นิยายครอบครัว อ่านนิยาย นิยายจีน นิยายแปล นิยายออนไลน์
“ถ้าเรื่องนั้นไม่เกี่ยวกับถ้วยรางวัลจริงๆ ทำไมเจคถึงไม่ทำถ้วยรางวัลหายล่ะ เจคกลายเป็นเศรษฐีขึ้นมาทันที แต่อาชีพการงานของเขากลับตกต่ำลงอย่างรวดเร็วเมื่ออายุ 59 ปี นั่นเป็นเพราะเขาทำถ้วยรางวัลหายในตอนนั้น” เจ้าภาพเริ่มพูดช้าๆ แล้วจึงเสริมประโยคนี้ เมื่อได้ยินเช่นนี้ …
ถังหนิงชี้ไปที่ประตู เมื่อเห็นนางเป็นแบบนี้ Gu Baiye ก็ได้แต่ระงับความไม่พอใจของตนเอาไว้ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เธอคือคนที่เขาตกหลุมรักตั้งแต่แรกเห็น และไม่ว่าเธอจะเป็นอย่างไรก็ตาม เขาก็ต้องตามใจเธอให้ได้ ส่วนป๋อมู่หานและหลินเอิน… …
ในทางกลับกัน ถังหนิงก็ได้เตรียมการเต็มที่เช่นกัน Gu Baiye มารับเธอ แม้ว่าเขาจะไม่ได้นำกุญแจทองคำมาให้เธอ แต่ Gu Baiye ก็ยืนยันกับเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่า …
ซูหนานยังยอมรับว่าตั้งแต่เสี่ยวจวินตั้งครรภ์ พ่อแม่ของเขา แม้แต่ลุงป้าน้าอา ต่างก็เป็นห่วงลูกในท้องของเสี่ยวจวินมาก พวกเขาห้ามไม่ให้เสี่ยวจวินทำอย่างนั้นอย่างนี้ เธอต้องกินอาหารสามมื้อต่อวันตามข้อกำหนดของนักโภชนาการ และไม่ค่อยให้เธอออกไปข้างนอกบ่อยๆ เพราะกลัวว่าเธอจะได้รับบาดเจ็บหรืออะไรทำนองนั้น ผู้อาวุโสในครอบครัวทุกคนต้องการให้เสี่ยวจุนอยู่บ้านและพักผ่อนระหว่างที่เธอตั้งครรภ์ เสี่ยวจวินอยากจะออกไปซื้อของ …
เธอเป็นคนพื้นเมืองของเมืองตงกวน และครอบครัวของเธอกลายเป็นเศรษฐีจากการเวนคืนที่ดินและค่าชดเชยการย้ายถิ่นฐาน “ฉันไม่อยากกินข้าวที่โรงแรม แต่กินข้าวที่บ้านมันไกลเกินไป ฉันเลยหิวมาก” ซูหนานถามเธอว่า “เธอไม่ได้เก็บขนมที่ชอบไว้ในรถเหรอ? ฉันไม่ได้บอกเธอเหรอว่าให้เก็บขนมที่ชอบไว้ในรถ จะได้กินอะไรเพลินๆ เวลาออกไปข้างนอกจะได้ไม่หิว” …
ซูหนานกล่าวว่า “เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทุกคนรู้จักรถที่คุณกับภรรยาประธานาธิบดีขับเป็นประจำ พอพวกเขาเห็นคุณมาแต่ไม่ได้เข้าไปในบริษัท พวกเขาก็แจ้งผม” “ฉันคิดว่าฉันทำอะไรผิดไป คุณเข้ามาแต่ไม่แม้แต่จะเข้ามาดูฉันเลย ฉันกลัวมากจนต้องละทิ้งสิ่งที่กำลังทำอยู่และวิ่งหนีออกไปให้เร็วที่สุด” ซูเสี่ยวจุนหัวเราะเบาๆ แม้แต่บอดี้การ์ดก็อดหัวเราะไม่ได้ แต่พวกเขาไม่กล้าที่จะหัวเราะแบบไร้การยับยั้งเท่ากับนายหญิงสาว …
การเปลี่ยนแปลงกะทันหันนี้ทำให้หลี่ชิงเฉิง อลอง และคนอื่นๆ รู้สึกสับสน ไม่แน่ใจว่านี่คือพรหรือคำสาป หลังจากพักผ่อนไปครู่หนึ่ง ร่องรอยสีก็กลับมาปรากฏบนใบหน้าซีดเซียวของลู่เฉินอีกครั้ง เขาจ้องมองไปที่สะพานสายรุ้งอย่างเพ่งพินิจ ซึ่งเปี่ยมไปด้วยรัศมีอันเย้ายวนแต่ก็ลึกลับ เขาสัมผัสได้ว่าอีกด้านหนึ่งของสะพานคือที่ตั้งของอ่าวคุนและคนอื่นๆ …
หญิงชาวต่างชาติสัมผัสได้ถึงความดุร้ายและความเฉยเมยที่ไม่มีที่สิ้นสุดในดวงตาของโบ มู่ฮัน และเมื่อมีคนอยู่รอบๆ มากมาย เธอไม่สามารถรักษาหน้าไว้ได้ ประการที่สอง เมื่อรู้ว่าโบ มู่ฮันไม่ใช่คนประเภทที่ควรจะล้อเล่น เธอจึงทำได้เพียงก้มหัวลงและเดินหนีไป “ขออภัย …
เธอรู้ว่าเธอไม่สามารถสูญเสียออร่าของเธอไปได้ วันรุ่งขึ้น โบ มู่ฮันก็มาเคาะประตูแต่เช้า โบ มู่ฮันคาดหวังว่าเธอจะมาเปิดประตูในชุดนอนพร้อมผมยุ่งๆ แต่เขากลับพบว่าเธอสวมชุดสูทสีชมพูอ่อน ผมหางม้าต่ำของเธอถูกมัดด้วยยางรัดผมสีเดียวกัน ทำให้เธอดูงดงามและเฉลียวฉลาด แท้จริงแล้ว …
“ฉันมีธุระต้องทำ นี่คือเบอร์ฉัน โทรหาฉันถ้าคุณต้องการอะไร” ขณะที่เขาพูด Gu Baiye ก็ส่งนามบัตรลายนูนสีทองให้กับ Tang Ning ถังหนิงไม่ตอบ …
by 
