นิยายครอบครัว อ่านนิยาย นิยายจีน นิยายแปล นิยายออนไลน์
“เมื่อคุณขอให้ฉันดูแลกระเพาะอาหารของฉันให้ดี ในฐานะหมอ คุณก็ควรที่จะรู้จักดูแลอารมณ์ของฉันและรับประทานอาหารเช้ากับฉันด้วย” หลินเอินโกรธมากจนหัวเราะเยาะคำพูดของเขา แม้เพิ่งจะสงบสติอารมณ์ลงได้ แต่ภาพลักษณ์ของชายผู้นี้ก็ยังเปลี่ยนความคิดของเธอได้ “คุณต่างหากที่เป็นมะเร็งกระเพาะอาหาร ไม่ใช่ฉัน ถ้าคุณไม่รู้จักดูแลตัวเองเลย ต่อให้คนอื่นทำดีกับคุณมากแค่ไหน …
“ไปทำงาน” “ฉันทานอาหารเช้าแล้ว” อาหารเช้าถูกวางไว้บนโต๊ะอาหารแล้ว แต่หลินเอินกลับไม่สนใจที่จะรับประทานอาหารกับเขา แม้จะหิว แต่เธอก็พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า “ฉันไม่หิว ฉันมีธุระด่วนที่บริษัท” ดีพอแล้วที่เขาสามารถยับยั้งตัวเองจากการพูดหรือทำอะไรบางอย่างได้ แม้ว่าตอนนี้เขาจะยังเป็นมะเร็งกระเพาะอาหารอยู่ก็ตาม …
“ฉันไม่เคยเจอใครโง่กว่าเธอในโลกนี้เลย” สายตาเย็นชาของป๋อมู่เต็มไปด้วยความประชดประชัน ก่อนจะจากไป เขาพูดกับเธออย่างเย็นชาว่า “อย่าคิดว่าแค่เพราะคุณยายคอยปกป้องเธอตลอดเวลา เธอจะทำอะไรก็ได้ตามใจชอบ นี่คือคำเตือนสุดท้ายของฉันถึงเธอ หลินเอิ้น ระวังตัวด้วยล่ะ” หลังจากพูดอย่างนั้น …
เมื่อลู่ตงหมิงได้ยินคำพูดของแม่ เขารู้สึกว่าแม่กำลังตำหนิไห่หลิง เขาได้ยินหยู่หยินอินตอบแม่ของเธอว่า “ป้า ความรักมันบังคับกันไม่ได้หรอก ตงหมิงไม่ชอบหนู แล้วเราก็ไม่ได้ถูกสร้างมาเพื่อคู่กัน ป้าก็บอกว่านี่คือพรหมลิขิต ถึงเขาจะอยู่กับหนู ก็ไม่รับประกันว่าเขาจะไม่มีปัญหา” …
คุณชายซูหายไปแล้ว ซ่างหวู่เหรินยืนอยู่ที่ประตูบ้าน มองดูคุณชายซูเดินจากไปอย่างไม่เร่งรีบ ผ่านไปนานพอสมควร เขาก็หันหลังกลับเข้าไปในบ้าน – หลังจากที่ไห่หลิงเชิญลู่ตงหมิงไปทานอาหารเย็น ทั้งสองก็คุยกันเป็นเวลานานก่อนที่เธอจะพาหยางหยางออกจากโรงแรมและมุ่งหน้าไปที่วิลล่ายูยู ระหว่างทางไห่หลิงได้รับโทรศัพท์หลายสาย เป็นผู้อาวุโสของตระกูลจ้านที่โทรมาถามเธอว่าเธอจะส่งหยางหยางไปเมื่อไหร่ …
ขณะที่นางซ่างและลูกสาวกำลังพูดคุยกัน คุณชายซูก็ยังคงเงียบอยู่ หลังจากที่แม่และลูกสาวหยุดถกเถียงกันว่าใครจะได้สืบทอดตระกูลเฟิง คุณชายซูก็ลุกขึ้นและกล่าวลาอีกครั้ง “ข้าจะไม่รบกวนพวกท่านอีกแล้ว ข้าไปก่อนนะ วันหลังข้าว่างข้าจะเลี้ยงอาหารเย็นให้พวกท่านทุกคน” ครอบครัวซ่างไม่ได้พยายามโน้มน้าวให้เขาอยู่ต่อ และนางซ่างจึงขอให้ลูกชายของเธอส่งท่านหนุ่มซูออกไป ซ่างหวู่เหรินลุกขึ้นเพื่อไปส่งเขา …
หลินเอินลุกขึ้นจากเตียงด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย เมื่อเห็นว่าสถานที่แห่งนี้ยังคงเหมือนเดิมทุกประการ หัวใจของเธอก็จมดิ่งลงไปชั่วขณะ ที่นี่…… มันมีเรื่องราวความทรงจำมากมายสำหรับเธอจริงๆ แม้ว่าเธอจะอยู่ที่นั่นเพียงคนเดียวในช่วงสามปีนั้นและโบ มู่ฮันกลับมาเพียงไม่กี่ครั้ง แต่เธอยังคงจำรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ ในอดีตได้ทุกอย่าง …
โบ มู่ฮันดูเหมือนจะมองทะลุความคิดของเธอและพูดอย่างไม่ใส่ใจว่า “ปล่อยให้เรื่องนี้เป็นหน้าที่ของฉัน” หลินเอินมองเขาด้วยความประหลาดใจ เธอไม่ได้พูดอะไร ราวกับรอให้เขาพูดต่อ ป๋อมู่หานตั้งสติได้และพูดอย่างใจเย็นว่า “หลินโหยวชิงกำลังยุ่งอยู่กับคนที่อยู่ข้างหลังเธอ ความคืบหน้ากำลังดำเนินไป คุณทำงานตามปกติเถอะ …
เธอไม่เคยได้รับความรักจากโบมู่ฮันเลย แต่กลับกลายเป็นหนามยอกอกและหนามทิ่มแทงใจสาวๆ ทุกคนที่หลงไหลโบมู่ฮัน นี่มันเรื่องตลกที่ประชดประชันที่สุดในโลกเลยไม่ใช่เหรอ? หากเธอเป็นแก้วตาดวงใจของโบ มู่ฮัน เธอคงคิดว่ามันคุ้มค่าที่จะตกเป็นเป้าหมาย แต่แล้วตอนนี้ล่ะ? หลิน เอินรู้สึกว่าทั้งหมดนี้เป็นเพียงการยับยั้งชั่งใจ …
ซ่างเสี่ยวเฟยคิดว่าแม่ของเธอมีเธอเป็นลูกสาวเท่านั้น ถ้าแม่ของเธอกลับมารับตำแหน่งหัวหน้าครอบครัวจริงๆ เธอจะต้องนั่งตำแหน่งนี้ต่อไปไม่ใช่หรือ เธอไม่มีความสามารถนั้น ก่อนที่แม่ของเธอจะทำอะไรใหญ่ๆ ได้ ซางเสี่ยวเฟยก็บอกเธอไว้ก่อนว่า “แม่ ถ้าแม่อยากกลับมารับตำแหน่งหัวหน้าตระกูลเฟิงจริงๆ อย่าคิดว่าฉันเป็นผู้สืบทอดตำแหน่งเลย …
by 