by “คุณนายลู่”
เมื่อเห็นคุณนายลู่เข้ามา ไห่หลิงที่เพิ่งนั่งลงก็ลุกขึ้นอย่างรวดเร็วและเรียกคุณนายลู่
นางลู่ตอบอย่างอ่อนโยน เมื่อเห็นว่าไม่มีธุระอะไรในร้าน นางจึงกล่าวอย่างอ่อนโยนว่า “ไห่หลิง ฉันอยากเชิญคุณไปดื่มกาแฟที่ร้านกาแฟใกล้ๆ สะดวกไหม”
ไห่หลิงยิ้มและกล่าวว่า “สะดวกดี”
นางถอดผ้ากันเปื้อนออก เก็บเข้าที่ และพูดกับพนักงานขายทั้งสองว่า “พวกคุณทำความสะอาดก่อนเถอะ ฉันจะไม่อยู่สักพัก เมื่ออาฉีกลับมาพร้อมกับหยางหยาง โปรดช่วยฉันดูแลหยางหยางด้วย”
วันนี้เธอไม่ได้วางแผนว่าจะเปิดประตูทิ้งไว้ตลอดทั้งวัน
เธออยากไปลองร้านอาหารที่ถนนซีฮวนที่ 2 แต่ร้านกลับไม่ค่อยดีและขาดทุนทุกเดือน เจ้าของร้านจึงวางแผนจะขายร้าน
ที่ตั้งร้านก็ไม่ได้แย่อะไร น่าจะมีคนมาทานเยอะอยู่ แต่ที่แย่คือเจ้าของร้านบริหารไม่เก่ง หรือเชฟทำอาหารไม่เก่ง
ไห่หลิงต้องการทำความเข้าใจอย่างชัดเจนและมองดูสภาพแวดล้อมโดยรอบ หากเหมาะสม เธอต้องการเข้าครอบครองร้านอาหาร
ตลาดผักที่น้องสาวของฉันลงทุนเป็นธุรกิจที่มั่นคง นอกจากนี้ เธอยังตั้งบริษัทผักและร่วมมือกับโรงแรมใหญ่ๆ โรงเรียน และโรงงานหลายแห่ง เพื่อจัดหาผักจำนวนมากทุกวัน
นอกจากการบริหารธุรกิจของตัวเองแล้ว ไห่ทงยังต้องเรียนรู้วิธีบริหารกิจการบ้านของสามีด้วย และเธอก็ยุ่งมาก
ไห่หลิงไม่ได้คาดหวังว่าจะได้พบกับน้องสาวของเธอ เธอแค่อยากสร้างชื่อเสียงให้กับตัวเองในอุตสาหกรรมการจัดเลี้ยง
“ตกลง.”
หลังจากจัดของในร้านเสร็จแล้ว ไห่หลิงก็ตามคุณนายลู่ออกไป
ไห่หลิงไม่ได้เอารถของนางลู่ไป เธอขับรถไปเองและตามนางลู่ไปที่ร้านกาแฟใกล้ๆ
ร้านกาแฟนั้นดำเนินกิจการได้ปานกลางและดูเงียบสงบมาก
ทั้งสองสั่งกาแฟหนึ่งถ้วย
“คุณนายลู่ คุณควรพักผ่อนให้มากขึ้นและดูแลตัวเองด้วย” ไห่หลิงพูดด้วยความกังวล เมื่อเทียบกับเมื่อก่อน คุณนายลู่ดูแก่และอิดโรยกว่า เธอไม่ได้แต่งหน้าด้วยซ้ำ เธอไม่มีความสง่างามและความสง่างามของสตรีผู้สูงศักดิ์อีกต่อไป
คุณนายลู่ยิ้มอย่างขมขื่นและกล่าวว่า “ฉันก็อยากดูแลตัวเองเหมือนกัน แต่เมื่อเห็นตงหมิงเป็นแบบนั้น ฉันกินหรือหลับไม่ได้เลย และรู้สึกไม่สบายใจมาก”
หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง ไห่หลิงก็กล่าวว่า “คุณลู่แค่รู้สึกซึมเศร้าไปสักพัก เขาจะค่อยๆ ดีขึ้นเอง”
