by “ลุงหมิง ฉันไม่ได้ยินอะไรเลย ไม่เห็นอะไรเลยด้วยซ้ำ ฉันจะกลับไปพักผ่อน”
ท้ายที่สุด อาฉีไม่กล้าบอกคนอื่นว่านายน้อยได้รับความโปรดปรานจากลูกสาวของลูกค้าและถูกหยอกล้อ ดังนั้นเขาจึงวิ่งหนีอย่างรวดเร็ว
“ไอ้เวรนี่”
ลุงหมิงดุอาฉีแล้วมองไปที่คนขับรถ
คนขับรถหาวและพูดว่า “ลุงหมิง ฉันไม่ได้เห็นหรือได้ยินสิ่งที่คุณชายพูดเลย ฉันแค่ขับรถไปเท่านั้น”
“ลุงหมิง ดึกแล้ว ผมจะกลับไปพักผ่อน ราตรีสวัสดิ์”
คนขับรถพูดแล้วเดินออกไป
ส่วนบอดี้การ์ดคนอื่นๆ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น บุคคลที่นั่งอยู่ในรถคันเดียวกับคุณชายน้อยคืออาฉี ถ้าอาฉีไม่พูดอะไร พวกเขาก็จะไม่รู้เรื่องนี้
ลุงหมิงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องกลับเข้าไปในบ้าน
จ้านยินไม่ได้อยู่ชั้นหนึ่งแต่ขึ้นไปชั้นบนแทน
เขามาถึงห้องทำงานแล้วเคาะประตูเบาๆ
ไห่ถงคงยุ่งมากจนไม่ได้ยินเสียงจากภายนอก เธอไม่รู้ว่าจ่านหยินกลับมาแล้ว เมื่อได้ยินเสียงเคาะประตู เธอก็คิดว่าเป็นลุงหมิงที่มาชวนเธอพักผ่อนอีกแล้ว
เธอตอบกลับบุคคลที่อยู่ข้างนอกว่า “ลุงหมิง ดิฉันจะไปพักผ่อนแล้ว”
ประตูห้องเรียนถูกผลักเปิดออก
จ้านยินเดินเข้ามาจากด้านนอก
เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าที่คุ้นเคย เธอก็เงยหน้าขึ้นและพบว่าเป็นจ่านยิน เธอตรวจสอบเวลาอีกครั้งแล้วเริ่มต้นใช้งานคอมพิวเตอร์ หลังจากปิดคอมพิวเตอร์แล้ว เธอก็ยืนขึ้นและทักทายสามีว่า “กลับมาแล้วเหรอ”
จ้านยินเดินเข้าไปหาเธอและมองดูเธออย่างลึกซึ้ง
ไห่ถงมองดูเขาแล้วรู้สึกแปลกๆ
เขาไม่ได้มองเธอด้วยสายตาแบบนั้นมานานแล้ว เฉพาะเมื่อพวกเขาเพิ่งแต่งงานกันและยังไม่คุ้นเคยกัน เขาจึงจ้องมองเธอด้วยดวงตาที่ลึกซึ้งซึ่งทำให้เธอสับสนอยู่เสมอ
“จ้านยิน ทำไมคุณถึงมองฉันอย่างนั้น?”
ไห่ทงถามเขาด้วยความอยากรู้
ชั่วพริบตาถัดมา เธอก็ได้รับการโอบกอดจากวงแขนอันแข็งแกร่งของ Zhan Yin
แอบตัวอยู่ในอ้อมแขนที่แข็งแรงของเขาอย่างเฉยเมย สูดกลิ่นที่คุ้นเคย รู้สึกถึงจังหวะเต้นแรงของหัวใจเขา และรับรู้ได้ว่าเขาใส่ใจเธอมากแค่ไหน
ดูเหมือนว่าเธอไม่ได้ทำอะไรที่ทำให้เขากลัวเลยเมื่อเร็วๆ นี้?
เขาต้องการจดหมายรัก และเธอก็เขียนถึงเขา
เธอยังค้นหาบทกวีที่สวยงามมากมายบนอินเทอร์เน็ตและคัดลอกมันลงมา ไม่มีทางอื่นเพราะเธอไม่รู้จริงๆว่าต้องเขียนจดหมายรักอย่างไร เธอไม่เคยเขียนมาก่อนและไม่มีประสบการณ์ เธอไม่รู้จะเขียนอะไรนอกจาก “ฉันรักคุณ”
จดหมายรักฉบับแรกที่ฉันเขียนถึงเขา คงไม่สามารถอธิบายได้ด้วยคำเพียงสามคำใช่ไหมล่ะ?
นั่นเป็นเหตุว่าทำไมเธอจึงคัดลอกบทกวีบางบทจากอินเทอร์เน็ตและเขียนจดหมายรักให้เขาซึ่งมีความยาวมากกว่าหนึ่งพันคำ
หลังจากที่เขาได้รับและอ่านจดหมายนั้น เขาไม่เคยขอให้เธอเขียนจดหมายรักอีกเลย
จากนั้นนางยังทำเสื้อผ้าใหม่ๆ มากมายให้เขาสำหรับทุกฤดูกาล และยังมอบนาฬิกาใหม่ให้เขาอีก และยังมอบของขวัญเล็กๆ น้อยๆ ให้เขาเกือบทุกวันอีกด้วย
ในทางทฤษฎีเขาได้รับการเกลี้ยกล่อมมาได้ดีมาก
ตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง?
ไห่ทงเงยหน้าขึ้นมองเขา
“ที่รัก คุณเป็นอะไรไป?”
ไห่ทงถามอย่างอ่อนโยน “คุณประสบปัญหาอะไรในการทำงานบ้างไหม บอกฉันหน่อยเถอะ แม้ว่าฉันจะไม่เก่งเท่าคุณ แต่ช่างทำรองเท้าสามคนก็ดีกว่าจูกัดเหลียงคนเดียว บอกฉันหน่อยเถอะ บางทีฉันอาจช่วยคุณแก้ปัญหาได้”
จ้านหยินส่ายหัวช้าๆ