by 
เขาเกลียดมัน!!!
ถ้าไม่ใช่เพราะผู้หญิงคนนี้ ชีวิตเขาจะดีขนาดนี้ได้ยังไง!
ถ้าไม่ใช่หลินเอิน ครอบครัวของเขาคงอยู่กันอย่างมีความสุขได้ ทำไมตอนนี้เขาถึงไม่ใช่มนุษย์หรือผีล่ะ
ตอนนี้เขาดีใจมากที่ซื้อบ้านในนามของเมียน้อยของเขา ไม่เช่นนั้นเขาคงไม่มีทรัพย์สินใดๆ เลย!
หลินอี้ถังสูดหายใจเข้าลึกๆ ระงับความโกรธไว้ในใจ ยิ้มอย่างเคอะเขินให้หลินเอิ้นเอิน ก่อนจะกลับมาทำหน้าบึ้งเหมือนเดิม “เอิ้น เจ้าเห็นไหมว่าลุงของเจ้ามีชีวิตที่เลวร้ายยิ่งกว่าหมา เจ้าเห็นมาหมดแล้ว ถึงแม้จะมีความเข้าใจผิดกันบ้างในอดีต แต่เจ้าก็รู้ว่าป้าของเจ้าทำเพื่อพ่อของเจ้า และทุกอย่างก็เพื่อสนองความปรารถนาของพ่อ เอิ้นเอิน ข้ารู้ว่าเจ้าโกรธอีกแล้ว แต่โทษทัณฑ์ได้ถูกกำหนดไว้แล้ว เจ้าช่วยหาทางออกให้ลุงของเจ้าหน่อยได้ไหม”
หลินเอิ้นหัวเราะขึ้นมาทันที “มีวิธีเอาชีวิตรอดเหรอ?”
หลิน อี้ถังพยักหน้าอย่างรวดเร็ว สีหน้าเต็มไปด้วยความเจ็บปวดขณะกล่าวว่า “ทุกคนในบริษัทกำลังรังแกผมอยู่ตอนนี้ ตอนที่ผมเป็นประธาน ผมมักจะเข้มงวดกับลูกน้องเพื่อการพัฒนาของบริษัทในอนาคต แต่ตอนนี้พวกเขากลับแค้นเคือง ใครก็ตามที่มีตำแหน่งสูงกว่าผม หรือแม้แต่ตำแหน่งต่ำกว่าผม กล้ามาสั่งผมว่าควรทำอย่างไร ผมเชิดหน้าชูตาไม่ได้เลยเดี๋ยวนี้”
หลิน อี้ถังเกือบจะร้องไห้ออกมา
เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะพูดอีกครั้ง “ก็รู้นี่ว่าลุงกับพ่อเป็นพี่น้องกัน ฉันจะฆ่าพี่ชายตัวเองได้ยังไง ก็เพราะว่าเขาเป็นโรคที่รักษาไม่หายนี่…”
ลูกตาของหลินเอินหดตัวลงอย่างรวดเร็ว
โรคที่รักษาไม่หาย
ในฐานะแพทย์ เธอช่วยชีวิตคนไว้มากมาย แต่กลับไม่ใส่ใจพ่อของตัวเองเลย แม้แต่จะตรวจชีพจรของท่านเป็นประจำ หากไม่ใช่เพราะความประมาทเลินเล่อของเธอ เธอคงไม่ให้โอกาสอีกฝ่ายเช่นนี้…
หลินเอิ้นรู้สึกเพียงปวดตุบๆ ในใจ แต่เธอยังคงควบคุมอารมณ์ไว้ได้ และไม่แสดงออกมา แต่กลับจ้องมองคนตรงหน้าแทน
“ฉันก็อยากรู้ว่าทำไมพวกคุณสองคนถึงทำสิ่งที่เลวร้ายยิ่งกว่าสัตว์”
หลินอี้ถังส่ายหัวด้วยความไม่พอใจทันที แล้วพูดอย่างใสซื่อว่า “ใช่ มันไม่ใช่อย่างที่เธอคิด ทุกอย่างที่เราพูดเป็นเรื่องจริง จริงทั้งหมด…”
หลินเอิ้นยิ้มเยาะและไม่พูดอะไร
เมื่อเห็นว่าหลินเอินยังคงไม่แสดงความคิดเห็น หลินอี้ถังก็เริ่มรู้สึกกังวลเล็กน้อย เขามองใบหน้าสวยเย็นชาของหลินเอินแล้วอ้อนวอนอีกครั้ง “เอิน ลุงรู้อยู่แล้วว่าลุงคิดผิด และผมไม่ได้หวังให้ลุงแบ่งหุ้นหรือให้เงินผม ผมแค่หวังว่าลุงจะช่วยส่งเสริมตำแหน่งทางการของผมสักหน่อย โอเคไหม? หรือลุงจะดูแลผมบ้างก็ได้ เพื่อให้ทุกคนเห็นว่าลุงยังห่วงใยผม ลุงของลุง โอเคไหม?”
หลินเอินยิ้ม “ลุง ทำไมท่านถึงคิดว่าฉันถึงทำแบบนี้ ท่านมีคุณสมบัติอะไรถึงได้ร้องขอเช่นนั้น หรือท่านเตรียมตัวและวางแผนที่จะให้สิ่งตอบแทนอะไรมาบ้าง?”
หลินอี้ถังถึงกับตกตะลึงเล็กน้อย ยัยนี่ฉลาดจริงๆ แต่คำพูดของเธอหยาบคายมาก!
หลินอี้ถังรู้ว่าคำพูดลอยๆ ไม่มีทางชนะฟันขาวได้ เขาจึงสูดหายใจเข้าลึกๆ “เอินเอินนี่ฉลาดขึ้นเรื่อยๆ เลยนะ ลุงก็รู้นี่ว่าผมไม่ยอมให้แกทำเรื่องไร้สาระแบบนี้หรอก ลุงต้องให้อะไรที่เป็นประโยชน์กับแกเป็นการแลกเปลี่ยนเสมอ ไม่งั้น… ถ้าปล่อยให้แกช่วยผมฟรีๆ ก็คงรู้สึกแย่แย่”
สีหน้าของหลินเอินยังคงสงบ และเธอไม่เชื่อในสิ่งที่หลินอี้ถังพูด