บทที่ 1102 ถูกแอบฟัง
ป๋อมู่หานรู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ และหลบเลี่ยงทันที ทิ้งให้หลินเอเน่นไม่ก้าวเดิน “ปล่อยไปเถอะ!” หลินเอิ้นโกรธมากจริงๆ คราวนี้ เธอจ้องมองชายตรงหน้าด้วยสายตาเย็นชา หากมองอย่างใกล้ชิด คุณจะเห็นความเหน็บแนมในดวงตาของเธอ ถ้าเป็นเมื่อก่อน …