by 
“ไม่” หลินเอินปฏิเสธเมื่อเธอเห็นถังหนิงเดินมาหาป๋อมู่ฮั่นซึ่งกำลังถือแก้วไวน์อยู่
แต่ชุดของโบมู่ฮันกลับทำให้เธอประหลาดใจ ชุดสูทสีขาว ไอ้สารเลวนี่จะพูดไม่ออกยิ่งกว่าไอ้เซเย่ได้ยังไงกัน
เมื่อมองลงไปที่ชุดยาวสีดำของเธอ เธออดไม่ได้ที่จะสงสัยในการกระทำที่จงใจของเขา
“คุณไม่ได้ไปเดทเหรอ?”
โบ มู่ฮันบังเอิญหันหัวไปเห็นเธอ
เธอสวมชุดยาวสีดำ ดูเหมือนหงส์ดำในยามค่ำคืน ดูสง่างามและเย้ายวนอย่างไม่ต้องสงสัย
แต่เขาไม่ลืมว่าเซก็ใส่ชุดสีเดียวกับเธอคืนนี้ด้วย
เมื่อคิดถึงชายคนนั้น ใบหน้าของโบ มู่ฮันก็มืดมนลงทันที
หลินเอินไม่เห็นเจตนาที่จงใจในคำพูดของป๋อมู่ฮั่นได้อย่างไร?
เธอมองเขาอย่างเย็นชา ขี้เกียจเกินกว่าจะสนใจเขา
ถ้าไม่ใช่เพราะอยากรักษาหน้าเธอจะมาไหม?
“โอ้ คุณหนูถัง ช่างเป็นเรื่องบังเอิญจริงๆ” หลินเอินเดินผ่านป๋อมู่หานและเดินตรงไปหาถังหนิง แต่เธอแสร้งทำเป็นดีใจและประหลาดใจโดยไม่ได้ตั้งใจ
ถังหนิงตอบด้วยรอยยิ้ม “มันเป็นเรื่องบังเอิญมาก”
แต่ในใจเธอกลับรู้สึกขยะแขยงและดูถูกหลินเอิน เห็นได้ชัดว่าหลินเอินกับเสิ่นหยวนสมรู้ร่วมคิดกันชวนเธอมาบ้าน และตอนนี้เธอกลับแสร้งทำเป็นว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญ ช่างน่าละอายเสียจริง!
หลิน เอิน ยิ้มเมื่อสังเกตเห็นสายตาของถังหนิง ซึ่งดูเหมือนจะยิ้ม แต่จริงๆ แล้วเผยให้เห็นแววเฉยเมยเล็กน้อย
เธอจงใจพูดถึงการพบกันที่ร้านอาหารวันนั้น “คุณถัง เมื่อวันก่อนมีอะไรผิดปกติหรือเปล่า ทำไมคุณถึงออกไปโดยไม่แม้แต่จะทักทาย”
ขณะที่เธอถามคำถาม เธอสังเกตเห็นสีหน้าของถังหนิง
ถังหนิงรู้ว่าคำเชิญนี้ไม่ใช่เรื่องง่าย และเธอก็ได้เตรียมการไว้ล่วงหน้าแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น เธอยังรู้เจตนาของหลินเอิ้นเอินและเสิ่นหยวนแล้ว แล้วเธอจะยอมเปิดเผยตัวเองต่อหน้าหลินเอิ้นเอินในเวลานี้ได้อย่างไร
ถังหนิงยิ้มและพยักหน้า “ใช่ค่ะ วันนั้นเรื่องมันเกิดขึ้นกะทันหันมากจนฉันรีบออกไปเลยไม่มีเวลาบอกลาเลย ไม่ค่อยได้เจอเพื่อนเก่าในต่างแดนเท่าไหร่ คืนนี้จะเลี้ยงข้าวคุณ”
ประโยคสุดท้ายเผยให้เห็นถึงความใจกว้างของถังหนิง
หลินเอินยิ้มเขินอายเล็กน้อย “เราจะให้คุณถังเลี้ยงพวกเราได้ยังไงกัน ท่านประธานป๋อของเราก็อยู่ที่นี่ด้วย คงไม่ใช่ตาเราเลี้ยงหรอก เรามาเล่นเกมกันหน่อยไหม จะได้สนุกกัน”
หลินเอเอินผลักป๋อมู่ฮั่นออกไป จากนั้นจึงเสนอให้ถังหนิงเล่นเกม
ถังหนิงรู้สึกประหลาดใจแต่ก็รู้สึกสับสนเล็กน้อย แม้ว่าเธอจะไม่กล้าแสดงท่าทางผิดปกติใดๆ ก็ตาม
เธอรู้สึกหวาดกลัว กลัวว่าหลินเอินจะสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่าง
เธอถามหลินเอินด้วยความงุนงงว่า “คุณหลิน คุณอยากเล่นเกมอะไร”
นั่นเป็นเรื่องจริง.
เธอค้นพบว่าหลิน เอินเอินเป็นคนกระตือรือร้นมาก มีความคิดที่แตกต่างออกไปเป็นครั้งคราว ทำให้ผู้อื่นไม่สามารถมองเห็นความคิดที่แท้จริงของเธอได้
แต่นางก็อยู่ที่นั่นแล้ว ลูกเต๋าถูกโยนออกไปแล้ว และไม่มีทางหันหลังกลับได้
“เล่นไพ่ ไพ่นกกระจอก หรือแม้แต่เกม Truth or Dare ก็ได้ ถ้าคุณมีถังมีเกมดีๆ แนะนำก็ยินดี” หลินเอิ้นเอินยกตัวอย่างมาบ้าง แต่สุดท้ายเธอก็ปล่อยให้ถังหนิงเป็นคนตัดสินใจ
ถังหนิงรู้สึกกังวลเล็กน้อย
หลิน เอิ้น ไม่ยอมให้เล่นเกมโดยไม่มีเหตุผล โดยเฉพาะอย่างยิ่งเพราะพวกเขาไม่ได้มีปฏิสัมพันธ์กันมาก่อน และเพราะเรื่องโบ มู่ฮั่น และวันนั้นที่ร้านอาหาร หลิน เอิ้น จึงได้เอ่ยถึงเรื่องนี้ขึ้นมาก่อนหน้านี้โดยตั้งใจ
ดูเหมือนว่าหลินเอินจะสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างแล้ว
ถังหนิงทำได้เพียงแสร้งทำเป็นกังวล “คุณหลิน ปกติฉันไม่ค่อยเล่นเกมแบบนี้เท่าไหร่ ถ้าเธอขอให้ฉันแนะนำอะไร ฉันก็ไม่รู้จะเล่นอะไร ถ้าเธออยากเล่นจริงๆ พวกเธอเล่นไปเถอะ ฉันก็แค่ดูอยู่ข้างๆ”