by “มันล็อคมั้ย?” หมอจ่าวก็เข้ามาด้วยความอยากรู้อยากเห็นและพยายามหมุนลูกบิดประตูแต่ก็ไม่เป็นผล ประตูถูกล็อค!
“นี่มันแปลกมาก ปกติห้องเอนกประสงค์นี้จะไม่ล็อค และยังมีของไร้ประโยชน์กองอยู่เต็มไปหมด ใครจะไปล็อคที่นี่โดยไม่มีเหตุผลกัน”
หมอจ่าวพึมพำอย่างแปลก ๆ
โซเฟียเริ่มรู้สึกมากขึ้นเรื่อยๆ ว่าเธอไม่ได้เข้าใจผิด คงมีใครบางคนแอบฟังบทสนทนาระหว่างเธอกับดร.จ่าวที่ประตู และเมื่อพวกเขาเห็นว่าพวกเขาออกมา พวกเขาก็รีบซ่อนตัวอยู่ในห้องเอนกประสงค์!
“หมอจ่าว ฉันจะอยู่ที่นี่ ไปเอากุญแจห้องเอนกประสงค์นี้มา! ส่งมันมาตรวจสอบ ฉันจะโล่งใจก็ต่อเมื่อแน่ใจแล้วว่าไม่มีใครอยู่ข้างใน!”
แม้ว่าหมอจ่าวจะคิดว่ามันแปลกที่ประตูถูกล็อค แต่เขาก็ไม่ได้คิดอะไรมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาไม่คิดว่าจะมีใครซ่อนอยู่ข้างใน บางทีพยาบาลที่ทิ้งขยะเข้าไปอาจจะล็อคมันไว้!
แต่เนื่องจากโซเฟียถามเขาแบบนี้ เขาก็เลยไม่รู้จะพูดอะไร ดังนั้นเขาจึงตอบตกลงและกลับไปที่คลินิกเพื่อรับกุญแจ
โซเฟียยืนอยู่ที่ประตูโดยพับแขนไว้และจ้องมองไปที่ประตู เธอเกรงว่าถ้าไม่ระวัง คนข้างในจะหลุดหายไปอีก!
ในเวลานั้นในห้องเก็บของ…
หยินซีจ้องมองเจียงคานหยางด้วยสายตาขมวดคิ้ว “ตอนนี้พวกเราควรทำอย่างไรดี?”
เจียง ชานหยางกางมือออก “ฉันจะทำอะไรได้! ไม่มีเฟอร์นิเจอร์ให้ซ่อนในห้องเอนกประสงค์นี้ ฉันตัวใหญ่มาก ซ่อนที่ไหนก็ไม่ได้! แทนที่จะรอให้โซเฟียค้นพบ ทำไมเราไม่ออกไปเผชิญหน้ากับเธอตรงๆ ล่ะ ถามเธอว่าเธอเพิ่งคุยเรื่องอะไรกับหมอ และเธอปล่อยให้คนในโรงพยาบาลทำอะไรกับเซียง หยิน-เกอ?”
เมื่อพูดเช่นนั้น เจียงคานหยางก็กำลังจะเดินออกไป โดยตั้งใจอย่างยิ่งที่จะเผชิญหน้ากับโซเฟียโดยตรง!
หยินซีรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ จึงขมวดคิ้วและคว้าเขาไว้ “พอแล้ว! อย่าทำอะไรเลวร้าย!”
เจียงชานหยางหันกลับมา “งั้นก็ไม่มีทางอื่นแล้วใช่ไหม? เร็วๆ นี้หมอจะเอากุญแจไปเปิดประตู แล้วเขาจะเห็นเราสองคนตอนที่เขาเปิดประตู จะไม่มีคำอธิบายที่สมเหตุสมผลในตอนนั้น และผู้หญิงคนนั้นโซเฟียคงไม่เชื่อว่าเราสองคนบังเอิญผ่านมาที่นี่และไม่ได้ยินอะไรเลย!”
โซเฟียมองไปทั่วห้องเก็บของ มีขยะทางการแพทย์กองสูงเป็นภูเขาแต่ไม่มีทางซ่อนพวกเขาทั้งสองได้…
เจียงคานหยางพูดถูก พวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น และพวกเขาจะถูกค้นพบในเร็วๆ นี้!
ขณะนั้นเอง ก็มีเสียงเหมือนมีคนเสียบกุญแจเข้าไปในประตู และประตูก็กำลังจะถูกเปิดออก…
หยินซีสูดหายใจเข้าลึกๆ สงบสติอารมณ์ และเตรียมพร้อมที่จะเผชิญกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไป และในขณะนี้!
จู่ๆ ก็มีคนมาดึงเธอจากด้านหลัง!
พูดให้ชัดเจนก็คือเขาได้ดึงทั้งสองตัวเลย!
จากนั้นทั้งสองก็ถูกดึงเข้าไปในพื้นที่แคบๆ ที่มืดสนิท…
ฉันมองเห็นอะไรไม่ชัดเลย!
ทั้งสองกำลังจะเกิดความวิตกกังวลเมื่อได้ยินเสียงแปลก ๆ จากหมอและโซเฟียที่ข้างนอก…
“คุณหนูโซเฟีย ในห้องเอนกประสงค์นี้ไม่มีใครอยู่เลยนะเห็นไหม!”
โซเฟียขมวดคิ้วและค้นหาในห้องเอนกประสงค์อย่างระมัดระวังแต่เธอก็ไม่เห็นใครเลยจริงๆ!
แต่เธอยังคงรู้สึกแปลกๆ “ทำไมห้องเอนกประสงค์ที่ปกติจะไม่ล็อคกลับล็อคประตูซะงั้น หมอจ่าว คุณไม่คิดเหรอว่านี่มันแปลก?”
“คุณโซเฟีย แม้ว่าจะมีคนมาที่นี่ไม่มากนัก แต่บางทีพยาบาลบางคนก็จะกองอุปกรณ์ทางการแพทย์ไว้ที่นี่ บางทีพยาบาลคนหนึ่งอาจจะล็อกประตูไว้ก็ได้ อย่ากังวลมากเกินไป!”
โซเฟียขมวดคิ้ว รู้สึกว่ามันไม่ง่ายอย่างที่ดร.จ่าวบอก! “คุณหมอจ่าว มีกล้องวงจรปิดในทางเดินนี้หรือเปล่า ถ้ามี ผมอยากตรวจดูทันทีเลย! โปรดเข้าใจว่าผมเป็นคนขี้ระแวงและเป็นโรคย้ำคิดย้ำทำมาตลอด ถ้าผมไม่แน่ใจว่าสถานการณ์ที่ผมสงสัยนั้นเกิดขึ้นจริงหรือไม่ ผมคงนอนไม่หลับตอนกลางคืนแน่!”