by เมื่อเห็นถังหนิงนั่งอยู่ข้างๆ สีหน้าของเธอดูไม่ดีนัก เธอก้มหน้าลงไม่มองอะไร ถ้าเป็นปกติ หลังงานวันเกิด ทุกคนก็คงจะมานั่งคุยกัน
แต่ตอนนี้…
บรรยากาศก็หดหู่มาก
ชายชรามองถังหนิงแล้วพูดว่า “ตอนนี้เจ้าก็เห็นท่าทีของชายชราตระกูลป๋อแล้ว เขาไม่มีความคิดจะแต่งงานเข้าตระกูลถังของเราเลยสักนิด เจ้ายังจะยืนกรานอีกหรือ”
ขนตาของถังหนิงสั่นเล็กน้อย เธอคงไม่เต็มใจหากพวกเขาไม่ได้อยู่ด้วยกัน
เธอไม่อาจทนเห็น Bo Muhan และ Lin Enen อยู่ด้วยกันในอนาคตได้จริงๆ!
เมื่อเห็นว่านางยังคงเงียบอยู่ ท่านอาจารย์ถังจึงกล่าวอย่างโกรธเคืองว่า “เจ้าก็เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้แล้ว ดูพวกเขาทั้งสองคนสิ ต่อสู้เพื่อผู้หญิงเพื่อหลานชายต่อหน้าข้า แถมยังไม่เอ่ยถึงเจ้าแม้แต่คำเดียว สาวน้อย เจ้ามองไม่เห็นอะไรเลยหรือ?”
ท่านอาจารย์ถังเคยตั้งใจจะให้เธอแต่งงานกับป๋อมู่ฮั่นมาก่อน แต่ตอนนี้เขาไม่มีความคิดเช่นนั้นอีกต่อไปแล้ว
มันไม่เคยมีอยู่มาก่อน
จิตใจของป๋อมู่หานไม่ได้อยู่ที่ถังหนิงเลย และเขาไม่ต้องการให้หลานสาวของเขาต้องทนทุกข์
แต่……
แต่หลานสาวของฉันคนนี้…!
ดี……
ตอนนี้ท่านปู่ถังผิดหวังในตัวลูกชายมาก ถึงแม้การแต่งงานจะเป็นสิ่งสำคัญ แต่สถานการณ์ปัจจุบันไม่อาจดำเนินต่อไปได้ ความคิดของป๋อมู่หานไม่ได้อยู่ที่ถังหนิงเลย หากยังเป็นแบบนี้ต่อไป เธอก็ยิ่งทุกข์ใจมากขึ้นไปอีก
แม้ว่าวันหนึ่ง Bo Muhan จะเต็มใจอยู่กับ Tang Ning เพื่อผลประโยชน์ แต่เขาก็อาจไม่ตกลง เพราะคนที่ต้องทนทุกข์ คนที่เขาไม่สามารถรับความรักจากเขาได้ ก็คือหลานสาวของเขา!!!
แต่คุณถังพูดหลายครั้งแล้ว แต่ถังหนิงไม่ยอมแพ้ ซึ่งทำให้ชายชรารู้สึกหมดหนทาง
ชายชราถอนหายใจหนักอย่างหมดหนทาง ดวงตาของถังหนิงเป็นประกาย เธออดไม่ได้ที่จะกระซิบว่า “ท่านปู่ ฉันรู้ว่าท่านทำเพื่อตัวฉันเอง แต่… ฉันยังคงควบคุมความรักที่มีต่อท่านไม่ได้ ฉัน ฉันชอบท่านจริงๆ…”
น้ำเสียงของถังหนิงแผ่วเบาลงเล็กน้อย เธอไม่มีความมั่นใจเมื่ออยู่ต่อหน้าชายชรา และเธอก็รู้ดีว่าปู่ของเธอเสียสละและเป็นห่วงเธอมากแค่ไหน
เธอก็ไม่อยากให้ครอบครัวของเธอต้องกังวลเกี่ยวกับเธอ แต่…แต่…
ถังหนิงกำชายเสื้อผ้าของเธอไว้แน่นอย่างหมดหนทาง บีบริมฝีปาก และไม่สามารถพูดคำต่อไปนี้ได้อีกต่อไป
ชายชราถอนหายใจอย่างหมดหนทางอีกครั้ง ก่อนจะลุกขึ้นยืนในที่สุด “โอ๊ย… ลองคิดดูอีกที จากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นวันนี้ ฉันหวังว่าเธอจะเข้าใจได้ว่าเขาไม่ใช่คู่ที่เหมาะสมกับเธอ เมื่อเวลาผ่านไป ความหลงใหลของเธอก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้นเท่านั้น”
ถังหนิงกัดริมฝีปากของเธอและยังคงไม่พูดอะไร เพราะเธอไม่รู้จริงๆ ว่าจะพูดอะไร
ชายชราไม่ได้พูดอะไรและเดินกลับไปที่ห้องนอนของเขาทันที ราวกับว่าเขาต้องการพักผ่อน
พ่อแม่ของถังหนิงจ้องมองเธออย่างจับจ้อง เมื่อเห็นความทุกข์ทรมานและความสับสนในใจของลูกสาว พ่อของถังหนิงก็ลุกขึ้นยืนตบไหล่เธอเบาๆ “ไม่ว่ายังไง พ่อก็สนับสนุนการตัดสินใจของลูก ถ้าลูกชอบเธอก็ลุยเลย”
ถังหนิงเงยหน้าขึ้นด้วยความประหลาดใจ มองไปที่พ่อของเธอ เปิดริมฝีปากของเธอ และพูดด้วยเสียงแหบพร่า “พ่อ…พ่อ… พ่อสนับสนุนฉันจริงๆ เหรอ?”
พ่อของถังหนิงยิ้ม สายตาจับจ้องไปที่ใบหน้าของเธออย่างอ่อนโยน “เวลาเรารักใครสักคน ความรู้สึกมักจะควบคุมไม่ได้ พ่อเข้าใจดี เรายังเด็กอยู่ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เราก็สามารถสัมผัสมันได้ก่อน บางทีเมื่อรู้สึกว่ามันยากลำบากจริงๆ เราก็จะรู้ว่าต้องปล่อยวาง แต่มันก็ยังมีความเป็นไปได้อยู่ ถ้าเราประสบความสำเร็จจริงๆ ล่ะ?”