“ลุงลู่”
ทัศนคติของหยางหยางที่มีต่อลู่ตงหมิงเป็นเช่นเดียวกันกับทัศนคติที่มีต่อโจวหงหลิน บิดาผู้ให้กำเนิดของเขา
เมื่อเขาเห็นลู่ตงหมิง เขาก็หลุดจากมือของไห่หลิงและวิ่งไปหาลู่ตงหมิง
การแสดงออกของโจวหงหลินก็ยิ่งน่าเกลียดมากขึ้น
พ่อแม่และพี่สาวของเขาบ่นกับเขาเสมอว่าตอนนี้ไห่หลิงมีคนมาสู่ขอแล้ว และถ้าเขาไม่หย่ากับเย่เจียหนี่และตามจีบไห่หลิงอีกครั้ง พ่อของหยางหยางก็จะถูกแทนที่ด้วยคนอื่น
ลู่ตงหมิงคือบุคคลที่มีแนวโน้มมากที่สุดที่จะเป็นพ่อใหม่ของหยางหยาง
โจวหงหลินรู้ดีว่าไห่หลิงจะไม่หันหลังกลับ เขายังคงมีความรู้สึกบางอย่างต่อเย่เจียหนี่และรู้สึกผิด
ความไม่ซื่อสัตย์ของเขาในความรักและการแต่งงานทำให้ผู้หญิงสองคนได้รับอันตราย
ไห่หลิงหย่ากับเขาแล้วและตอนนี้กำลังใช้ชีวิตใหม่ที่มีความสุข เขาไม่อยากทำร้ายเย่เจียหนี่อีก โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าพวกเขาหย่าร้างกันในขณะที่เย่เจียหนี่อยู่ในคุก หากเป็นเช่นนั้น เย่เจียหนี่จะไม่มีแม้แต่บ้านให้กลับไปหลังจากที่เธอได้รับการปล่อยตัวจากคุก
หลังจากที่เย่เจียหนี่ถูกจับกุม พี่น้องสะใภ้ของเธอก็เริ่มห่างเหินจากเธอ
แม้ว่าพ่อแม่ของเธอจะรักเธอ แต่พวกเขาก็อายุมากเกินไปแล้วและต้องพึ่งพาลูกชายและลูกสะใภ้เพื่อเลี้ยงดู ดังนั้นพวกเขาจึงทำอะไรได้ไม่มากนัก
โจวหงหลินรู้ดีว่าถ้าเขาและเย่เจียนี่หย่าร้างกัน เธอคงจะกลายเป็นคนไร้บ้านจริงๆ
โจวหงหยิงดุพี่ชายของเขาและโหดร้ายกับไห่หลิง แต่เขากลับใจดีและซื่อสัตย์กับเย่เจียนี่
“หยางหยาง”
ลู่ตงหมิงยิ้มและเดินไปข้างหน้าสองสามก้าว อุ้มหยางหยางขึ้นมา จากนั้นจับหยางหยางและหมุนตัวสองสามครั้ง ทำให้หยางหยางหัวเราะ
ผู้คนที่เดินผ่านไปมาต่างมองดูคนทั้งสองด้วยความสุขและความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกัน และคิดว่าพวกเขาเป็นพ่อและลูกกัน
หลังจากหยุดหมุนแล้ว ลู่ตงหมิงก็ถามหยางหยางด้วยรอยยิ้ม “คุณมีความสุขไหม”
“มีความสุข.”
ใบหน้าของหยางหยางแดงขึ้นจากการหัวเราะ
ลู่ตงหมิงชื่นชอบใบหน้าเล็กๆ สีชมพูของเขา มันน่ารักมากจนเขาอดไม่ได้ที่จะจูบใบหน้าเล็กๆ ของหยางหยาง
โดยไม่คาดคิด หยางหยางก็จูบตอบเขา
ลู่ตงหมิงยิ้ม
คำตอบของหยางหยางทำให้เขาดีใจมาก
เขาตัดสินใจไม่ล้างหน้าคืนนี้
ลู่ตงหมิงเดินกลับไปหาไห่หลิงโดยอุ้มหยางหยางไว้ มองดูเธออย่างลึกซึ้งแล้วพูดอย่างอ่อนโยน “ไห่หลิง คุณกับหยางหยางมาช้อปปิ้งเหรอ ต้องการความช่วยเหลือในการขนของไหม ฉันจะช่วยคุณขนของ ฉันแข็งแรงมาก”
“ทำไมคุณลู่ถึงมาที่นี่?”
ทัศนคติของไห่หลิงต่อลู่ตงหมิงยังคงเหมือนเดิม
มันจะไม่เปลี่ยนแปลงเพราะการแสวงหาอันเร่าร้อนของลู่ตงหมิง
“ฉันแค่ผ่านไปมา”
ลู่ตงหมิงไม่ยอมรับว่าเขาไปที่บ้านของไห่หลิง เขาบังเอิญเห็นไห่หลิงพาหยางหยางออกไปขี่จักรยานไฟฟ้า เขาจึงเดินตามพวกเขาไปอย่างเงียบๆ
แล้วแกล้งทำเป็นว่าเราเจอกันโดยบังเอิญ
คงจะเป็นเรื่องแปลกหากไห่หลิงจะเชื่อเขา
เขาคงจะมาที่นี่โดยตั้งใจ
แต่ไห่หลิงไม่ได้เปิดเผยเขา เธอเพียงแต่พูดว่า “หยางหยางต้องการมาเล่นที่ชั้นสาม ฉันจะพาเขาออกไปเล่นสักพัก ไม่ต้องซื้ออะไร ไม่ต้องมีคนช่วยถือของ นายลู่ต้องมีอย่างอื่นทำ นายลู่ควรไปก่อน หยางหยาง เรากำลังจะไปแล้ว”
เมื่อคุณออกไปข้างนอกคุณอาจได้พบกับอดีตสามีและคู่หมั้นของคุณ
ไห่หลิงรู้สึกว่าโลกนี้เล็กมาก
“ลุงลู่ มาเล่นกับพวกเราไหม?”
ไห่หลิงพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อกำจัดลู่ตงหมิง แต่ลูกชายสุดที่รักของเธอกลับชวนลู่ตงหมิงมาเล่นกับเขา
ลู่ตงหมิงอดใจรอไม่ไหวที่จะพูดว่า “โอเค ลุงลู่เลิกงานและว่างแล้ว ดังนั้นไปเล่นกับหยางหยางกันเถอะ”
ในขณะที่เขาพูดอย่างนั้น เขาก็อุ้มหยางหยางขึ้นมาและพูดกับไห่หลิงว่า “ไห่หลิง ไปกันเถอะ”
ในส่วนของโจวหงหลินและภรรยาของเขา ลู่ตงหมิงกลับเพิกเฉยต่อพวกเขาและไม่แม้แต่จะมองดูพวกเขาด้วยซ้ำ
เขารู้ว่าดวงตาของโจวหงหลินจ้องมองเขาอย่างดุเดือดจนแทบจะระเบิดเป็นควันออกมา
โจวหงหลินโกรธมากจนเขาตาย
ใครบอกให้เขาทำร้ายไห่หลิง ทำให้ไห่หลิงสูญเสียความหวังในความรักและการแต่งงาน และทำให้เขาเจอกับกำแพงในการตามหาภรรยาของเขา?
เว็บไซต์อ่านนิยายฟรี www.novels108.com