของลูกเป็นปกติ เธอกินได้ ซึ่งถือเป็นเรื่องดี”
คุณนายซูกล่าวว่า “ตอนนี้ไห่ถง เพื่อนสนิทของเธอก็ตั้งครรภ์เหมือนกัน ครอบครัวจ้านคงจะให้นักโภชนาการมาวางแผนอาหารให้ไห่ถง พอทั้งสองคนอยู่ด้วยกันแล้ว เธอคงไม่มีอะไรจะพูดหรอก ไม่ต้องห่วง”
หลังจากเงียบไปนาน นักโภชนาการกล่าวว่า “ฉันทำสิ่งนี้เพื่อตัวลูกน้อยเอง ถ้าเธอไม่ชอบอาหารสามมื้อที่ฉันเตรียมไว้ให้ทุกวัน ฉันจะไม่ยุ่งและจะให้เธอกินอะไรก็ได้ที่เธออยากกิน”
“ซูหนานอ่านหนังสือเกี่ยวกับการตั้งครรภ์มาหลายเล่ม และเลี้ยงลูกตามหนังสือที่เขียนไว้ ซึ่งก็ถือว่าดีเหมือนกัน”
“ป้ารู้ว่าคุณทำแบบนี้เพื่อเสี่ยวจุนและลูก เราจะไม่รังเกียจคุณหรอก อย่าคิดมาก เสี่ยวจุนก็จะไม่รังเกียจเหมือนกัน ป้าก็รู้ว่าเสี่ยวจุนเป็นคนยังไง เธออยู่กับพ่อแม่มากว่ายี่สิบปีแล้ว นิสัยบางอย่างก็เปลี่ยนไม่ได้ในชั่วข้ามคืน”
“อีกอย่าง ครอบครัวเราไม่มีกฎเกณฑ์มากมายนัก เงื่อนไขที่เรามีต่อเสี่ยวจุนตอนนี้มันเข้มงวดกับเธอเกินไปแล้ว เธอชินกับความเป็นอิสระแล้ว”
นักโภชนาการกล่าวว่า “การแต่งงานเข้าไปในครอบครัวที่มีฐานะร่ำรวยมักต้องแลกมาด้วยราคาที่ต้องจ่าย”
ครอบครัวป้าของเธอเป็นครอบครัวที่ร่ำรวย ไม่น้อยไปกว่าครอบครัวจ้าน
แม้ว่าครอบครัวของ Shen Xiaojun จะไม่ขาดแคลนเงิน แต่ก็ยังมีช่องว่างระหว่างพวกเขากับตระกูล Su
เสิ่นเสี่ยวจวินแต่งงานเข้าตระกูลเศรษฐีอย่างราบรื่น พ่อแม่สามีดูแลเธอเป็นอย่างดี ไม่บังคับให้เธอทำตามกฎเกณฑ์มากมาย เพียงแต่ขอให้เธออยู่บ้าน ดูแลตัวเองให้ดีระหว่างตั้งครรภ์ หลีกเลี่ยงการออกไปข้างนอกบ่อยเกินไป และใส่ใจเรื่องอาหารการกิน
ถึงกระนั้น เสิ่นเสี่ยวจุนก็ไม่สามารถทำได้
“ครอบครัวเราไม่สนใจเรื่องพวกนั้นหรอก ขอแค่ทั้งคู่มีความสุขก็พอแล้ว ซูหนานไม่ค่อยยอมแต่งงานกันเท่าไหร่ ฉันก็ดีใจมาก เสี่ยวจวินเป็นคนดีทุกด้าน”
นักโภชนาการเม้มริมฝีปากและพูดเบาๆ ว่า “ฉันยังคิดว่าเธอไม่ดีพอสำหรับลูกพี่ลูกน้องของฉัน แต่ตอนนี้ที่เป็นแบบนี้ ฉันก็พูดอะไรได้ไม่มากนัก”
คุณนายซูยิ้มและกล่าวว่า “ใช่ๆ ไม่ต้องพูดอะไรอีก”
นักโภชนาการหยุดพูด
เสิ่นเสี่ยวจวินซึ่งอยู่ในห้องน้ำ ได้เข้าห้องน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้ว แต่เมื่อได้ยินแม่สามีและนักโภชนาการคุยกันถึงปัญหาของเธอ เธอจึงตั้งใจไม่ออกไปข้างนอก แอบฟังอยู่ในห้องน้ำ โชคดีที่เธอได้ยินดี ไม่เช่นนั้นเธอคงไม่ได้ยินสิ่งที่พวกเขากำลังพูดกัน
นักโภชนาการคนนั้นมาจากครอบครัวแม่สามี เธอจึงพูดอะไรไม่ได้ ถึงแม้ว่านักโภชนาการจะจริงจังและเข้มงวด แต่เธอก็ไม่ทำอะไรเธอ
แม่สามีของเธอจะห้ามเธอทำอย่างนั้นอย่างนี้ แต่ก็ไม่ได้บังคับ ถ้าเธอทำจริง แม่สามีก็คงไม่พูดอะไร