by แต่หลังจากลังเลและดิ้นรนอยู่สิบนาทีเต็ม เขาก็เปิดประตูรถ ลงจากรถ และเดินเข้าไปในร้านดอกไม้
“ท่านครับ คุณกำลังซื้อดอกไม้หรือเปล่า มันมีไว้สำหรับแฟนของคุณหรือเปล่า”
จ้านหยินมองไปรอบๆ ร้านดอกไม้และถามเจ้าของร้านว่า “มันเป็นของภรรยาผม”
เจ้าของร้านยิ้ม “เป็นวันเกิดของเธอหรือของคุณ?” วันครบรอบแต่งงานเหรอ?”
“เปล่า ฉันแค่อยากให้เป็นของขวัญ”
เจ้าของร้านยิ้มแล้วพูดว่า “ถ้าอย่างนั้น ฉันจะห่อดอกกุหลาบให้เธอแล้วประดับด้วยลมหายใจของเด็กน้อย?”
Zhan ไม่เคยให้ช่อดอกไม้เลย ถึงผู้หญิงคนหนึ่ง หยินคิดว่าคำแนะนำของเจ้านายถูกต้อง จึงพยักหน้า “ทำตามที่บอก” “
เดี๋ยวก่อน”
เจ้านายเห็นว่านี่เป็นครั้งแรกที่ชายคนนี้ส่งดอกไม้ให้ภรรยา
หลังจากผ่านไปสักพักเจ้าของร้านดอกไม้ก็ยื่นช่อดอกไม้ให้จ้านหยิน Zhan Yin หยิบช่อดอกไม้ จ่ายเงิน หันหลังกลับแล้วเดินออกจากร้านดอกไม้โดยถือช่อดอกไม้
เขาวางรถไว้บนที่นั่งผู้โดยสาร และขณะขับรถ เขาเหลือบมองช่อดอกไม้ทุกๆ สองสามนาที
ในเวลาเดียวกัน เขายังคงคิดว่าทำไมเขาถึงส่งช่อดอกไม้นี้ไปให้ไห่ตง?
ไม่นาน เขาก็มาถึงประตูโรงเรียนมัธยม Guancheng เนื่องจากเขาเลิกงานเร็วนักเรียนจึงเพิ่งเรียนจบ
นักเรียนหลายคนหลั่งไหลเข้ามาในร้านของ Haitong โดยเลือกอุปกรณ์การเรียนที่เหมาะกับพวกเขา หรือเลือกเครื่องเขียนที่พวกเขาชื่นชอบ
Zhan Yin ลงจากรถโดยถือช่อดอกไม้เมื่อเขาเห็นคนจำนวนมากในร้านของ Haitong เขาก็เก็บช่อดอกไม้กลับเข้าไปในรถทันทีแล้วเดินเข้าไปในร้านหนังสือราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เมื่อนักเรียนเห็นเขา พวกเขาเหมือนเห็นคณบดีที่จริงจัง และพวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะพูดเบา ๆ นักเรียนบางคนยังคงดิ้นรนกับว่าจะเลือกสื่อชุดไหน แต่เมื่อเห็น Zhan Yin เข้ามา พวกเขาก็ตัดสินใจทันที เลือกแล้วเลือกเลยหลังจากสั่งชุดข้อมูลแล้วฉันก็รีบไปตรวจสอบ
Zhan Yin ไม่ค่อยปรากฏตัวในร้านในเวลานี้ แต่ครั้งสุดท้ายที่เขาช่วยเขาทิ้งความประทับใจอันลึกซึ้งให้กับนักเรียนจนพวกเขาต้องการวิ่งหนีเมื่อเห็นเขา
“คุณลุง”
นักเรียนกลัว Zhan Yin แต่ Zhou Yang ตัวน้อยไม่กลัว เดิมทีเขาเดินตามป้าไปรอบๆ แต่เมื่อเขาเห็น Zhan Yin เขาก็หยุดเป็นหางของป้าทันที และวิ่งไปหา Zhan Yin อย่างมีความสุข เขาไม่ ถึง Zhan Yin ด้วยซ้ำ ต่อหน้า Yin เขาเปิดแขนให้ Zhan Yin ก่อนเพื่อกอดเขา
“หยางหยาง”
จ้านหยินนั่งยองๆ และโจวหยางก็กระโจนเข้าสู่อ้อมแขนของเขา
เขาอุ้มเด็กน้อยขึ้นมา มองดูภรรยาที่กำลังยุ่งอยู่กับการเก็บเงิน แล้วถามว่า “คุณต้องการให้ฉันช่วยไหม”
ไห่ตงยิ้มแล้วพูดว่า “ลืมไปเถอะ ยิ่งคุณช่วยฉันมากเท่าไร ฉันก็ยิ่งมีเวลาน้อยลงและน้อยลงเท่านั้น ฉันมีเงิน”
Zhan Yin เม้มริมฝีปาก
เขาครองอำนาจมายาวนานและสั่งสมบารมีมายาวนานแม้จะต้องการความอ่อนโยนแต่ก็ทำได้ยาก
“มีคนมากมาย คุณ Zhan คุณกำลังช่วยฉันด้วยการดู Yang Yang ให้ฉัน”
Zhan Yin ฮัมเพลง
เขามีภรรยาที่มีความสามารถและมีทักษะมาก แต่ดูเหมือนเขาจะไร้ประโยชน์อยู่เสมอ
เขาขยับเก้าอี้และนั่งตรงมุมห้อง เล่นกับของเล่นกับโจวหยาง
นั่งอยู่ที่นั่นนานกว่าครึ่งชั่วโมง
หลังจากที่ไห่ตงทำงานเสร็จ เขาก็หันกลับมาและเห็นจ้านหยินเล่นกับของเล่นกับโจวหยาง