บทที่ 864 ตลกและประชดประชัน
การปรากฏตัวของทั้งสองคนทำให้ทุกคนในร้านอาหารสนใจทันที บางคนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้ว และใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ คุณสามารถพบกับ Bo Muhan และ Lin Enen ได้ที่นี่! …
นิยายครอบครัว อ่านนิยาย นิยายจีน นิยายแปล นิยายออนไลน์
การปรากฏตัวของทั้งสองคนทำให้ทุกคนในร้านอาหารสนใจทันที บางคนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้ว และใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ คุณสามารถพบกับ Bo Muhan และ Lin Enen ได้ที่นี่! …
สายตาของทุกคนเริ่มซับซ้อนมากขึ้น และไม่มีใครพูดอะไรสักคำ ไม่ว่าหลินเอิ้นจะเป็นคนใจดำหรือไม่ก็ตาม พวกเขาก็ไม่กล้าที่จะพูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ ไม่เช่นนั้นคุณโบคงฆ่าพวกเขาแน่ ความสัมพันธ์ของทั้งสองคนนี้ไม่ธรรมดาเลย ถึงแม้จะหย่าร้างกันแล้วก็ยังคงเกี่ยวข้องอยู่ ตอนนี้พวกเขารู้สึกว่า… หลินเอเน่นจะกลับมาหาคุณป๋อเมื่อใดก็ได้ และตอนนั้นเธอก็ยังคงเป็นเจ้านายผู้หญิงของพวกเขาอยู่ …
จี้เคอตกใจและใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นซีด คุณโบ้หมายถึงอะไรด้วยสายตาแบบนี้? จะเป็นไปได้ไหมว่าเขาสงสัยเขา? เขาถูกกระทำผิด! สามารถ…… ก่อนที่เขาจะได้อธิบายคำพูดใดๆ เฉินหยวนก็เข้ามาและพูดกับช่างเทคนิคว่า “มอบตำแหน่งที่คุณมอบให้กับคุณหนูหลินก่อน” ร่างกายของเขามีปฏิกิริยาตอบสนองเร็วกว่าสมอง และเขาก็ลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว …
“อาฉี เมื่อกี้เจ้าเห็นอะไร?” จ้านหยินผู้เงียบงันเอ่ยถามขึ้นอย่างกะทันหัน อาฉีตอบโดยไม่ทันคิด “ข้าเห็นเลขาธิการต้วนเกี่ยวฝ่ามือของท่านชายน้อยไว้” หลังจากที่เขาพูดจบ อาฉีก็ตระหนักได้ว่าเขาพูดอะไรและรีบเปลี่ยนคำพูด: “ไม่ ไม่ ไม่ …
ต้วนเฉียนเฉียนพูดอย่างจริงจัง “เจ้านายจ้าน ลาก่อน” จ้านยินมีสีหน้าเคร่งขรึมและไม่พูดอะไร ต้วนเฉียนเฉียนชอบท่าทางเย็นชาของเขา เธอเคยอยู่กับพ่อของเธอและได้พบปะกับซีอีโอและเศรษฐีรุ่นสองหลายคน นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้พบกับชายที่โดดเด่นเช่นจ้านหยิน เธอไม่สนใจทักษะทางธุรกิจของ Zhan Yin …
“น้องสาวของคุณ…” คุณนายซ่างรู้สึกว่าหลานสาวคนโตของเธอมักจะประสบปัญหาในความสัมพันธ์เสมอ ดังนั้นเธอจึงหยุดพูดครึ่งๆ กลางๆ “คุณลู่ยังปฏิเสธที่จะพบใครอีกเหรอ?” คุณนายซ่างถามด้วยความเป็นห่วง “ฉันกับจ้านหยินไปหาเขา แต่เขาไม่ยอมพบฉัน จ้านหยินส่งข้อความหาเขา แต่เขาไม่อยากตอบ …
“เหี้ย! ฉันยังฆ่าไม่เสร็จเลยด้วยซ้ำ!” นายพลหลงเว่ยตัวเปื้อนเลือด ดวงตาของเขาเปล่งประกายด้วยความคลั่งไคล้และความตื่นเต้น เขาเป็นคนที่มีใจสู้มาก และได้ซ่อนตัวอยู่ที่นี่ที่นั่นมาสองวันแล้ว เขาเก็บความโกรธเอาไว้เป็นเวลานานและอยากจะระบายมันออกมาทั้งหมด “ท่านนายพล! สถานการณ์โดยรวมสำคัญกว่า! หากไม่ออกไปตอนนี้ก็จะสายเกินไปแล้ว!” …
“ฯลฯ!” จู่ๆ ผู้บังคับบัญชาการรักษาการณ์ก็พูดขึ้นและหยุดชายผมทรงตัดสั้นที่กำลังจะผ่านจุดตรวจ ทันใดนั้นทุกคนก็เกิดความกังวล ชายผมทรงตัดสั้นยกมือขึ้นแล้วกดไปที่ด้ามมีดที่เอวโดยไม่รู้ตัว พลเอกหลงเว่ยก็กำหมัดแน่นและเตรียมที่จะดำเนินการ “พี่จาง มีอะไรอีกไหม?” ชายผมตัดสั้นหันกลับมาถามพร้อมกับรอยยิ้ม “นี่ทหารที่คุณเป็นผู้นำใช่ไหม?” …
ภายใต้การนำของชายผมทรงตัดสั้น พวกเขาปลอมตัวเป็นนายพลหลงเว่ย และเดินอย่างเปิดเผยบนท้องถนนในฐานะทหารรักษาเมือง เวลานี้เป็นเวลาดึกแล้วและไม่มีคนเดินถนนบนถนน มีเพียงกองทหารติดอาวุธครบมือลาดตระเวนไปทุกหนทุกแห่ง มีทหารคอยเฝ้าด่านตรวจสำคัญแต่ละจุด และแม้แต่หน่วยลาดตระเวนก็ต้องแสดงโทเค็นเมื่อผ่านไป นายพลหลงเว่ยอยู่ตอนท้ายสุดของทีม โดยหมวกของเขาถูกดึงลงมาต่ำจนเกือบจะปิดใบหน้าครึ่งหนึ่งของเขา นอกจากนี้ยังมืดและไม่สามารถมองเห็นรูปร่างได้ชัดเจนเว้นแต่จะเข้าไปใกล้ …
“นั่นราชากำมะหยี่ใช่ไหม พี่ชายสี่จะช่วยคุณหามันให้พบ” หลังจากที่หลี่ซื่อถามน้องสาวว่าขนแกะที่เธอพูดถึงเป็นขนแกะชนิดใดและมีลักษณะอย่างไร เขาก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วสั่งงาน “พี่สาว ถ้าเราเจอกำมะหยี่แบบนี้ เราจะเอามาทำเป็นเสื้อผ้าส่งให้คนอื่นได้ไหม” หลี่ซื่อถามอย่างไม่เป็นทางการหลังจากวางสายเสร็จ “พนักงานของกลุ่มเรายังจำเป็นต้องคัดสรรกำมะหยี่คุณภาพดีที่สุดด้วยมือ เนื่องจากกลุ่มของเรามีเทคโนโลยีกำมะหยี่กันน้ำ …