by 
ในขณะที่คนเหล่านั้นกำลังทำให้หลินเอินต้องดิ้นรนและแทบจะต้านทานไม่ได้!
แต่ไม่ทันคาดคิด!
จู่ๆก็มีคนสองคนปรากฏตัวที่ประตู!
ดวงตาของหลินเอินสว่างขึ้นเล็กน้อย
ในขณะนี้ โบ มู่ฮัน ดูเหมือนจะลงมาจากสวรรค์
เฉินหยวนรีบวิ่งไปข้างหน้าและเริ่มต่อสู้กับพวกเขาโดยไม่พูดอะไรสักคำ
ชายร่างใหญ่เหล่านี้เหนื่อยล้ากับหลินเอิ้นแล้ว และแทบจะคว้าตัวเธอไว้ไม่ได้เลยเมื่อผู้เชี่ยวชาญอีกคนปรากฏตัวขึ้น!
เพียงพริบตา ชายร่างใหญ่ทั้งหมดก็ถูกกระแทกจนล้มลงกับพื้น!
ใบหน้าของ Bo Muhan ดูหม่นหมองอย่างยิ่ง และสายตาอันกระหายการสังหารของเขาดูเหมือนจะต้องการกลืนกิน Tang Ning ทั้งเป็น
ถังหนิงตัวสั่นอย่างรุนแรง เธอเปิดปากเพื่อจะอธิบาย แต่ก่อนที่เธอจะพูดได้ ป๋อมู่ฮั่นก็พูดอย่างเย็นชาต่อเสิ่นหยวนว่า “ไปดูแลคนพวกนี้ซะ”
วินาทีต่อมา เขาเดินไปหาหลินเอเอินและถามว่า “คุณสบายดีไหม”
ดวงตาของหลิน เอิน กะพริบ และเธอตอบกลับด้วยเสียงเบา ๆ ว่า “อืม”
นางเพิ่งได้เห็นการกระทำของ Bo Muhan และ Shen Yuan ทั้งคู่คล่องแคล่วและว่องไว และมาถึงได้ทันเวลาพอดี
ไม่เช่นนั้นเธอจะเดือดร้อนคราวนี้!
ถังหนิงรู้สึกสับสนเล็กน้อย แต่เธอก็รู้ว่าถ้าไม่พูด เธอคงถึงคราวเคราะห์ร้าย เธอรีบแสร้งทำเป็นโกรธแล้วพูดว่า “ป๋อมู่หาน เธอควรรีบไปบอกหลินเอินให้เอาเข็มเงินที่ปักอยู่ในตัวฉันคืนมา! ฉันเข้าใจที่เธอต้องการตามหาคนที่ทำร้ายเธอ และฉันก็เข้าใจที่เธอสงสัยฉัน แต่ฉันเป็นหญิงสาวผู้สูงศักดิ์ของตระกูลถัง ทำไมฉันถึงทำเรื่องน่าละอายแบบนี้”
เมื่อเห็นโบ มู่ฮั่น ถังหนิงก็เม้มริมฝีปาก แสร้งทำเป็นเร่งด่วน กลัว และปฏิเสธทุกสิ่งที่เธอทำ
หลินเอินไม่ได้พูดอะไร แต่มีรอยยิ้มปรากฏบนริมฝีปากของเธอ
เมื่อถังหนิงพูดคุยกับใครหรือให้คำแนะนำ การแสดงออกของเธอจะแตกต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง!
“เอเน็นคงไม่สงสัยใครโดยไม่มีเหตุผลหรอก เสิ่นหยวน พาเธอไปด้วยเถอะ เธอจะได้รับการปล่อยตัวเมื่อสารภาพ”
ป๋อ มู่หานเหลือบมองไปทางเสิ่นหยวนและสั่งเขาโดยไม่มองไปที่ถังหนิงอีกต่อไป
หลินเอินไม่ได้พูดอะไรเพิ่มเติมเกี่ยวกับการตัดสินใจที่ป๋อมู่หานได้ทำไปแล้ว
ดวงตาของถังหนิงเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ “ป๋อมู่หาน เจ้าทำอะไรลงไป! ทำไมเจ้าไม่เชื่อข้า?”
ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความเศร้าโศก
ป๋อ มู่ฮั่นยังคงไม่ขยับเขยื้อน แต่เฉินหยวนที่รู้สถานการณ์แล้วจึงเดินตรงไปหาถังหนิง
ถังหนิงตกใจ!
โบ มู่ฮัน จริงจังนะ!
เธอเคยได้ยินมาว่าชายผู้นี้ไร้ความปรานีและไร้ความปรานีในการกระทำของเขา และเธอก็เคยชื่นชมลีลาของเขา แต่ตอนนี้… สิ่งที่เธอชื่นชมนั้นกลับตกอยู่กับเธอ!
ถังหนิงส่ายหัว “ป๋อมู่หาน คุณทำแบบนี้กับฉันไม่ได้นะ!”
โบ มู่ฮันไม่ได้แม้แต่จะมองดูเขา
เมื่อเห็นว่าเสิ่นหยวนกำลังจะปราบเธอ ถังหนิงก็ยิ่งตื่นตระหนกมากขึ้น พลางพูดออกมาโดยไม่รู้ตัวว่า “ป๋อหมู่หาน เธอทำกับฉันแบบนี้ไม่ได้หรอก เพียงเพราะหลินเอิ้นสงสัยฉัน นี่มันกักขังผิดกฎหมายนะ ถ้าพ่อฉันรู้ โครงการในเหมืองทางตะวันออกนั่น…”
“เสินหยวน”
ป๋อ มู่หาน ขัดจังหวะถังหนิงด้วยเสียงตะโกน ซึ่งทำให้เสิ่นหยวนส่งสัญญาณทันที
เฉินหยวนลากถังหนิงออกไปทันที
“ปล่อยฉันไป! เสิ่นหยวน เจ้ารู้ไหมว่าเจ้ากำลังทำอะไรอยู่?!”
เมื่อเห็นท่าทีลังเลและไม่ยอมอ่อนข้อของถังหนิง หลินเอิ้นก็อดหัวเราะไม่ได้
นี่แสดงให้เห็นว่าถังหนิงยังคงกลัวอัมพาตอยู่
“คุณแน่ใจนะว่าไม่เจ็บ?” เมื่อเห็นหลินเอินยังคงยิ้มอยู่ โบ มู่หานก็คิดถึงฉากที่เธอต่อสู้กับผู้ชายหลายคนเมื่อครู่นี้ และเห็นว่าเธอกำลังดิ้นรนอย่างเห็นได้ชัด
ความทรงจำในคืนนั้นที่งานประมูล เมื่อเธอถูกส่งตัวไป ผุดขึ้นมาในใจเธออย่างไม่รู้ตัว
โบ มู่ฮันอดไม่ได้ที่จะเม้มริมฝีปากและมองลึกเข้าไปในดวงตาของเขา “บางทีอาจไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนที่ต้องการฆ่าคุณตั้งแต่ต้นจนจบ”