by ขณะนั้น โทรศัพท์มือถือของหลี่หยูซาก็ดังขึ้น เธอรู้สึกตัวและพบว่าเป็นแม่ของจางที่โทรมา
“คุณหนูยูสะ คุณไม่เป็นไรใช่ไหม” เสียงแสดงความเป็นห่วงของป้าจางดังมาจากปลายสาย
“ป้าจาง ทำไมจู่ๆ ถึงถามแบบนี้…มีอะไรผิดปกติกับเสียงของคุณ…” หลี่หยูซาได้ยินว่าเสียงของป้าจางแหบเล็กน้อย ทันใดนั้น เธอก็ได้ยินเสียงอะไรบางอย่างตกลงมาจากพื้น ฝั่งป้าจาง..
แม่จางพยายามหยิบมันขึ้นมาแต่ทำไม่ได้ ดูเหมือนว่ามีอะไรบางอย่างดึงบาดแผลของเธอ และเธอร้องออกมาโดยไม่รู้ตัวว่า “โอ๊ย”…
เมื่อถึงจุดนี้ หลี่หยูซาก็รีบถามด้วยความกังวล “ป้าจาง คุณเป็นอะไรหรือเปล่า ไม่สบายหรือเปล่า ไม่สบายหรือเปล่า”
“ไม่ ฮึด ไม่…” เสียงหายใจของจางหม่าดังมาจากอีกฝั่งหนึ่ง
เมื่อถึงจุดนี้ หลี่หยูซาก็พูดทันที “รอก่อน ฉันจะส่งวิดีโอให้คุณ…”
เธอวางสายแล้ววิดีโอคอลหาจางหม่า แต่จางหม่าวางสายไป
การกระทำนี้ทำให้ Li Yusha เกิดความอยากรู้อยากเห็นอย่างมาก เธอเปิดวิดีโอให้ Zhang Ma ฟังอยู่เรื่อยๆ ในที่สุด Zhang Ma ก็ดูเหมือนจะไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องตอบรับวิดีโอคอลอย่าง “ไม่เต็มใจ”…
เมื่อหลี่ยู่ชาเห็นใบหน้าช้ำๆ ของป้าจาง เธออดไม่ได้ที่จะตกใจ “ป้าจาง เกิดอะไรขึ้นกับคุณ คุณล้มหรือเปล่า เกิดขึ้นเมื่อไหร่ ทำไมฉันไม่ได้ยินคุณพูด”
“ฉันไม่เป็นไร…ฮึ่ย…” ป้าจางดูเหมือนจะดึงแผลอีกครั้ง เธอใช้มือประคองเอวไว้และมองไปที่หลี่หยูซาในกล้อง “คุณหนูหยูซา คุณได้แผลนี้มาได้อย่างไร เกิดอะไรขึ้นเนี่ย เฮ้ คุณอยู่ไหนเนี่ย นี่ห้องรับรองแขกข้างตึกใหญ่ไม่ใช่เหรอ ทำไมคุณถึงมาห้องรับรองแขกช้าจัง แล้วคุณใส่ชุดนอนด้วยเหรอ ? ”
อย่างไรก็ตาม เธออยู่ในตระกูลหลี่มาเป็นเวลาสิบปีแล้ว ป้าจางจำได้ในทันทีว่าผนังพื้นหลังของหลี่หยูซาอยู่ในห้องรับรองแขก ไม่ใช่ในห้องนอนอันสวยงามในอดีต
หลี่หยูซาเต็มไปด้วยความคับข้องใจอยู่แล้ว และตอนนี้ป้าจางแสดงความเป็นห่วงเธอ จมูกของเธอก็เจ็บขึ้นมาทันใด และมีน้ำตาคลอเบ้า
“คุณหนูหยูซา คุณร้องไห้ทำไม ไม่นะ บอกป้าจางด้วย…”
หลี่ ยูซ่า เล่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นในงานปาร์ตี้วันเกิดของนายชู
“เพราะอาจารย์และภรรยาได้ยินว่าคุณแกล้งทำเป็นศิษย์ของคุนหลุน พวกเขาจึงคิดว่าคุณแค่พยายามร่ำรวย จากนั้นพวกเขาก็ได้ยินว่าคุณใส่ร้ายโอวหยานต่อหน้าเพื่อนๆ ของคุณ โดยบอกว่าโอวหยานทำลายการหมั้นหมายของคุณกับ อาจารย์สี…เพราะอย่างนี้… แค่สองอย่าง แล้วอาจารย์กับภรรยาก็ขับรถพาคุณไปที่อาคารถัดไปเหรอ?”
