by 
เธอกล่าวว่า “ฉันยังคงสงสัยอยู่ เมื่อวานฉันล็อกประตูไว้ชัดเจน แต่ทำไมวันนี้ถึงไม่ล็อกตอนที่ฉันเปิดออก ปรากฏว่าหญิงสาวคนโตกลับมาแล้ว”
สุนัขเลี้ยงเห็นไห่ถงก็วิ่งเข้าไปพร้อมกระดิกหาง
Haitong ยิ้ม: “Xiaobai”
เธอแตะศีรษะของสุนัขเลี้ยง และสุนัขก็นอนลงที่เท้าของเธออย่างเชื่อฟัง
“ป้าเหลียง เมื่อคืนเรากลับมาแล้ว”
ป้าเหลียงหัวเราะและพูดว่า “ทำไมคุณป้าสาวคนโตไม่โทรมาหาฉันเพื่อให้ฉันเตรียมวัตถุดิบให้เธอล่ะ”
“ไม่เป็นไร ที่นี่ใกล้ตลาดผักมาก”
ป้าเหลียงอยู่กับไห่ถงมาตลอด และทั้งสองก็สนิทกันมาก ป้าเหลียงก็รู้ว่าคุณหญิงใหญ่ไม่ได้หยิ่งยโส แต่ถึงแม้คุณหญิงใหญ่จะไม่หยิ่งยโส เธอก็ไม่กล้าอวดดี
เมื่อเห็นจ้านอินกำลังยุ่งอยู่ในครัว ป้าเหลียงก็รีบเข้าไปช่วย
จ้านอินบอกว่า “ฉันต้มกะหล่ำปลีดองกับบะหมี่หมูสับเรียบร้อยแล้ว ป้าเหลียง ฉันไม่ต้องการความช่วยเหลือจากคุณหรอก ไปดูแลดอกไม้และต้นไม้ที่ระเบียงเถอะ คุณดูแลพวกมันอย่างดีตอนที่เราไม่อยู่ที่นี่ เดือนนี้ฉันจะขึ้นเงินเดือนให้คุณ”
ป้าเหลียงยิ้มและกล่าวว่า “ขอบคุณครับ คุณชาย ท่านได้ขึ้นเงินเดือนให้ผมหลายครั้งแล้ว”
เงินเดือนของเธอและอาฉีเพิ่มขึ้นมากที่สุดและรวดเร็วที่สุด
ทั้งสองคนมีวิจารณญาณดีมากและกอดต้นขาใหญ่ๆ ของหญิงสาวคนโตไว้แน่น
“งั้นฉันก็จะไม่เพิ่มมัน”
ป้าเหลียง: “…คุณชายน้อย คุณสามารถเพิ่มได้อีก”
จ้านอินหัวเราะ “ผมล้อเล่นนะ ผมบอกว่าจะขึ้นเงินเดือนให้คุณ ผมก็เลยจะขึ้นเงินเดือนให้”
“ขอบคุณครับอาจารย์”
ป้าเหลียงเดินไปที่ระเบียงด้วยรอยยิ้มเพื่อดูแลดอกไม้และต้นไม้
ไห่หลิงนำขนมจีบกุ้งนึ่งที่เธอเตรียมไว้ออกมาและถามป้าเหลียงว่า “ป้าเหลียง กินข้าวหรือยัง?”
“ฉันกินข้าวแล้ว ไม่ต้องเป็นห่วงฉัน”
ป้าเหลียงเห็นหญ้าที่ไม่รู้จักบางชนิดขึ้นอยู่ในกระถางดอกไม้ เธอจึงนั่งยองๆ แล้วดึงหญ้าที่ไม่รู้จักเหล่านั้นออกมา
เดิมทีโคลนในกระถางดอกไม้นั้นถูกนำกลับมาโดยหญิงสาวคนโตจากข้างนอก ภายในมีเมล็ดวัชพืชอยู่บ้าง และหญ้าเล็กๆ ที่ไม่รู้จักก็โผล่ขึ้นมาเป็นระยะๆ
ตอนแรกยังมีมดอยู่เยอะมาก เราจึงต้องโรยยาแก้มดบ้างเป็นครั้งคราว
ตอนนี้มดแทบจะไม่มีแล้ว
“คุณยายทงทง ล้างมือแล้วกินข้าวเช้าเถอะ”
จ้านยินวางชามซาวเคราต์และบะหมี่หมูสับไว้ที่ภรรยาสุดที่รักของเขาเคยนั่ง และเชิญคนแก่และคนหนุ่มสาวมาร่วมรับประทานอาหารเช้า
หญิงชราจับมือไห่ถงแล้วกระซิบว่า “นี่เธอฝึกสามีเก่งมากเลยนะ แล้วเธอก็รอกินเขา เจ๋งดีนี่”
ไห่ถงกอดแขนของเธอแน่น ช่วยพยุงเธอขึ้น และกระซิบว่า “คุณย่า คุณเป็นคุณย่าที่รักของฉันจริงๆ”
ตั้งแต่เธอแต่งงานกับจ้านอิน คุณย่าก็ชื่นชอบเธอเสมอมา
เธอจะไม่เข้าข้างจ้านอินเพียงเพราะเขาเป็นหลานชายของเธอ
“คุณยายก็เป็นผู้หญิงเหมือนกัน ตอนที่คุณปู่ของอายินยังมีชีวิตอยู่ คุณยายเป็นคนที่ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข ท่านเปรียบเสมือนคุณปู่ในทุกๆ ด้าน”
หญิงชรารักหลานชายคนโต จ้านอิน มากที่สุด ไม่เพียงแต่หลานชายคนโตจะได้รับการเลี้ยงดูจากเธอเท่านั้น แต่เขายังเป็นคนที่หน้าตาเหมือนสามีผู้ล่วงลับของเธอมากที่สุดด้วย
“คงจะดีมากถ้าชายชรายังมีชีวิตอยู่”
หญิงชรากล่าวด้วยความคิดถึง
เมื่อเธอช่วยหมูของเธอเลือกกะหล่ำปลีที่จะขุดและมีเหลนสาวของเธอแล้ว เธอก็อาจจะสามารถกลับมารวมตัวกับพ่อของเธอได้
เธอคิดถึงพ่อของเธอมาก เธอสงสัยว่าเขาจะยังรอเธออยู่หรือเปล่า
เขาจะได้กลับชาติมาเกิดคนเดียวใช่ไหม?
พระองค์ตรัสว่าชาติหน้าจะได้รู้จักกันและรักกันอีก