by 
หลี่เหวินซิงดูลังเลเล็กน้อยเกี่ยวกับคำพูดของเฉียนจิน
คงน่าเสียดายหากจะละเลยสมบัติล้ำค่าที่ตกลงมาจากท้องฟ้า
แม้ว่าโลงศพคริสตัลนี้จะค่อนข้างน่ากังวลแต่ก็คุ้มค่าที่จะเสี่ยง
ขณะที่หลี่เหวินซิงกำลังลังเลอยู่นั้น จู่ๆ ก็มีเสียงฝีเท้าอันโกลาหลดังขึ้นจากระยะไกล พร้อมด้วยเสียงเกราะกระทบกันอันคมชัด
“ใครน่ะ!” หลี่เหวินซิงหันกลับมาทันที วางมือบนด้ามดาบ และมองไปทางเสียงนั้นอย่างระมัดระวัง
เชียนจินและทหารตั้งท่าป้องกันทันที โดยจ้องไปข้างหน้าด้วยสายตาที่เฉียบคม
กลุ่มคนมาถึงอย่างรวดเร็วและสองคนที่นำพวกเขาคือองค์ชายรองหลี่กวงหลงและองค์ชายสามหลี่จวินถัง
ด้านหลังชายสองคนนั้นมีทหารชั้นยอดอีกหลายสิบนายเดินตามมา ทุกคนมีสีหน้าเคร่งขรึมและถืออาวุธอยู่ในมือ
“พี่ชายคนที่สอง พี่ชายคนที่สาม?”
หลังจากเห็นคนๆ นั้นเข้ามา หลี่เหวินซิงก็อดไม่ได้ที่จะตกใจเล็กน้อยและดูประหลาดใจเล็กน้อย
“ผมไม่คาดคิดเลยว่าพี่ใหญ่จะมาที่นี่ด้วย บังเอิญจริงๆ” หลี่จวินถังเอ่ยขึ้นก่อน ดวงตาของเขามีแววประหลาดใจเล็กน้อย
“พวกเราเพิ่งเห็นแสงสีทองตกกระทบ เลยตามไป ไม่คิดว่าพี่ใหญ่จะเร็วขนาดนี้ แถมยังมาถึงก่อนอีกต่างหาก” หลี่กวงหลงพูดขึ้น
ฉันเพิ่งเจอหลี่จวินถังเมื่อไม่นานมานี้ และตอนนี้หลี่เหวินซิงก็ปรากฏตัวขึ้น ดูเหมือนว่าการได้รับน้ำอมฤตครั้งนี้จะไม่ใช่เรื่องง่ายเลย
“พี่ชายคนที่สองและพี่ชายคนที่สาม มันเป็นโชคชะตาจริงๆ ที่พวกเราสามพี่น้องได้มาพบกันที่นี่” หลี่เหวินซิงกล่าวด้วยรอยยิ้มฝืนๆ
ดูจากลักษณะของพวกเขาแล้ว พวกเขาน่าจะมาถึงเกาะก่อนเขา
“ใครบอกว่าไม่ใช่ล่ะ? นี่อาจเป็นพระประสงค์ของพระเจ้าก็ได้” หลี่จวินถังยังคงยิ้มอยู่
ในทางกลับกัน หลี่กวงหลงจ้องมองโลงแก้วคริสตัลอย่างลังเล “พี่ชาย แปลกจริง ๆ ที่โลงแก้วนี้หล่นลงมาจากท้องฟ้า อยากรู้จริง ๆ ว่าท่านวางแผนจะทำอะไรกับมัน”
หลี่เหวินซิงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ข้ากำลังลังเลอยู่ว่าจะเปิดดูดีหรือไม่ โลงศพนี้แปลกเกินไป การเปิดมันอาจเสี่ยง หากข้ายอมแพ้ตอนนี้ ข้าเกรงว่าจะพลาดเบาะแสสำคัญไป”
หลี่จวินถังกล่าวว่า “พี่ชาย สิ่งที่ท่านพูดมาก็สมเหตุสมผล แต่ในเมื่อพวกเราสามคนอยู่ที่นี่ ทำไมเราไม่ตัดสินใจร่วมกันล่ะ ในความคิดของข้า โลงศพนี้ต้องมีอะไรแปลกๆ อยู่แน่ๆ บางทีมันอาจจะเกี่ยวข้องกับน้ำยาอายุวัฒนะที่เรากำลังตามหาอยู่ก็ได้ ลองเปิดมันดูสิ แล้วจะรู้คำตอบเอง”
หลี่กวงหลงพยักหน้าเล็กน้อยและเห็นด้วย “พี่สามพูดถูก แทนที่จะลังเลอยู่ตรงนี้ ไปหาความจริงด้วยตัวเองดีกว่า แต่เพื่อความปลอดภัย เราต้องใช้มาตรการป้องกันที่จำเป็นทั้งหมด”
ทั้งสามคนถูกใจกันและเริ่มเตรียมการป้องกันทันที
หลี่ กวงหลงสั่งให้ทหารของเขาตั้งแถวล้อมรอบหลุมลึก โดยถือโล่และหอก เพื่อเตรียมพร้อมรับมือกับเหตุฉุกเฉินได้ทุกเมื่อ
