by ฟู่ จิงเหนียน มีรอยยิ้มอ่อนโยนบนริมฝีปากของเขา เขาดูหล่อเหลาและจ้องมองเธอด้วยดวงตาที่อ่อนโยน ราวกับว่าตอนนี้ทั้งโลกเงียบสงบและมีแค่เธอคนเดียว
หลินเอเน่นเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยและมองเห็นความรักในดวงตาของเขา แววตาดังกล่าวทำให้หัวใจของเธอสั่นไหวเล็กน้อย นางเคยเห็นสิ่งนี้ในดวงตาของจี้เหอเฉินมากกว่าหนึ่งครั้งด้วยซ้ำ เธอคุ้นเคยกับรูปลักษณ์นี้เป็นอย่างดี
ฟู่จิงเหนียนเป็นนักแสดงที่ดีมาก
ฟู่จิงเหนียนลดตาลงและมองดูเธอ “ใช่ ชีวิตของฉันยังมีอีกยาวไกล ฉันมีเวลาเหลือเฟือที่จะพิชิตใจคุณอย่างช้าๆ ขอบคุณที่ให้โอกาสนี้กับฉัน”
ขนตาของหลินเอเน่นสั่นเล็กน้อย
“อ๊ากกกกก! โรแมนติกมาก!! อ๊ากกกก ประธานฟู่หล่อมาก! ฉันอยากแต่งงานกับเธอ! ฉันอยากแต่งงานกับเธอมากๆ! ฉันทนไม่ไหวแล้ว!!”
“คุณต้องทนมันต่อไปถึงแม้จะทำไม่ได้ คุณฟู่จะไม่มองคุณเลย”
“โอ้พระเจ้า! ช่างโรแมนติกจริงๆ เมื่อไหร่พวกเขาจะให้ฉันได้เจ้าชายในฝันสักที!”
ฟู่จิงเหนียนยิ้มและพูดว่า “ไปกินข้าวกันก่อนไหม?”
หลินเอเน่นพยักหน้า ฟู่จิงเหนียนไม่ได้บังคับเธอให้เข้ามาอยู่ในอ้อมแขนของเขาอย่างที่โบมู่หานทำ ท้ายที่สุดแล้ว จุดประสงค์ของเขาในการส่งดอกไม้วันนี้ก็ชัดเจนมาก เขาแค่อยากให้หลินเอเน่นให้โอกาสเขาในการเป็นผู้ปกป้องดอกไม้ เขาต้องเป็นสุภาพบุรุษ
ทั้งสองเดินออกไป ฟู่จิงเหนียนเปิดประตูผู้โดยสารให้เธอ และหลินเอียนนั่งอยู่ในรถโดยยังคงถือช่อดอกไม้ในมือของเธอ
เธอเพียงแค่ไม่อยากต้องลำบากส่งมันไปที่เบาะหลัง
แต่…สีหน้าของทุกคนก็มีความตื่นเต้นปนอยู่เล็กน้อย
“ดูสิ คุณหนูหลินกำลังนั่งอยู่ที่เบาะข้างคนขับและถือดอกไม้ไว้ในอ้อมแขน เธอจะรับช่วงต่อจากคุณฟู่หรือเปล่า”
“เนื่องจากเธอสัญญากับฟู่จิงเหนียนในวันนี้ว่าเขาจะติดตามเธอต่อไป นั่นก็เพียงพอที่จะพิสูจน์ว่าหลินเอิ้นเต็มใจที่จะอยู่กับเขา มันเป็นเพียงเรื่องของเวลาเท่านั้นก่อนที่ทั้งสองจะได้อยู่ด้วยกัน!”
หลังจากที่พวกเขาเดินออกมาจากทะเลดอกไม้ สื่อมวลชนต่างก็วิ่งเข้ามาและถามอย่างตื่นเต้นว่า “คุณฟู่ คุณคิดว่าคุณหนูหลินจะตกลงกับคุณเมื่อไหร่?”
“คุณฟู่ ตอนนี้เราได้ก้าวไปอีกขั้นแล้ว ฉันขอถามคุณหน่อยได้ไหมว่าตอนนี้คุณรู้สึกอย่างไรบ้าง”
“คุณฟู่ คำพูดของคุณหนูหลินหมายความว่าเธอตกลงตามคำขอของคุณแล้วใช่ไหม คุณสองคนคบกันแล้วเหรอ”
มีคนถือไมโครโฟนแล้วและชี้ไปที่ฟู่ จิงเหนียน ซึ่งกำลังจะไปที่นั่งคนขับ
ฟู่จิงเหนียนไม่รีบร้อนที่จะออกไปทันที เนื่องจากหลินเอินมอบโอกาสอันน่าตื่นเต้นนี้ให้กับเขา เขาก็เต็มใจที่จะร่วมมือเป็นธรรมดา
เขาอมยิ้มและตอบกลับอย่างง่ายดาย “ฉันจะไม่หยุด ส่วนที่เหลือก็ขึ้นอยู่กับว่าเอเนนเต็มใจหรือเปล่า”
“คุณฟู่จริงใจ คุณหนูหลินจะต้องตกลงแน่นอน คุณหนูหลิน คุณวางแผนจะตกลงอยู่กับคุณฟู่เมื่อไหร่”
ประตูคนขับเปิดอยู่ และทุกคนสามารถเห็นปฏิกิริยาของหลินเอเน่น
Lin Enen ไม่ตอบสนองต่อ Fu Jingnian แต่เธอกลับมองดูเขาแล้วพูดเบาๆ ว่า “ฉันหิว”
ฟู่ จิงเหนียน ยิ้มให้ทุกคนทันทีแล้วพูดว่า “ทุกคน เราจะกินข้าวกัน เธอหิวแล้ว”
เธอหิว
สามคำนี้ไม่ได้เป็นข้อแก้ตัว แต่เป็น…การเอาอกเอาใจไม่สิ้นสุด! –
สาวๆ ในสื่อบางคนอิจฉาหนักมาก จนมีคนหนึ่งหยิบไมค์ขึ้นมาแล้วพูดว่า “โอ้พระเจ้า! ประธานฟู่ คุณเอาอกเอาใจฉันมากเกินไปจริงๆ!”
นี่ไม่ใช่ข้ออ้างที่จะจากไป แต่ฉันไม่อยากปล่อยให้ลูกน้อยหิวและรอไม่ได้อีกต่อไป
หากมีใครพยายามหยุดเขาในขณะนี้ นายฟู่คงโกรธแน่
หากคุณฟู่โกรธ ทุกอย่างคงจบลงแล้ว
คนพวกนี้รู้เรื่องนี้เป็นอย่างดี แล้วใครจะกล้าสัมภาษณ์พวกเขาล่ะ ฉันเพิ่งดูฟู่จิงเหนียนขับรถออกไป