บทที่ 1770 สามีของฉันเป็นมหาเศรษฐี
ทุกคนรู้ว่าหยุนชู่ตาบอด และเธออาศัยการฟังและการจดจำเพื่อที่จะจดจำผู้คน เมื่อจ้านอี้เฉินแนะนำหยุนชู่ให้ทุกคนรู้จัก ทุกคนก็เงียบและพูดคุยกันเฉพาะตอนที่ถึงคราวของตนเท่านั้น เพื่อให้หยุนชู่จำได้ว่าใครเป็นคนพูด หยุนชู่รู้สึกซาบซึ้งใจของตระกูลจ้านอีกครั้ง จ้านอี้เฉินไม่ได้โกหกเธอจริงๆ สมาชิกในครอบครัวของเขาล้วนแต่เป็นคนดีมาก ไม่ว่าจะเป็นผู้อาวุโสหรือเพื่อนฝูงก็ไม่มีใครดูถูกเธอหรือคิดว่าเธอไม่คู่ควรกับเขา เธอเอาแต่ใจตัวเองเกินไป …