หลี่จวินถังหยิบเครื่องรางสีเหลืองสองสามชิ้นออกมาจากกระเป๋า แล้วยื่นให้ทหารรอบๆ ตัวเขา พร้อมกับสั่งพวกเขาว่า “ถ้ามีการเคลื่อนไหวผิดปกติ ให้วางเครื่องรางลงบนโลงศพทันที มันอาจจะช่วยระงับได้”
หลี่เหวินซิงยังขอให้เฉียนจินนำยาแก้พิษและยารักษาโรคที่เขาพกติดตัวออกมาและแจกจ่ายให้กับทุกคนเพื่อป้องกันไม่ให้พวกเขาถูกพิษโจมตีหลังจากเปิดโลงศพ
เฉียนจินยังโรยผงพิเศษบางส่วนรอบ ๆ หลุมลึกและอธิบายว่า “นี่คือผงขับไล่สิ่งชั่วร้าย หากมีสิ่งชั่วร้ายใด ๆ อยู่ มันอาจมีผลยับยั้งได้”
เมื่อทุกอย่างพร้อมแล้ว ทั้งสามคนก็มองหน้ากัน และเห็นความคาดหวังและความระมัดระวังในดวงตาของกันและกัน
หลี่กวงหลงขยิบตาให้ทหารที่แข็งแกร่งที่สุดสองคนที่อยู่ข้างๆ เขา แล้วพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า “ลงไปและเปิดฝาโลงอย่างระมัดระวัง ค่อยๆ ขยับ ถ้าเห็นอะไรผิดปกติ ให้หยุดทันที”
ทหารทั้งสองทำตามคำสั่งและปีนลงจากกำแพงหลุมไปยังโลงศพคริสตัลอย่างระมัดระวัง พวกเขาสูดหายใจเข้าลึก วางมือลงบนฝาโลง และออกแรงกดอย่างช้าๆ
ฝาโลงคริสตัลถูกดันเปิดออกอย่างช้าๆ ด้วยเสียง “คลิก” เบาๆ กลิ่นหอมจางๆ ลอยออกมาจากโลง ต่างจากกลิ่นหอมของพืชบนเกาะ มันกลับมีความเรียบง่ายและลึกลับอยู่บ้าง
ทั้งสามคนกลั้นหายใจและจ้องมองเข้าไปในโลงศพ
เมื่อฝาโลงศพเปิดออกหมดทุกคนก็ตกตะลึง
ภายในโลงศพมีศพชายอยู่ ซึ่งได้รับการเก็บรักษาไว้อย่างดีเยี่ยม ราวกับว่าเขากำลังนอนหลับอยู่
ชายผู้นั้นสวมเสื้อคลุมสีขาวปักลวดลายอันวิจิตรบรรจง ใบหน้าหล่อเหลาดุจหยกขาว ขนตายาวสยายปิดเปลือกตา จมูกโด่ง และริมฝีปากบาง แม้ชีวิตจะไร้ลมหายใจ แต่เขาก็ยังมีอุปนิสัยอันโดดเด่น
“ใคร… นี่มันใครกัน? เขารักษาศพไว้ได้อย่างสมบูรณ์แบบขนาดนี้ได้ยังไง?” หลี่จวินถังอดไม่ได้ที่จะพึมพำกับตัวเอง ดวงตาเต็มไปด้วยความตกตะลึง
หลี่กวงหลงก็ขมวดคิ้วเช่นกัน สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความงุนงง เขาต่อสู้มานานหลายปี เห็นศพมานับไม่ถ้วน แต่ไม่เคยเห็นศพไหนที่ยังคงสภาพดีและงดงามเช่นนี้มาก่อน
หลี่เหวินซิงเบิกตากว้าง หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความสับสน
ศพนี้แต่งกายด้วยเสื้อผ้าประหลาดและมีอุปนิสัยแปลกประหลาด เขาไม่ใช่คนธรรมดาอย่างแน่นอน แต่ทำไมเขาถึงนอนอยู่ในโลงแก้วคริสตัลและร่วงลงมาจากท้องฟ้ามายังเกาะเผิงไหลแห่งนี้
ขณะที่ทั้งสามตกอยู่ในห้วงความคิดอันลึกซึ้งและเต็มไปด้วยความสงสัย ชายในโลงศพก็ขยับเปลือกตาขึ้นมาทันที และทันใดนั้น คู่ตาที่ปิดลงเป็นเวลานานก็เปิดขึ้นทันที!
นั่นคือดวงตาคู่หนึ่งที่ลึกล้ำราวกับท้องฟ้ายามค่ำคืน มีความสับสนเล็กน้อยจากการเพิ่งตื่นนอน จากนั้นก็หันกลับมาจ้องเขม็งไปที่คนทั้งสามคนที่อยู่ขอบหลุมอย่างตั้งใจ!