by หลินโหยวชิงมองไปที่โทรศัพท์ของเธอทันทีและเห็นสายปลอม เธอรับสายโดยไม่ทันคิด
อีกฝ่ายไม่รอให้เธอพูดก่อนแล้วพูดตรงๆ ว่า “เตรียมตัวสำหรับเรื่องที่สองพรุ่งนี้”
ยังคงเป็นเสียงโลลิแบบเดิมเหมือนก่อน
หลินโยวชิงถามทันที “คุณจะทำอย่างไร?”
เธอมีน้ำเสียงหงุดหงิดที่เธอเองก็ไม่ทราบ
อีกฝ่ายหัวเราะออกมาดังๆ “เมื่อมองดูคุณ คุณคงจะตัดสินใจที่จะร่วมมือกับฉันสินะ”
โจวหยาหลี่ขมวดคิ้วและส่ายหัวให้เธอทันที เพื่อเป็นสัญญาณให้เธอไม่หุนหันพลันแล่นเกินไป แต่หลินโหยวชิงจะสนใจมากขนาดนั้นได้อย่างไร? เธอกำโทรศัพท์แน่นและพูดด้วยเสียงทุ้มว่า “ตราบใดที่คุณสามารถทำให้เธอจ่ายราคาแพงได้ และมันไม่กระทบต่อผลประโยชน์ของฉันเอง ฉันจะร่วมมือกับคุณ!”
อีกฝ่ายยิ้มอีกครั้ง “เนื่องจากเป็นการร่วมมือ ฉันก็จะปกป้องคู่หูของฉันเอง คุณวางใจเรื่องนี้ได้ ส่วนหลินเอิ้น ฉันไม่เคยคิดที่จะปล่อยให้เธอหายดีเลย!”
นั่นควรเป็นเสียงเด็กผู้หญิงตัวน้อยน่ารัก แต่บัดนี้มันกลับฟังดูเหมือนเสียงผีจากนรก ช่างน่าขนลุกและหดหู่
แต่หลินโยวชิงไม่ได้รู้สึกเช่นนั้นในตอนนี้ เธอกลับพูดอย่างตื่นเต้นแทน “โอเค! งั้นฉันจะรอฟังข่าวของคุณพรุ่งนี้! เรื่องอื่นๆ ขึ้นอยู่กับคุณ! หลังจากที่เราออกไปแล้ว ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอมีช่วงเวลาที่ง่ายดายเป็นธรรมดา!”
ตอนนี้ หลินโยวชิงสูญเสียความมีเหตุผลทั้งหมดของเขา และเพิกเฉยต่อสัญญาณของโจวหยาหลี่
อีกฝ่ายพอใจมากกับการตัดสินใจของหลินโยวชิงและกล่าวทันทีว่า “ดีมาก ถ้าอย่างนั้น ฉันขอให้เราทำงานร่วมกันอย่างมีความสุข ส่วนแม่ของคุณ คุณควรจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเอง”
“ฉันรู้เรื่องนั้นแน่นอน”
“เตรียมตัวให้พร้อมและเก็บข้าวของ คุณจะออกจากโรงพยาบาลภายในสองชั่วโมง”
ดวงตาของหลินโยวชิงเต็มไปด้วยความประหลาดใจและความไม่เชื่อ สองชั่วโมงเหรอ? –
คนๆ นี้มีพลังที่ยิ่งใหญ่ขนาดนั้นจริงๆเหรอ?
แล้วผู้หญิงหรือผู้ชายที่ไม่รู้ว่าตนเป็นผู้ชายจะพิสูจน์ได้อย่างไรว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับตน?
แต่… ก่อนที่เธอจะถามอะไร อีกฝ่ายก็วางสายไป
หลินโหยวชิงวางโทรศัพท์ลง ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความคิดอันลึกซึ้ง ในขณะนี้ ดูเหมือนว่าเธอจะลืมความโกรธไปแล้ว
โจวหย่าหลี่ขมวดคิ้วและมองหลินโหยวชิง “ทำไมตอนนี้เธอถึงไม่สงบลงเลย รู้ไหมว่าการตกลงกับเธอหมายความว่าอย่างไร ถ้าเธอมีพลังมาก เราก็อาจจะถูกเธอห้ามปรามในอนาคตก็ได้”
หลินโยวชิงเยาะเย้ย “แล้วไงถ้าเธอมาขัดขวางฉัน เธอสามารถพาฉันออกจากโรงพยาบาลได้ภายในสองชั่วโมง แต่แล้วคุณล่ะ คุณทำให้ฉันต้องทนทุกข์ทรมานอยู่ที่นี่มาหลายวันแล้ว และฉันไม่รู้ว่าจะอดทนได้นานแค่ไหน!”
โจวหยาหลี่ขมวดคิ้ว ยังคงไม่เห็นด้วยกับการกระทำของลูกสาว “เราสามารถออกจากโรงพยาบาลได้ หากเราล่าช้าไปสักพัก ไม่จำเป็นต้องลำบากมากมายขนาดนั้น”
แต่หลินโยวชิงกัดฟันและพูดอย่างโกรธ ๆ “ฉันไม่สามารถควบคุมมันได้อีกต่อไป! ฉันแค่อยากให้หลินเอเน่นลงนรกไป! ฉันไม่อยากเห็นหน้าอันน่าขยะแขยงของเธออีก!”
ใบหน้าของโจวหยาหลี่น่าเกลียดมาก เธอไม่อยากให้หลินเอินได้รับการแก้แค้นเหรอ แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาเลย!
หากเธอหยุดเขาโดยใช้กำลัง หลินโยวชิงก็คงไม่มีวันบอกเธอสักคำ แต่…จะเป็นอย่างไรถ้าเธอยังคงทำแบบนี้ต่อไปและขังลูกสาวของเธอเอาไว้?
โจวหย่าหลี่สูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วมองดูเธอแล้วพูดด้วยเสียงทุ้มลึก “ถ้าคุณต้องการ ฉันจะไม่หยุดคุณ แต่ถ้าคนนั้นขอให้คุณทำอะไรบางอย่าง คุณต้องบอกฉันและหารือกับฉัน เราสามารถทำงานร่วมกันในฐานะแม่และลูกสาวเพื่อค้นหาว่าอีกฝ่ายหลอกคุณหรือไม่ คุณไม่สามารถทำคนเดียวได้ เข้าใจไหม”
เว็บไซต์อ่านนิยายฟรี www.novels108.com