หลี่หยูซาพยักหน้าด้วยความไม่พอใจ
“พวกเขาทำแบบนี้ได้อย่างไร คุณแค่แกล้งทำเป็นศิษย์ของคุนหลุนต่อหน้าเพื่อนๆ ของคุณ เพื่อนของคุณต่างหากที่เป็นคนกระจายข่าว เพื่อนของคุณต่างหากที่ทำผิด เมื่อข่าวนี้ไปถึงหูของโอวหยาน คุณ เธอยังทำแบบนั้นอยู่ ฉันขอโทษเธอต่อหน้าแขกมากมายแล้ว เธอยังต้องการอะไรอีก”
คำพูดของป้าจางทำให้หลี่หยูซาซาซาซาซาร้องไห้ออกมาอีกครั้งและรู้สึกว่าโอวหยานกำลังทำอะไรที่เกินเลยไป
“ถ้าโอวหยานไม่กลับมาที่ครอบครัวนี้ การหมั้นหมายของคุณกับอาจารย์ซีก็คงดำเนินต่อไป โอวหยานเองต่างหากที่ทำลายการหมั้นหมายของคุณกับอาจารย์ซี ไม่ว่าคุณจะเผยแพร่ข่าวหรือไม่ก็ตาม ก็มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นจริงๆ ใช่แล้ว เจ้านายและภรรยาไม่ควรพาคุณไปที่อาคารถัดไปเพราะเรื่องเล็กน้อยเช่นนี้! พวกเขารักคุณมาสิบแปดปีแล้ว พวกเขาจะเพิกเฉยต่อคุณได้อย่างไร เพียงเพราะเลือดของพวกเขาไหลเวียนอยู่ในตัวของโอวหยาน? !!”
น้ำตาของหลี่หยูซาไหลออกมาอีกครั้ง และเธอก็ดูเสียใจมากกับการกระทำของพ่อแม่ของเธอ
“คุณทุกข์ทรมานมากตั้งแต่โอวหยานกลับมาที่ครอบครัวนี้ มีอะไรผิดกับการบ่นกับเพื่อนของคุณ โอวหยานมีค่าแค่ไหน คุณจะตายได้ไหมถ้าเธอพูดกับคุณแค่ไม่กี่คำ” ป้าจางพูดแบบนี้และฉันอดไม่ได้ที่จะ… ช่วยไม่ได้แต่ถามว่า “คุณยังไม่ได้บอกฉันเลยว่าคุณได้รับบาดเจ็บนี้ได้อย่างไร ทำไมมันถึงร้ายแรงขนาดนั้น?”
หลี่ยู่ชาเล่าว่าเธอถูกหลี่เฉียนเฉียนกลั่นแกล้งที่งานปาร์ตี้วันเกิดของเธอ เธอถูกตีที่หน้าประตูบ้าน และเธอล้มโดยไม่ได้ตั้งใจขณะวิ่งไล่รถเพื่อขอการให้อภัยจากพ่อแม่ของเธอ
ดวงตาของจางหม่าแดงก่ำด้วยความทุกข์ใจ “คุณหญิงหยูซา คุณทำอะไรผิด ทำไมพวกเขาถึงปฏิบัติกับคุณแบบนี้…”
“ป้าจาง อย่าร้องไห้…” จู่ๆ หลี่หยูซาก็รู้สึกได้ว่าในครอบครัวนี้ ป้าจางคือคนที่รักเธอมากที่สุด
เมื่อเห็นว่าหลังมือของจางหม่าเต็มไปด้วยรอยแผลเป็นขณะที่เธอเช็ดน้ำตา เธอจึงถามด้วยความเศร้าว่า “คุณยังไม่ได้บอกฉันเลย ว่าคุณได้รับบาดเจ็บมากมายขนาดนี้ได้อย่างไร”
เมื่อเห็นว่าไม่สามารถซ่อนความจริงได้อีกต่อไป ป้าจางจึงพูดด้วยเสียงแหบพร่าว่า “คืนนี้ฉันออกไปทิ้งขยะข้างนอก แต่กลับโดนตีและโยนลงถังขยะ ฉันใช้เวลานานมากในการลุกขึ้นมา” ..”
