นิยายครอบครัว อ่านนิยาย นิยายจีน นิยายแปล นิยายออนไลน์
เธอแต่งงานกับเขามาได้สามปีแล้ว เมื่อเธอประสบความสำเร็จ เธอไม่ชอบเขาที่ขี้เกียจและไร้ประโยชน์ และในที่สุดก็ฟ้องหย่า เธอไม่รู้เลยว่าทุกสิ่งที่เธอมีเป็นของเขามอบให้
“ไม่ต้องห่วงฉัน! กองกำลังทั้งหมดโจมตี! เราต้องกำจัดสัตว์ประหลาดตัวนี้ให้ได้!” หวันจงเอนตัวพิงด้านข้างของเรือที่แตกหัก บาดแผลที่หลังของเขายังคงมีเลือดไหลอยู่ แต่เขาไม่สนใจเลยและสั่งทหารของเขาให้โจมตีสัตว์ประหลาดยักษ์ต่อไปเพื่อความปลอดภัย ในที่สุด ภายใต้การไล่ล่าอย่างไม่ลดละของทหารจำนวนมาก สัตว์ประหลาดปูขนาดยักษ์ในที่สุดก็หยุดเคลื่อนไหวและสูญเสียพลังชีวิตไปโดยสิ้นเชิง หวันจงถอนหายใจยาว …
ในขณะที่กรงเล็บยักษ์ฟันลงมา แขนข้างหนึ่งของ Wanzhong ก็คว้าโซ่ของเครื่องกว้านทันที แขนเสื้อซ้ายที่ว่างเปล่าของเขาพลิ้วไหวไปตามแรงลมแรง เส้นเลือดปูดโปนบนแขนขวาข้างที่เหลือ เขาพันโซ่เหล็กหนาเท่าชามรอบเอว พยายามดึงเรือที่เอียงกลับไปครึ่งนิ้ว “สร้างรูปแบบโซ่เหล็ก!” เสียงคำรามของ …
ในขณะนี้ กองเรือของหลี่ กวงหลงกำลังแล่นเข้าสู่เขตหมอกหนาในทะเลจีนตะวันออก เมฆสีเทาตะกั่วลอยต่ำ และแม้แต่ลมทะเลที่มีกลิ่นเค็มยังมีกลิ่นแปลกๆ เหมือนสนิม เขาหยุดอยู่ที่ดาดฟ้าหลักของเรือ “Jingtao” หมุนหมากรุกหยกสีขาวระหว่างปลายนิ้ว มองดูระดับน้ำทะเลเบื้องหน้าเขาที่ถูกหมอกกลืนกิน …
ไม่มีใครคาดคิดว่าภายใต้การนำของราชาปลา ปิรันย่าในทะเลลึกจะมีพลังทำลายล้างที่รุนแรงขนาดนี้ ไม่น่าเชื่อว่าเรือตรวจการณ์ที่มีความยาวมากกว่าสิบเมตรจะหักเป็นสองท่อนได้จากการชนเพียงครั้งเดียว นี่ไม่สามารถเรียกได้อีกต่อไปว่าเป็นฝูงปลา แต่มันเหมือนเป็นฝูงปลาสัตว์ประหลาดบางชนิดมากกว่า ปิรันย่าใต้ท้องทะเลลึกทั่วไปถือเป็นภัยคุกคามใหญ่หลวงอยู่แล้ว โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับสิ่งมีชีวิตที่ไม่บริสุทธิ์ชนิดนี้ พวกมันไม่เพียงแต่ตัวใหญ่และดุร้ายกว่าเท่านั้น แต่พวกมันยังมีพลังชีวิตที่แข็งแกร่งอย่างยิ่งอีกด้วย แม้ว่ากองเรือจะติดตั้งปืนและปืนใหญ่หลายชนิด …
