by หลินโหยวชิงเป็นคนฉลาดมาก และส่วนใหญ่เธอสามารถบอกได้ในทันทีว่ามีบางอย่างผิดปกติ
สิ่งที่โจวหย่าหลี่กลัวมากที่สุดคือลูกสาวของเธอฉลาดเกินไป เธอทำได้เพียงแต่แสดงท่าทีสงบนิ่งและพูดว่า “ทำความสะอาดก็คือทำความสะอาด ฉันไม่ชอบเลย์เอาต์ตรงนั้น ฉันต้องเปลี่ยนมัน หลังจากปรับปรุงใหม่ ฉันต้องเปิดหน้าต่างเพื่อระบายอากาศ คงต้องใช้เวลาอย่างน้อยสองสามเดือน มาอยู่ที่นี่ก่อนเถอะ”
หลินโยวชิงขมวดคิ้วอีกครั้ง “บ้านหลังนั้นยังใหม่เอี่ยมเลย และสไตล์การออกแบบก็เป็นแบบที่คุณชอบมาก่อน ทำไมคุณถึงอยากปรับปรุงมันล่ะ”
นางจ้องดูโจวหยาหลี่ รู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง
แต่โจวหย่าหลี่พูดไม่ออกและพูดว่า “นั่นเป็นเพราะผู้ช่วยของพ่อคุณต่างหาก! เขาถึงขนาดกล้าหลอกเราเมื่อจ้างโครงการปรับปรุงบ้าน พวกเขาใช้วัสดุคุณภาพต่ำมาก โครงการเพิ่งเริ่มต้นได้ไม่นาน และผนังบ้านก็แตกร้าวแล้ว”
หลินโหยวชิงรู้สึกสงสัยเล็กน้อยและรู้สึกเสมอว่ามีบางอย่างผิดปกติ
แต่ตอนนี้เธอไม่สังเกตเห็นอะไรอีกแล้ว ส่วนหนึ่งเป็นเพราะเธอไม่เข้าใจว่าทำไมเธอต้องย้ายมาที่นี่
หลังจากหยุดคิดสักครู่ เธอพูดอีกครั้ง “แต่ถึงแม้เราอยากจะอยู่ที่นี่ เราก็สามารถย้ายไปอยู่บ้านที่ดีกว่าได้ เราจะอาศัยอยู่ในบ้านหลังเล็ก ๆ เช่นนี้ได้อย่างไร”
โจวหยาหลี่สูดหายใจเข้า เธอไม่อยากหายใจเข้าเหรอ เธอเองก็อยากหายใจเข้าเหมือนกัน! แต่พวกเขาเอาเงินมาจากไหนกันล่ะ? เงินทั้งหมดถูกหลอกโดยอีนังหลินเอเน่นนั่น!
โจวลี่หยาไม่กล้าบอกคำเหล่านี้ให้ลูกสาวของเธอฟัง
หลินโยวชิงเปิดปากและเห็นได้ชัดว่าเธอต้องการจะพูดบางอย่าง แต่เสียงโทรศัพท์ของเธอก็ขัดจังหวะเธอ
เมื่อเห็นว่ายังเป็นคนโทรมาปลอมคนเดิม เธอก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที “คนนั้นโทรมาหาฉัน เขาต้องลงมือกับหลินเอิ้นแน่ๆ!”
โจวหยาหลี่ถอนหายใจด้วยความโล่งอก โชคดีที่สายโทรศัพท์นี้เบี่ยงเบนความสนใจของหลินโหยวชิงได้!
“สวัสดี.”
หลินโยวชิงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและเสียงของอีกฝ่ายก็ดังเข้าหูของเธอ
“พรุ่งนี้ ป๋อมู่หานและหลินเอิ้นจะออกไปตรวจสอบ พวกเขาไปที่สะพานโจวสุ่ย ซึ่งเป็นพื้นที่ที่วุ่นวาย”
หลินโหยวชิงขมวดคิ้ว คิดว่าเธอคงได้รับข่าวดี แต่ผลลัพธ์กลับเป็นเช่นนี้ เธอจึงถามว่า “คุณตั้งใจจะทำพรุ่งนี้ไหม”
“เอ่อ”
หลินโหยวชิงรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย แต่สิ่งที่อีกฝ่ายพูดคือสิ่งที่เธอทำได้ เมื่อรู้สึกว่าอีกฝ่ายต้องการวางสาย เธอจึงรีบพูดว่า “คุณให้ข้อมูลติดต่อของคุณกับฉันได้ไหม คุณคอยมองหาฉันตลอดแต่ฉันหาคุณไม่พบ”
“คุณไม่จำเป็นต้องตามหาฉัน ฉันจะติดต่อคุณโดยตรงหากมีปัญหา” อีกฝ่ายยังคงมีน้ำเสียงน่ารักแบบโลลิ แต่เย็นชาจนคนอื่นไม่ได้ยินว่ามันน่ารักแค่ไหน
หลินโยวชิงพูดอย่างไม่เต็มใจว่า “ถึงแม้ฉันจะพูดไปอย่างนั้น แต่ฉันก็มักจะมีความคิดของตัวเองอยู่เสมอ คุณรู้ว่าฉันเกลียดหลินเอิ้นมากแค่ไหน ถ้าฉันมีความคิดดีๆ แต่ติดต่อคุณไม่ได้ ฉันก็ไม่กล้าทำอะไรหุนหันพลันแล่น เพราะนั่นอาจทำให้คุณพลาดโอกาสดีๆ ได้”
อีกฝ่ายหยุดคิดไปชั่วขณะก่อนจะพูดอย่างใจเย็น “ฉันจะส่งข้อมูลติดต่อไปที่โทรศัพท์ของคุณเร็วๆ นี้”
หลินโยวชิงโล่งใจ “โอเค งั้นพรุ่งนี้คุณจะจัดการกับหลินเอเน่นยังไง”
“พรุ่งนี้คุณจะรู้เอง”
หลังจากพูดจบ อีกฝ่ายก็วางสายไป ใบหน้าของหลินโยวชิงก็ดูแย่ลงเล็กน้อย “ทำไมคุณถึงหยิ่งผยองนัก เธอยังคงปกปิดตัวตนของเธออยู่ และเธอไม่ยอมบอกความจริงกับฉัน!”
“คุณไม่คิดมาก่อนเหรอว่าพวกเขาเก่งมากและสามารถช่วยคุณได้” โจวหยาหลี่พูดอย่างประชดประชันโดยไม่ลังเล
หลินโยวชิงกัดริมฝีปากและโต้ตอบอย่างไม่พอใจ: “ฉันคิดถูกในตอนนั้น เธอไม่แข็งแกร่งเหรอ ไม่งั้นฉันจะออกจากโรงพยาบาลได้เร็วขนาดนี้ได้ยังไง ฉันแค่ไม่ชอบทัศนคติที่เหนือกว่าของเธอ!”
เว็บไซต์อ่านนิยายฟรี www.novels108.com