by 
เสื้อผ้าของเธอสกปรกหมด และสายเป้ของเธอก็ถูกคนพวกนั้นฉีกออก
ดังนั้นไห่ถงจึงไม่กล้ากลับไปที่ห้องเช่า เพราะกลัวว่าน้องสาวจะเสียใจถ้าเธอรู้
ตอนนี้พี่สาวของฉันเรียนมัธยมปลายแล้ว และเธอต้องเผชิญกับความกดดันด้านการเรียนมาก
ที่บ้านก็มีเงินไม่มาก
หลังจากพ่อแม่ของพวกเขาเสียชีวิตจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ เงินชดเชยที่พวกเขาได้รับก็ถูกแบ่งให้กับปู่ย่าตายายและปู่ย่าฝ่ายแม่ ทำให้เหลือเงินเพียงเล็กน้อยสำหรับพี่น้องทั้งสองคน
พี่สาวของฉันบอกว่าเราควรประหยัด เพราะเงินเพียงเล็กน้อยก็เพียงพอให้เราทั้งสองคนเรียนจบมหาวิทยาลัยได้
ดังนั้น ไห่ถงจึงรู้สึกว่าเนื่องจากกระเป๋าเรียนของเธอชำรุด น้องสาวของเธอจึงต้องเสียเงินซื้อใบใหม่ให้เธอ และเธอกลัวที่จะกลับบ้านเพราะคิดว่าจะต้องเสียเงิน
โชคดีที่เพื่อนร่วมชั้นของเธอ Shen Xiaojun ซึ่งเธอเข้ากันได้ดีมาตลอด ได้พาเธอกลับไปที่บ้านของครอบครัว Shen
นางสาวเซินรู้สึกตกใจและเสียใจในเวลานั้น
เธอโอบกอดไห่ถงอย่างอ่อนโยน ปลอบใจเธอ และสัญญาว่าจะจัดสายกระเป๋าเรียนของไห่ถงให้เรียบร้อย เพื่อที่น้องสาวของเธอจะได้ไม่รู้เรื่องนี้
เมื่อซักและตากผ้าสกปรกเสร็จแล้ว ไห่ถงก็สามารถเปลี่ยนกลับเป็นเสื้อผ้าของเธอเองได้
นอกจากนี้ นางสาวเฉินยังสังเกตเห็นว่าเครื่องแบบนักเรียนของไห่ทงมีขนาดใหญ่เกินไปด้วย
ไห่ถงบอกแม่ของเฉินว่าชุดนักเรียนเก่าของเธอใส่ไม่ได้แล้วและมันเล็กเกินไป เธอจึงหยิบชุดนักเรียนของพี่สาวมาใส่ แต่พี่สาวของเธออายุมากกว่าเธอห้าปี เสื้อผ้าของพี่สาวจึงใหญ่เกินไปสำหรับเธอ
คุณนายเฉินเป็นช่างเย็บผ้าที่มีทักษะและยังรู้วิธีควบคุมรถรางด้วย ดังนั้นเธอจึงช่วยไห่ถงแก้ไขชุดนักเรียนที่ไม่พอดีตัวของเธอให้พอดีตัว
สำหรับแม่ของเซิน ไห่ถงเป็นเพียงเพื่อนร่วมชั้นของลูกสาว หากเสื้อผ้าของไห่ถงใส่ไม่ได้ ก็เป็นแค่ความช่วยเหลือเล็กๆ น้อยๆ ที่แม่ช่วยแก้ไขให้เท่านั้น
ไก่ของแม่ก็ออกไข่แล้ว ฉันจะไปเก็บไข่มาได้หนึ่งตะกร้า แล้วไปจับไก่เพิ่มอีกสองสามตัวไปส่งไห่ถง
คุณนายเซินพึมพำว่า “มันไม่แพงหรอก แค่ของเล็กๆ น้อยๆ แสดงความขอบคุณเท่านั้น ไห่ถงกับน้องสาวของเธอกำลังลำบาก และตอนนี้เธอก็ตั้งครรภ์แล้ว ในที่สุดฉันก็สบายใจได้ ฉันรู้แล้ว! สวรรค์ใจดีกับไห่ถงมาก มอบครอบครัวสะใภ้ที่แสนวิเศษให้กับเธอ แล้วทำไมพวกเขาจะไม่ยกลูกให้เธอล่ะ”
“ทงทงคงดีใจมาก เธอคงไม่ว่าอะไรหรอก”
เสิ่นเสี่ยวจุนยิ้มและพูดว่า “แม่คะ เก็บผักดองที่แม่ทำเองไปให้ทงถงด้วยสิ ตอนนี้แม่คงชอบผักดองแล้วล่ะ”
“แค่ให้เธอลองชิมนิดหน่อยก็พอแล้ว เธอไม่ควรกินมากเกินไป อาหารดองควรกินแต่น้อย ของที่เราทำปีนี้สดใหม่ ฉันเลยกล้าให้เธอลองชิม แต่เธอไม่ควรกินมากเกินไป”
คุณนายเฉินหันกลับมา เปิดช่องแช่แข็งในตู้เย็น หยิบถุงแตงกวาแห้งออกมา แล้วพูดว่า “ฉันเอาแตงกวาแห้งไปให้ไห่ถงด้วย เธอชอบกินโจ๊กขาวกับแตงกวาแห้งที่สุดเลย”
“แม่ หนูก็อยากได้เหมือนกันค่ะ แม่จะคิดแต่เรื่องทงทงอย่างเดียวไม่ได้นะคะ หนูก็เป็นลูกสาวแม่เหมือนกัน และหนูก็ท้องด้วย”
“ถ้าอยากกินก็กลับบ้านไปกิน”
แม่เซินไม่ยอมให้ลูกสาวนำอาหารกลับไปบ้านพ่อแม่สามี
นักโภชนาการที่บ้านพ่อแม่สามีของฉันเก่งมาก ถ้าเขาเห็นสิ่งนี้เขาจะทิ้งมันอย่างแน่นอน
เสิ่นเสี่ยวจุนเม้มริมฝีปากแล้วพูดว่า “โอ้”
เห็นไหม? แม้แต่หลังจากที่แม่ปลอบใจเธอแล้ว เธอก็ยังคงกลัวโดยสัญชาตญาณว่าพ่อแม่สามีจะทิ้งของพวกนั้นไป แม้ว่าจะเอามาจากครอบครัวของเธอเองก็ตาม ถ้านักโภชนาการบอกว่ากินไม่ได้ พวกเขาก็จะทิ้งมันไป
แม่ของเฉินเตรียมสิ่งของต่างๆ มากมายให้กับไห่ถง รวมถึงอาหารเสริม ไข่ และไก่ที่เลี้ยงเอง
จากนั้นเธอยังเตรียมอาหารสดทำเองให้กับไห่ถงด้วย
คุณนายเซินขับรถเองได้แล้ว เธอขับรถออกจากโรงรถ แล้วขนของที่เตรียมไว้ให้ไห่ถงใส่รถจนเต็ม