by ลู่ตงหมิงรีบเร่งขอให้ไห่หลิงช่วยเขาในขั้นตอนการปลดเขาออก
หมอได้บ่นอยู่ในใจว่า คุณก่อเรื่องวุ่นวายแบบนี้อยู่ทุกวัน และทั้งหมอและพยาบาลก็เบื่อหน่ายกับเรื่องนี้แล้ว การปล่อยตัวคุณก่อนกำหนดจะไม่มีผลกระทบมากนัก ดังนั้น แค่ปล่อยตัวคุณก็เพียงพอแล้วหากคุณต้องการ
ตระกูลลู่มีเงินมากมายและมีแพทย์ประจำครอบครัว หลังจากที่ลู่ตงหมิงออกจากโรงพยาบาลแล้ว ครอบครัวลู่จะจ้างแพทย์มืออาชีพมาดูแลเขาด้วย
“คุณหมอคะ ลูกของฉันจะออกจากโรงพยาบาลได้จริงๆ เหรอคะ?”
คุณนายลู่กังวลว่าอาจจะเกิดอะไรขึ้นกับลูกชายของเธอหลังจากที่เขาออกจากโรงพยาบาล
“คุณลู่ยืนกรานว่าต้องออกจากโรงพยาบาลให้ได้ ดังนั้นปล่อยให้เขาออกจากโรงพยาบาลไปเถอะ เขาอาจจะรู้สึกดีขึ้นเมื่อกลับถึงบ้านเพื่อพักฟื้น หากเขารู้สึกดีขึ้น เขาจะฟื้นตัวได้เร็วขึ้น”
เมื่อแพทย์บอกเช่นนั้น นางลู่จึงขอให้บอดี้การ์ดเข้ามาทำความสะอาดห้องผู้ป่วย เธอและสามีไปช่วยลู่ตงหมิงในขั้นตอนการปลดประจำการ ประธานลู่ผู้หงุดหงิดถูกส่งไปให้ไห่หลิงดูแลเขาเพื่อที่เขาจะได้ไม่ทำเรื่องวุ่นวายอีก
ในที่สุดเขาก็สามารถออกจากโรงพยาบาลได้ อารมณ์ของลู่ตงหมิงดีขึ้นอย่างกะทันหัน และเขาก็หยุดทำเรื่องวุ่นวาย เขาเพียงนั่งดูทีวีอย่างเงียบ ๆ ในห้องนั่งเล่น รอพ่อแม่ช่วยทำขั้นตอนการปล่อยตัวผู้ป่วยให้เสร็จเรียบร้อยเพื่อจะได้กลับบ้าน
ไห่หลิงนั่งอยู่ข้างๆ เขา แต่ไม่มีใครรู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่
ลู่ตงหมิงใส่ใจต่อการแสดงออกของเธอ
เขาถามเธอทันทีว่า “อดีตสามีของคุณยังมีชีวิตอยู่ไหม”
“ยังมีชีวิตอยู่”
ลู่ตงหมิงเม้มริมฝีปากและกล่าวว่า “ฉันโชคดีมาก”
ไห่หลิงเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นจึงกล่าวว่า “หมอบอกว่าอาการบาดเจ็บของเขาสาหัสเกินไป และเขายังอยู่ในอันตราย เขาถูกส่งตัวไปที่ห้องไอซียูเพื่อพักรักษาตัวสักพัก หมอบอกว่าพวกเขาพยายามอย่างสุดความสามารถแล้ว ว่าเขาจะฟื้นขึ้นมาได้หรือไม่นั้น ขึ้นอยู่กับโชคของเขาเอง”
“เกิดอะไรขึ้น ไอ้สารเลวและอีตัวนั่นมีเวลาใช้มีดแค่วันเดียว”
ประโยคต่อไปของ Lu Dongming เต็มไปด้วยความประชดประชัน
เรียกได้ว่าเขาได้เห็นกระบวนการทั้งหมดก่อนและหลังการหย่าร้างของโจวหงหลินกับไห่หลิง โจวหงหลินดีกับผู้มีนามสกุลเย่มาก หลังจากที่ไห่หลิงประสบปัญหา โจว หงหลินก็อยากจะขอร้องแทนคนที่มีนามสกุลเย่ทุกครั้งที่เขามาเยี่ยมไห่หลิง
แม้กระทั่งเมื่อเป็นเรื่องความปลอดภัยของลูกชาย โจวหงหลินยังคงต้องการเก็บเย่เจียนไว้ ซึ่งแสดงให้เห็นว่าเขารักเย่เจียนอย่างแท้จริง
“ผมไม่ทราบครับ มันเกิดขึ้นแบบกระทันหัน ไม่มีใครรู้ว่ามีดเล่มนั้นถูกใช้ทำไม ยกเว้นคนที่เกี่ยวข้องเท่านั้น”
ลู่ตงหมิงหยุดพูด
มีเสียงเคาะประตู
จากนั้นประตูห้องผู้ป่วยก็ถูกผลักเปิดออก
“แม่ ลุงลู่”
หยางหยางตะโกนด้วยความยินดี
เมื่อลู่ตงหมิงได้ยินเสียงของหยางหยาง สีหน้าโกรธเคืองของเขาดูดีขึ้นมาก
“หยางหยาง”
ไห่หลิงกอดลูกชายของเธอที่วิ่งเข้ามาและมองไปที่จ่านหยินที่ตามมา จ่านหยินอธิบายว่า “หยางหยางบอกว่าเขาคิดถึงลุงลู่และยืนกรานที่จะมาโรงพยาบาล เราไปถึงได้ครึ่งทางแล้ว ดังนั้นเราจึงมาต่อ”
“ตงหมิง”
จ้านยินเดินไปหาเพื่อนของเขาแล้วถามว่า “วันนี้คุณรู้สึกยังไงบ้าง”
“จ่านหยิน ตอนนี้ฉันออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว พ่อแม่ของฉันจะช่วยฉันทำขั้นตอนต่างๆ เกี่ยวกับการออกจากโรงพยาบาล พวกเขายังช่วยฉันเก็บของด้วย ในที่สุดฉันก็จะออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว ถ้าฉันยังอยู่ที่นี่ต่อไป ฉันคงจะบ้าตายแน่ๆ”
บางทีเขาอาจจะได้รับอนุญาตให้ออกจากโรงพยาบาลได้ หลังจากได้พบกับเพื่อนสนิทของเขาแล้ว Lu Dongming ก็ไม่แสดงความไม่พอใจต่อ Zhan Yin อีกต่อไป และเขาไม่ได้ปฏิเสธการเข้ามาของ Zhan Yin ด้วย
แม้ว่าเขาจะปฏิเสธที่จะพบใครเหมือนอย่างเคย แต่หลังจากที่ไห่หลิงบุกเข้ามาอย่างรุนแรง จ่านหยินและคนอื่น ๆ ก็สามารถมาเมื่อใดก็ได้ที่พวกเขาต้องการ หากลู่ตงหมิงมองพวกเขาอย่างเย็นชา จ้านหยินคงจะพูดว่า “ถ้าพวกคุณกล้าก็ลุกขึ้นมาไล่พวกเราออกไปซะ”
ลู่ตงหมิงโกรธมากจนอยากจะกระโดดขึ้นไปสู้กับเพื่อนของเขา แต่เขาไม่สามารถยืนขึ้นและไล่เพื่อนออกไปได้