by เธอแค่อยากรู้อยากเห็น ในช่วง 18 ปีที่ผ่านมา เธอไม่เคยได้ยินจางหม่าพูดถึงสมาชิกในครอบครัวของเธอเลย ในช่วงวันหยุด จางหม่าไม่ได้คิดที่จะกลับไปเยี่ยมญาติของเธอด้วยซ้ำ
“คนที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านของเราต่างก็เป็นญาติกัน และน้ำท่วมในปีนั้นคร่าชีวิตผู้คนไปมากมาย”
Li Yusha พยักหน้า “ฉันจะไม่มีวันลืมคุณเมื่อฉันประสบความสำเร็จในอนาคต”
“ขอบคุณ คุณยูชา!” จางหม่าพูดกับเธอมากมายอีกครั้ง
อู๋เหยียนมีงานยุ่งจนถึง 11.30 น. ตรวจสอบเวลา บรรจุยาตามหมวดหมู่ และรีบกลับบ้าน
ทันทีที่เธอก้าวผ่านประตู เธอก็สัมผัสได้ถึงสายตาที่ไม่เป็นมิตรจากชั้นสองที่ตกลงมาที่เธอ ราวกับว่าเขาต้องการจะหั่นเธอเป็นชิ้น ๆ
เธอเงยหน้าขึ้นและพบร่างหนึ่งซ่อนอยู่หลังหน้าต่าง ดูเหมือนกำลังสอดแนมที่อยู่ของเธอ
หน้าต่างนั้นมาจากห้องของ Li Yusha
บางที Li Yusha อาจไม่รู้ว่าแสงนั้นทอดเงายาวมาสู่ตัวเธอ ซึ่งสะท้อนอยู่บนผ้าม่าน
โอวเหยียนมองไปทางอื่นอย่างไม่เห็นด้วย และได้ยินเสียงพ่อแม่ของเธอทันทีที่เธอเข้าไปในห้องนั่งเล่น
“ทำไมหยานหยานอันเป็นที่รักของฉันไม่กลับมาล่ะ? เธอตกอยู่ในอันตรายหรือเปล่า? ทำไมคุณไม่โทรไปถาม?” มันเป็นเสียงของหลี่หยวนฟู่ “มันสายไปแล้ว เธอเป็นเด็กผู้หญิง ฉันรู้สึกไม่สบายใจอยู่เสมอ… ”
“ยังไม่ถึงสิบสองโมง อย่าเพิ่งรีบ อย่าทำให้หยานหยานตกอยู่ภายใต้แรงกดดันทางจิตใจ!” เสียงของซ่งเฉียวหยิงบ่งบอกถึงความง่วงนอน “เดี๋ยวก่อน หยานหยานจะไม่มีวันเลยเวลาสิบสองนาฬิกาไป” ไม่ว่าเธอจะสายแค่ไหน!”
“จริงเหรอ?” หลี่หยวนฟู่หาว “ถ้าอย่างนั้น ฉันจะรออีกหน่อย!”
เมื่อโอวเหยียนได้ยินการสนทนาเหล่านี้ หัวใจของเธอก็อบอุ่นขึ้น เธอเปลี่ยนใส่รองเท้าแตะแล้วเดินเข้าไป “พ่อกับแม่ ฉันกลับมาแล้ว”
Li Yuanfu และ Song Qiaoying ให้กำลังใจทันทีและยืนขึ้นเพื่อทักทายพวกเขา
“น้องหยานหยาน ในที่สุดคุณก็มาถึงแล้วเหรอ? มันดึกมากแล้ว คุณไปอยู่ที่ไหนมา?”
ทันทีที่หลี่ หยวนฟู่พูดจบ ซ่งเฉียวหยิงก็ชนเข้ากับเขา “คุณกำลังตรวจสอบทะเบียนบ้านของคุณ! ทำไมคุณถึงถามอย่างระมัดระวัง หยานหยานเป็นผู้ใหญ่แล้ว เธอจึงมีสัดส่วนที่ดี”
“ใช่แล้ว พ่อแค่เป็นห่วง!”
อู๋เหยียนเม้มริมฝีปากเล็กน้อย “ฉันเพิ่งไปหาหมอ คืนนี้เธอจะไปต่างประเทศเพื่อรักษาคนอื่น ก่อนออกเดินทางเธอให้ยานี้กับฉันและบอกว่าไม่มีปัญหา”
ซ่งเฉียวหยิงตระหนักได้ทันทีว่า “ใช่แล้ว เธอเป็นที่รู้จักกันดี ดังนั้นจึงต้องมีคนจำนวนมากมาขอให้เธอไปพบแพทย์ ถ้าเราปล่อยให้เธอมาเยี่ยมพ่อแม่ของเธอชั่วคราว เธอไม่สามารถปฏิเสธรายชื่อและมาได้ ทันที”
“ใช่ ใช่ หยานหยานก็รู้ทักษะทางการแพทย์ เธอบอกแพทย์แผนจีนเกี่ยวกับสถานการณ์ของพ่อแม่ของเธอ และพวกเขาก็สั่งยาที่ถูกต้อง ฉันเชื่อว่าจะไม่มีข้อผิดพลาด!” หลี่หยวนฟู่ไม่อยากใส่อะไรลงไป แรงกดดันทางจิตใจต่อหยานหยาน
“นี่คือยาที่จะใช้ในสามวันแรก มีทั้งหมดหกขวด เช้าหนึ่งขวดและเย็นอีกหนึ่งขวด เทลงในน้ำอุ่นแล้วรับไป” โอวยันยื่นถุงใบเล็กให้” เธอจะเตรียมยาที่เหลือและส่งให้ฉัน ไม่ต้องกังวลว่าจะตามไม่ทัน”
“โอเค ขอบคุณที่ทำงานหนัก!” ซ่งเฉียวหยิงพูดอย่างเร่งรีบ “แม่เตรียมของว่างตอนเที่ยงคืนไว้ให้แล้ว ไปกินข้าวก่อน แล้วเงินจะพอไหม พ่อแม่ขอเพิ่มอีกได้ไหม”
“ไม่ เธอไม่คิดเงินมาก” อู๋เหยียนยิ้มแล้วพูดว่า “ฉันจะขึ้นไปอาบน้ำชั้นบนแล้วลงมากินข้าวทีหลัง พวกคุณไปนอนก่อน”
“เอาล่ะ อย่าลืมกินข้าว!”