แค่คิดกลับไปถึงฉากนั้นก็ทำให้ป้าจางรู้สึกไม่สบายและอยากอาเจียน
มันเป็นหลุมขยะแบบเปิดที่คนในละแวกนั้นมักจะทิ้งขยะของตนเอง เช้าวันรุ่งขึ้นจะมีรถขยะมาขนขยะไปทิ้ง
คืนนั้นเป็นคืนที่มีขยะมากที่สุดและมีกลิ่นเหม็นมาก ตอนนั้นเองที่จางหม่าถูกตีและโยนเข้าไปที่นั่น…
กลิ่นเหม็นน่ารังเกียจภายในทำให้เธอต้องอาเจียนบ่อยครั้ง…
“ฉันไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร จนกระทั่งได้ยินว่าอาฮัวและอาซิ่วก็ถูกตีเหมือนกัน วันนี้เอง ฉันนึกถึงความเป็นไปได้… เป็นเพราะตอนนั้นที่อาฮัวและอาซิ่วรังแกโอวหยานหรือเปล่า? ยังถูกเจ้านายและภรรยาไล่ออกเพราะพยายามทำร้ายโอวหยานโดยการราดน้ำมันใส่คนรับใช้ที่ปกป้องฉัน…”
“พวกเราสามคนรังแกเธอเหรอ แล้วเจ้านายกับภรรยาก็เลยจำได้ในภายหลัง และไม่อาจกลืนความโกรธนี้ลงไปได้ จึงขอให้ใครสักคนมาตีพวกเรา?”
หลี่หยูซาไม่คาดคิดว่าอาฮัวและอาซิ่วจะถูกตีด้วย “ฉันจำได้ว่าพ่อแม่ของฉันขับรถพาฉันมาที่นี่และบอกว่าคุณสอนเรื่องเลวร้ายให้ฉัน… พวกเขาคงคิดว่าคนจุดชนวนเรื่องทั้งหมดนี้ก็คือคุณ ดังนั้นฉัน ฉันระบายความโกรธของฉันกับคุณแล้ว และอีกอย่าง ฉันก็ระบายมันกับอาฮัวและอาซิ่วด้วย”
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หลี่หยูซาก็รู้สึกโกรธเคืองและสงสารพวกเขา
“ตอนนั้นที่น้ำมันถูกเทลงมา เห็นได้ชัดว่าพวกเราสองคนได้รับบาดเจ็บ โอวหยานไม่มีความรับผิดชอบเลย พ่อแม่ของคุณหักเงินเดือนคุณและไล่คุณออกจากบ้าน ผ่านไปนานขนาดนั้น คุณยังคงขอให้ใครสักคนตีคุณ คุณขึ้นเหรอ? มันมากเกินไปจริงๆ มากเกินไป!! และอาฮวาและอาซิ่ว พวกเขาต้องการสอนบทเรียนแก่คนรับใช้เหล่านั้นว่าโอวหยานปกป้องบทเรียนไว้เพราะพวกเขาหยิ่งผยองและน่ารำคาญเกินไป มันนานมากแล้ว และพ่อแม่ของฉันจริงๆ เราจะ ค่อยชำระแค้นกันทีหลัง…”
“คุณหนูยูซา คุณไม่ได้สังเกตเหรอ เมื่อเจ้านายและเจ้านายหญิงรักคุณ พวกเราทุกคนก็ติดตามคุณและได้รับประโยชน์จากคุณ ตอนนี้เจ้านายและเจ้านายหญิงได้ขับรถพาคุณไปที่ห้องรับรองแขก ดังนั้นโดยธรรมชาติแล้ว…”
Li Yusha ไม่คาดคิดว่าเธอจะตกเป็นที่โปรดปรานและพาดพิงถึงคนรับใช้ที่ภักดีในอดีตของเธอด้วย “พ่อแม่ของฉันยังบอกด้วยว่าถ้าฉันไม่ไตร่ตรองถึงตัวเองและไม่กล้าแสดงความไม่เคารพ Ou Yan ในอนาคต นามสกุลของ Li Yusha ก็คงจะ… หลี่จะต้องถูกทำลาย ฉันไม่ต้องการที่จะได้มงกุฎด้วยซ้ำ”
“คุณพูดอะไรนะ???” ป้าจางไม่เชื่อสิ่งที่ได้ยิน
“มันไร้สาระเหรอ” หลี่หยูซาหัวเราะเศร้าๆ พ่อแม่ของเธอที่รักเธอมาสิบแปดปี จู่ๆ วันหนึ่ง พวกเขาก็ไม่ต้องการให้เธอมีนามสกุลด้วยซ้ำเพราะการมาถึงของลูกสาวของพวกเขาเอง
“พวกเขาไปไกลเกินไปจริงๆ!” ป้าจางไม่คาดคิดว่าเจ้านายและภรรยาของเขาจะโหดร้ายขนาดนี้ ท้ายที่สุดแล้ว เธอคือลูกสาวที่พวกเขารักมานานถึงสิบแปดปี ถึงแม้ว่าพวกเขาจะปลูกต้นไม้ พวกเขาก็จะไม่ ไม่ยอมถอนรากถอนโคนเธอทิ้งเลย นับประสาอะไรกับคนที่ยังมีชีวิตอยู่ เป็นคนดีเหลือเกิน แต่เขากลับไม่ยอมแม้แต่จะให้ชื่อสกุลแก่เธอ…
เว็บไซต์อ่านนิยายฟรี www.novels108.com