by พวกเขารู้ว่าหญิงสาวคนนี้เป็นคนถ่อมตัว และเธอหมายความอย่างนั้นจริงๆ เมื่อเธอบอกว่าเธอจะเลี้ยงไอศกรีมให้พวกเขา แม้ว่าคุณชายหนานจะรู้เรื่องนี้ เขาก็ไม่พูดอะไร
อาเปียวไปร้านสะดวกซื้อที่เสิ่นเสี่ยวจุนแนะนำเพื่อซื้อไอศกรีม
หลังจากที่อาเบี๋ยโอไปซื้อไอศกรีมแล้ว เสิ่นเสี่ยวจุนก็กลับไปที่ร้านและรอ เธอรู้สึกมีความสุขมากที่คิดว่าจะได้กินไอศกรีมเร็วๆ นี้
ในไม่ช้า อาเปียวก็กลับมา
เขาเข้าร้านไปโดยมือเปล่า
คืนเงินที่กู้คืนมาให้เฉินเสี่ยวจุน
“ไอศกรีมอยู่ไหน?”
เสิ่นเสี่ยวจุนเอ่ยถามด้วยความสับสน
ร้านสะดวกซื้อลุงปิงไม่ขายไอศกรีมอีกแล้วเหรอ? ไม่ถูกต้องค่ะ ในฤดูหนาวเธอเห็นไอศกรีมอยู่ในตู้แช่แข็งของร้านลุงปิง
“ผมซื้อมาแบ่งให้ครับ ส่วนเงินทอนให้คุณนายครับ ขอบคุณครับที่เลี้ยงไอศกรีม”
อาเปียวยื่นเงินคืนให้เสิ่นเสี่ยวจุน และไม่ลืมขอบคุณหญิงสาวที่เลี้ยงไอศกรีมให้ทุกคน
เมื่ออากาศร้อนการกินไอศกรีมก็สดชื่นมาก
เสิ่นเสี่ยวจุนรับเงินแล้วถามเขา “ทุกคนมีส่วนแบ่งไหม?”
“ทุกคนก็มีส่วน”
ถ้าหญิงสาวเลี้ยงอาหารเขา แน่นอนว่าเขาจะซื้ออาหารให้เพื่อนร่วมงานทุกคน แม้ว่าหญิงสาวจะไม่เลี้ยงอาหารเขา เขาก็จะซื้ออาหารให้ตัวเองและซื้ออาหารให้เพื่อนร่วมงานด้วย
เซินเสี่ยวจุนอยากถามจริงๆ ว่า ในเมื่อทุกคนต่างก็มีส่วนแบ่ง ทำไมคุณไม่ซื้อให้เธอสักส่วนแบ่งหนึ่งล่ะ
“ขอบคุณสำหรับขนมนะคะคุณนาย”
อาเปียวขอบคุณเสิ่นเสี่ยวจุนอีกครั้ง
เซินเสี่ยวจุนรู้สึกผิดหวัง แต่เธอไม่ได้แสดงออกมาบนใบหน้า เธอยิ้มและพูดว่า “พวกคุณนั่งในที่เย็นๆ ก็ได้ ไม่ต้องโดนแดดเผา ฉันจะไม่ไปไหนทั้งนั้น ดังนั้นคุณไม่จำเป็นต้องคอยดูแลฉัน”
อาเปียวฮัมเพลง
หลังจากออกไปแล้วเขายังคงอยู่ใกล้ร้านหนังสือ
เสิ่นเสี่ยวจุนถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้
เขาบ่นพึมพำกับตัวเองว่า “ทำไมคุณถึงไม่คิดจะซื้อให้ฉันสักอัน ฉันบอกให้ทุกคนมีอันหนึ่ง ฉันก็เป็นมนุษย์เหมือนกัน”
เธอจับหน้าท้องที่แบนราบของตัวเองอีกครั้ง เธอเพิ่งตั้งครรภ์ และเราไม่สามารถบอกได้เลยว่าเธอกำลังตั้งครรภ์
“ฉันไม่รู้ว่าคุณเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง พอคุณเกิดมาแล้ว ฉันก็กินไอศกรีมไม่ได้ด้วยซ้ำ พอคุณเกิดมา ฉันจะกินมากขึ้นและได้เงินคืนพร้อมดอกเบี้ย”
ไห่ทงไม่รู้ว่าสิ่งที่เพื่อนของเธออยากกินมากที่สุดคือไอศกรีม เพื่อที่จะกินไอศกรีม เธอจึงเชิญบอดี้การ์ดมากินไอศกรีมโดยเฉพาะ แต่น่าเสียดายที่ความปรารถนาของเธอไม่เป็นจริง
หลังจากที่เธอออกจากร้านหนังสือพร้อมกับหลานชาย เธอได้เลี้ยวไปทางชุนหนวนหัวไคก่อน
Ning Yunchu เป็นคนเดียวที่อยู่ในร้านดอกไม้ ส่วนผู้ช่วยร้านอีกสองคนกำลังนำดอกไม้ไปส่งให้ลูกค้า
Ning Yunchu วางเก้าอี้หวายไว้ในร้านแล้วเธอก็นอนลงบนนั้นโดยไม่รู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เมื่อ Haitong ดึง Yangyang เข้าไปในร้าน เธอไม่ได้แสดงปฏิกิริยาใดๆ
ในอดีต หยุนชู่บอกได้ทันทีว่าเป็นไห่ทงเมื่อเธอออกจากรถ
เธอได้ยินดีมาก
ไห่ถงพาหยางหยางและเดินไปข้างหน้าหยุนชู่ แต่หยุนชู่กลับไม่ตอบสนอง
“ป้าหยุน”
หยางหยางโทรหาหยุนชู่อย่างสุภาพ
เนื่องจากไห่ทงและหยุนชู่เป็นเพื่อนที่ดีต่อกันมาก และหยางหยางก็มักจะเข้าออกกับป้าของเขาอยู่เสมอ เขาจึงคุ้นเคยกับหยุนชู่เป็นอย่างดีเช่นกัน เมื่อรู้ว่าป้าหยุนเป็นคนตาบอด เขาจึงมักจะทักทายหยุนชู่ทุกครั้งที่พบเธอ
เมื่อนั้นป้าหยุนจึงรู้ว่าเป็นเขา
หยุนชู่ยังคงไม่ตอบสนอง
หยางหยางไม่ได้รับคำตอบ ดังนั้นเขาจึงเงยหน้าขึ้นมองป้าของเขา
ไห่ทงพูดเบาๆ: “บางทีหยางหยางอาจจะกรีดร้องไม่ดังพอ ดังนั้นป้าหยุนของคุณจึงไม่ได้ยิน”