Category: ลูกเขยที่ถูกทอดทิ้งที่แข็งแกร่งที่สุด

ภายในรถหรูบริเวณเชิงอาคาร Chenfei Group เมื่อคนขับเห็นจ้าวโช่ววิ่งออกมาโดยกำข้อมือที่ผิดรูปไว้แน่น ใบหน้าซีดเซียวและเซไปมา เขาก็ตกใจกลัวมากและรีบออกจากรถ “คุณชายน้อย! ท่านเป็นอะไรไป?” “บ้าเอ๊ย! แกถามอะไรของแก! …

เมื่อจ้าวโช่วได้ยินลู่เฉินพูดว่า “ข้าคือคนของนาง” และเห็นว่าเฉาเสวียนเฟยไม่เพียงแต่ไม่โต้แย้ง แต่ยังมองเขาด้วยสายตาอ่อนโยนที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน เขาก็รู้สึกถึงเลือดร้อนพุ่งพล่านขึ้นศีรษะและโกรธมากจนตัวสั่นไปทั้งตัว “แกอยากตายนักรึไง!” จ้าวโช่วคำรามอย่างโกรธเคือง ไม่สนใจมารยาทใดๆ และยกหมัดขึ้นเพื่อโจมตี “จ้าวซั่ว! …

พระสนมเฉาจ้องมองเขาอย่างว่างเปล่า ริมฝีปากสีแดงของเธอเผยอออกเล็กน้อย ราวกับว่าเธอไม่สามารถเชื่อสายตาตัวเองได้ ดวงตาอันงดงามของเธอเต็มไปด้วยน้ำตาอย่างรวดเร็ว จนทำให้การมองเห็นของเธอพร่ามัว “สามี?” เสียงของเธอสั่นเครือ เต็มไปด้วยความไม่เชื่อและไม่แน่ใจ “ท่านเสวียน ข้ากลับมาแล้ว” …

หลังจากออกจากคฤหาสน์เจ้าชายเหลียงตะวันตกแล้ว ลู่เฉินก็กลับมายังหยานจิง การเดินทางไปยังเกาะเผิงไหลนั้นไม่ใช่เรื่องไร้ประโยชน์ การฝึกฝนชีวิต แก่นแท้ของชีวิต และไฟวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของ Xuan Chengzi และอีกสองคนได้รับการถ่ายทอดให้กับเขาแล้ว เขายังสืบทอดความทรงจำบางส่วนของ …

ลานติงเทา ห้องพักอันเงียบสงบ ต่างจากบรรยากาศอันเคร่งขรึมและน่าเกรงขามของคฤหาสน์เจ้าชาย วิลล่าแห่งนี้กลับมีบรรยากาศที่เงียบสงบ อย่างไรก็ตาม ในขณะนี้ ห้องนอนใหญ่เต็มไปด้วยกลิ่นสมุนไพรที่เข้มข้นและบรรยากาศแห่งความตายที่หนักหน่วง หลู่หวานจุน อดีตกษัตริย์ผู้ยิ่งใหญ่แห่งซีเหลียง บัดนี้นอนผอมโซอยู่บนเตียง …

ความวุ่นวายในเมือง Yanjing ถูกทิ้งไว้เบื้องหลัง ลู่เฉินไม่ได้ออกไปทันที แต่กลับปรากฏตัวอย่างเงียบ ๆ ที่ลานบ้านส่วนตัวของหลี่ชิงเฉิงนอกพระราชวังในคืนเดือนหงาย มีจานเล็กๆ หลายใบและหม้อสาเกวางอยู่บนโต๊ะหิน หลี่ชิงเฉิงแต่งกายด้วยเสื้อผ้าเรียบง่ายและสง่างาม …

หลี่ เว่ยหมินยืนขึ้นอย่างช้าๆ ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยพลังและไม่แสดงร่องรอยความหดหู่ใจก่อนหน้านี้ให้เห็น “ตามที่คาดหวังจากยาเม็ดอมตะ มันเป็นสิ่งมหัศจรรย์อย่างแท้จริง!” หลี่ เว่ยหมินยิ้ม มองไปที่หลี่ ชิงเฉิง และมองไปที่ลู่เฉินที่อยู่ฝั่งตรงข้าม …

พลังงานอมตะสามารถเดินทางได้หนึ่งพันไมล์ในทันที ในเวลาไม่ถึงครึ่งวัน ลู่เฉินได้พาทุกคนข้ามทะเลอันกว้างใหญ่และกลับมายังที่ราบภาคกลาง เขาไม่ได้แวะเวียนไปยังจังหวัดและอำเภอติดชายฝั่ง แต่มุ่งตรงไปยังใจกลางอาณาจักรมังกร หยานจิง ใต้เมฆ ภูเขาและแม่น้ำห่างออกไปอย่างรวดเร็ว เมืองและหมู่บ้านต่างๆ เรียงรายเหมือนกระดานหมากรุก …

หลี่จวินถังระงับอารมณ์ของเขาไว้อย่างรวดเร็ว ยิ้มอย่างอ่อนโยน และก้าวไปข้างหน้า โดยมีท่าทางที่ถ่อมตัวอย่างยิ่ง “ท่านลู่ช่างศักดิ์สิทธิ์เสียจริง! ท่านไม่เพียงแต่สามารถปราบวิญญาณร้ายได้เท่านั้น แต่ยังกลั่นน้ำยาวิเศษเหล่านั้นได้อีกด้วย! เอาจริงๆ นะ ฉันกับพี่ชายทั้งสองก็เป็นห่วงสุขภาพของพ่อมาก …

ทันใดนั้น ก็มีเสียงฝีเท้าอันสับสนวุ่นวายดังมาจากขอบซากปรักหักพัง ทำลายความเงียบสงัดราวกับความตาย “มีใครอยู่มั้ย?!” อาหลงเริ่มรู้สึกตัวทันทีและตะโกนเสียงต่ำ ทหารที่รอดชีวิตรีบหดตัวกลับเพื่อปกป้องหลี่ชิงเฉิง ลู่เฉินเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยเช่นกัน ประสาทสัมผัสอันศักดิ์สิทธิ์ของเขาแผ่ไปทั่วบริเวณราวกับปรอทที่หกลงสู่พื้น ก่อนจะกลับมาสงบลง ราวกับว่าเขาสังเกตเห็นมันแล้ว …