Author: Admin

ป๋อมู่หานที่ยืนอยู่ข้างๆ เธอไม่ได้พูดอะไร แต่สายตาของเขากลับจ้องไปที่หลินเอิ้น หลิน เอินปฏิเสธการร่วมทางของเขาโดยพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า “ด้วยสภาพของเขาตอนนี้ เราอย่าไปเลยนะ” “อาหารเช้ามาแล้ว และยาก็พร้อมแล้ว เสิ่นหยวน …

“เปล่าค่ะคุณยาย เราแค่มาทำธุระตามปกติ ยาที่เขากินอยู่เป็นเพราะม้ามและกระเพาะของเขาอ่อนแอ และฉันก็ต้องช่วยเขาควบคุมมันอยู่” เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้หญิงชรากังวล หลินเอิ้นจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องโกหก “เป็นอย่างนั้นจริงหรือ” เจียงโหรวถามอย่างแทบไม่เชื่อหู หลินเอินหัวเราะเบาๆ ราวกับว่าเธอไม่สามารถช่วยหัวเราะได้ …

Gu Baiye หัวเราะเยาะและโต้ตอบตรงๆ คุณชายน้อยโอวไม่ใส่ใจคำพูดของ Gu Baiye เลย โอวเส้าหัวเราะเยาะเย้ยยิ่งกว่าเดิม “ฉันมาที่นี่เพื่อตามหาเธอไม่ใช่เหรอ? แต่กู่เส้า …

แสงอาทิตย์ตกกระทบใบหน้าของเฉียวหาน แต่สีหน้าของเธอยังคงเฉยเมย แสงอาทิตย์ตกดินไม่อาจละลายความเยือกเย็นเยือกของเธอได้ แม้แต่แสงอาทิตย์ยามเที่ยงวันก็ยังทำไม่ได้ “จ้านหาวหยู ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่ชอบดอกไม้! อย่าส่งดอกไม้มาให้ฉันอีกนะ!” ขณะที่เฉียวฮานพูด เธอก็ผลักช่อดอกกุหลาบขนาดใหญ่ที่ยื่นให้เธอออกไปและเตรียมจะจากไป จ้านห่าวหยูคว้ามือเธอไว้ …

“ไม่ครับ อาจารย์ท่านนั้นเคยบอกไว้คราวที่แล้วว่า กรรมผูกพันของเรากับท่านหญิงชรานั้นจบสิ้นแล้ว และเราไม่สามารถพบกันได้อีก ท่านยังขอให้เราอย่าตามหาท่าน เพราะถึงแม้เราจะตามหา ท่านก็ไม่เห็นเรา” “เจ้านายสันโดษพวกนั้น ถ้าบอกว่าจะไม่พบคุณ ก็คงไม่เจอจริงๆ …

เมื่อเห็นว่าลูกชายไม่มีปฏิกิริยาใดๆ กับรูปถ่ายที่นำมา เขาก็รีบยัดกลับเข้าไปในซองอย่างผิดหวัง พร้อมกับพูดอย่างเศร้าสร้อยว่า “ผมไม่รู้ว่าเราจะหาเด็กหญิงคนนั้นเจอเมื่อไหร่ เมื่อหญิงชรากลับมา ผมจะไปหาเธออีกครั้ง และขอให้เธอเชิญนายท่านมาช่วยเราหาว่าเด็กหญิงคนนั้นอยู่ที่ไหน” คุณชายซูกล่าวว่า “ท่านพ่อ …

“ระมัดระวัง!” สีหน้าของซวนเฉิงจื่อเปลี่ยนไปอย่างมาก เขาโบกไม้ปัดอย่างบ้าคลั่ง แผนภาพไท่จี๋ที่พร่ามัวก็ขยายใหญ่ขึ้นอย่างรวดเร็ว พยายามสกัดกั้นกรงเล็บ เด็กคนนั้นก็กรีดร้องและฟาดฝ่ามือลงบนพื้น กำแพงหินหนาหลายเมตร ระยิบระยับด้วยแสงคริสตัลสีเหลืองนวล ผุดขึ้นมาจากพื้นเพื่อปกป้องแผนผังไทชิ ลู่เฉินทุ่มพลังทั้งหมดของเขาลงในดาบ …

“อ้าวคุน จงยอมรับชะตากรรมของเจ้า!” ลู่เฉินชี้ดาบยาวของเขาไปที่ระยะไกล เสียงของเขาเย็นชา ซวนเฉิงจื่อดีดตะกร้อเบาๆ และแผนภาพไทจิก็กดลงอย่างช้าๆ เด็กๆ ต่างก็กระตือรือร้นและพร้อมที่จะลอง อย่างไรก็ตาม ในช่วงเวลาสำคัญนี้ …

ทุกคนตกใจกลัว! พวกเขาจะกล้าขัดขืนภัยคุกคามดังกล่าวได้อย่างไร? พวกมันส่วนใหญ่มีผิวหนังฉีกขาดและร่างกายเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำ แต่พวกมันไม่กล้าเปล่งเสียงใดๆ ออกมา พวกมันเบียดเสียดกันแน่น ใบหน้าบวมช้ำไปหมด ชายอ้วนคนหนึ่งกลั้นไว้ไม่อยู่ เขาเช็ดเลือดที่ไหลออกจากจมูกแล้วเอ่ยว่า “เจ้านาย …

“ข้อเสนอแนะของคุณดี แต่ตอนนี้เราก็ตกอยู่ในอันตรายเช่นกัน” ตามคำแนะนำของ Shen Yuan หลินเอิ้นเริ่มวางแผนในใจของเธอ ตอนนี้พวกเขากำลังถูกจับตามอง และทุกสิ่งที่พวกเขาทำอยู่ภายใต้การควบคุมอย่างเข้มงวด ทำให้ไม่สามารถขนส่งหญ้าวิญญาณหมอกกลับจีนทางไปรษณีย์ได้ ถ้าบดเป็นผงคงไม่ผ่าน …