ลู่เฉินร่อนลงบนดาดฟ้าที่แตกกระจาย แสงสีทองบนดาบของเขาค่อยๆ จางหายไป เลือดสีเขียวเข้มกระเซ็นเป็นหย่อมๆ ลอยละล่องอยู่บนทะเล กระจายตัวช้าๆ ท่ามกลางสายฝน พายุไต้ฝุ่นที่อยู่ไกลออกไปได้สงบลงในบางจุด และรอยแตกก็ปรากฏขึ้นบนเมฆดำ เผยให้เห็นแสงแดดที่หายไปนาน …
“นั่นมันสัตว์ประหลาดปลาหมึก!” ชาวประมงชราทรุดลงที่ประตูกระท่อม ฟันกระทบกัน “ตำนานเล่าว่ามีสัตว์ประหลาดทะเลอยู่ในคลองแบล็กวอเตอร์ กินมนุษย์เป็นอาหาร!” ขณะที่เขากำลังพูดอยู่นั้น หนวดปลาหมึกก็พุ่งเข้ามาโจมตีจากทุกทิศทุกทาง หนวดปลาหมึกบางอันพันรอบเสากระโดงเรือจนเสากระโดงเรือที่แข็งแรงหัก ส่วนหนวดปลาหมึกบางอันก็ทะลุเข้าไปในห้องโดยสาร ทำลายเสบียงภายใน …
หลี่ชิงเฉิงมองดูแผนที่เดินเรือจำนวนมากบนโต๊ะ และลูบกระดาษลินินสีเหลืองเบาๆ ด้วยปลายนิ้วของเธอ เส้นทางที่ร่างไว้ด้วยชาดดูเหมือนคราบเลือดที่แข็งตัว เรืองแสงด้วยประกายประหลาดภายใต้แสงเทียน เมื่อลู่เฉินผลักประตูเปิดออก เขาเห็นเธอกำลังยัดสมุดบัญชีหนังวัวหนาๆ ลงในกล่องไม้โรสวูด คำว่า “แหล่งน้ำจืดสำรอง” …
เมื่อมีการออกคำสั่งเพื่อประชาชน ปฏิกิริยาจากทุกฝ่ายก็มีทั้งดีและไม่ดี ในขณะนี้ เหวินซิงอยู่ในห้องทำงานของเขา กำลังคำนวณข้อดีและข้อเสียของการเดินทางไปซินเจียงตอนใต้ครั้งนี้ แม้ว่าผลงานของเขาจะไม่ได้โดดเด่นเป็นพิเศษ แต่เขาก็ยังแข็งแกร่งกว่ากวงหลงและจุนถังมาก แต่ข้อดีข้อนี้ก็ชัดเจนว่าไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้ ทันใดนั้น เฉียนจินก็รีบวิ่งเข้ามารายงาน …
เวลาผ่านไปเร็วมาก และตอนนี้ก็ผ่านไปแล้วห้าวัน ในที่สุดโรคระบาดในซินเจียงตอนใต้ก็สงบลงแล้ว แต่สถานการณ์ในเมืองใหญ่ๆ ต่างๆ แตกต่างกันอย่างมาก ผู่เฉิง ซึ่งเป็นพื้นที่ที่โรคระบาดเริ่มระบาดครั้งแรก เป็นพื้นที่ที่ได้รับผลกระทบน้อยที่สุด และประชาชนได้รับการย้ายถิ่นฐานอย่างเหมาะสม …
ในขณะนี้ ท้องฟ้าเหนือเมืองหลินเฉิงถูกปกคลุมไปด้วยควันดำหนา ถนนที่เคยพลุกพล่านตอนนี้กลับเงียบสงัด และอากาศก็เต็มไปด้วยกลิ่นอาหารไหม้ที่ผสมเลือดและเน่าเสียซึ่งทำให้รู้สึกคลื่นไส้ บนหลุมศพหมู่ทางตะวันตกเฉียงใต้ของเมือง กองไฟยังคงลุกโชน เปลวเพลิงที่แตกพร่ากลืนกินแสงสุดท้ายของชีวิต ศพที่ไหม้เกรียมบิดเบี้ยวและผิดรูปในกองไฟ บางครั้งแขนขาที่ไม่ถูกไฟไหม้ก็หลุดออกจากกองไฟ เผยให้เห็นโครงกระดูก …
by