คุณนายลู่หยิบถ้วยกาแฟขึ้นมาแล้วจิบ
เธอมีปัญหาในการนอนหลับและรู้สึกไม่สบายอยู่เสมอ เธอจึงขอให้ใครสักคนไปส่งกาแฟให้โรงพยาบาลวันละสองครั้ง และเธอจะพึ่งกาแฟเพื่อประทังชีวิต
นางลู่วางถ้วยลงแล้วกล่าวตำหนิตนเองว่า “ไห่หลิง ฉันเสียใจมาก ฉันเสียใจมากจนลำไส้ของฉันเริ่มเขียว ตงหมิงชอบคุณ ทำไมฉันต้องหยุดเขาด้วย เขาอายุเกือบสี่สิบปีแล้ว เป็นเรื่องยากที่เขาจะมีผู้หญิงที่เขาชอบ ฉันควรจะมีความสุข แต่ฉัน…”
“ถ้าฉันมีความคิดแบบเดียวกับถังจุนเย่ ตงหมิงคงไม่ได้นอนอยู่บนเตียงแล้วขยับตัวไม่ได้ในวันนี้”
ในฐานะผู้เป็นเจ้านายของตระกูล Zhan สถานะของ Tang Junye จึงไม่สามารถกล่าวได้ว่าไม่คู่ควร นอกจากนี้ Tang Junye ยังเกิดและเติบโตในตระกูลที่ร่ำรวย และวิสัยทัศน์ของเธอจึงสูงส่งมาโดยตลอด
เมื่อหญิงชราบังคับให้ Zhan Yin แต่งงานกับ Hai Tong เพื่อตอบแทนความเมตตาของเธอ Tang Junye ก็ไม่พอใจ แต่เขาก็ไม่ได้ห้ามลูกชายของเขาและปล่อยให้ลูกชายตัดสินใจเอง
ตอนแรกถังจุนเย่ไม่ชอบและไม่สามารถยอมรับไห่ทงเป็นลูกสะใภ้ของเธอได้
แต่ไม่ว่าเธอจะไม่พอใจแค่ไหน เธอก็ไม่เคยทำอะไรให้ไห่ทงเจ็บปวดเลย ไม่ต้องพูดถึงการทำอะไรที่รุนแรงเพื่อทำลายคู่รักหนุ่มสาวคู่นี้เลย
เมื่อมีคนโทรมาหา Tang Junye เพื่อรายงาน Haitong และพูดสิ่งที่ไม่ดีเกี่ยวกับเธอ Tang Junye ก็ไม่สนใจสถานะและภาพลักษณ์ของเธอ และดุด่าอีกฝ่ายจนตาย แต่เธอก็อยากปกป้องลูกสะใภ้ของเธอด้วยเช่นกัน
คุณนายลู่คิดว่าถ้าเธอมีความคิดและวิสัยทัศน์เช่นเดียวกับถังจุนเย่อ สิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้ก็คงไม่เกิดขึ้น
“ตงหมิงพยายามโน้มน้าวฉันมาตลอด แต่ฉันไม่ยอมและไม่เห็นด้วยกับการที่พวกคุณสองคนจะคบกัน ฉันบอกเขาว่าถ้าเขาต้องการให้ฉันตกลงคบกัน เขาก็ต้องตัดความสัมพันธ์แม่ลูกกับฉัน เพราะฉันสุดโต่งเกินไปจึงทำร้ายตงหมิง ฮัลโหล ถ้าเวลาสามารถย้อนไปได้ ฉันจะช่วยให้คุณและตงหมิงได้อยู่ด้วยกันอย่างแน่นอน”
คุณนายลู่อดไม่ได้ที่จะจับมือของไห่หลิงและพูดว่า “ไห่หลิง ตอนนี้ฉันปล่อยมันไปแล้ว ฉันไม่อยากสนใจอีกต่อไป ตราบใดที่ตงหมิงยังสบายดี เขาก็สามารถชอบใครก็ได้ที่เขาชอบ เขาชอบคุณจริงๆ สิ่งที่เขาพูดกับคุณในโรงพยาบาลไม่ใช่สิ่งที่เขาหมายความจริงๆ”